"Vi kantas, mia Kok', tre laute kaj solide!"

,Kaj vi, Kukolo-charmulin',

Belkantas flue, malrapide:

Neniu en arbar' en kant' similas vin!"

"Mi audus vin, amiko, vivon tutan."

"Kaj kiam vi, Kukolo, eksilentas,

Auskulti vin denove mi atentas,

Belkanton vian kvazau flutan…

De kie venas tia vocho?

Kun milda tono, pura, sen riprocho!…

Ne grandas via kresk', sed estas vi surpriza,

En kanto cedas vin, sendube, najtingal'!

"Mi dankas vin, sed certe en real'

Per kant' superas vi al birdo paradiza.

Atestas tion tute la publik'."

Jen diras la paser':" Amikoj de muzik'!

Vi laudas vin tre dolche kaj kun flat',

Sed malgrau via laud' malbonas la kantad'!»

Do kial per la bel-parol'

La Kokon laudas la Kukol'?

Char estas Kok' en sama rol'.