Od czasu do czasu wypijamy z Justyną lampkę wina lub dwie. Snujemy opowieści lub zgubne wspomnienia, każda zanurzona w swoim widzeniu świata. Słuchamy muzyki, której człowiek nie powinien słuchać, gdy dołuje, lecz to jakiś rodzaj masochizmu, wpędzanie się w głębsze nostalgie za nieznanym i wyczekiwanym.