Rodzice myślą, że wszystko będzie już w porządku. Ja też tak niekiedy myślę. Ale czasami powraca taka dziwna tęsknota. I wtedy sobie myślę, żeby chociaż jeszcze raz zaćpać. Tak trochę. Żeby nie czuć tego przejmującego smutku. Nie dać się życiu, bo pochłonie i zniszczy nadzieje. To taka moja modlitwa. Czasami pomaga. I to, że piszę mój dziennik, pomaga. Tylko po co trwać? Ciągle zadaję pytania, na które nie ma odpowiedzi albo nie umiem ich znaleźć.