Heraklo, de Alkmena fil'.

Kun kor' kuragha kaj audaca,

Trapasis en montar' kun malfacil'

Lau voj' mallargha kaj minaca.

Jen,vidas li, — sur vojo kushas ajh',

Malgranda io, nekonato.

Li volas treti ghin. Sed je domagh'

Pufighas kaj duoblas ghia stato.

Heraklo kun kolera ton'

Ghin frapas per baston',

Sed en redon'

Pliighas ghi pli multe kun teruro:

Dikighas, kreskas ghi kun shvel',

Plenshirmas sunon en malhel'

Kaj baras vojon kvazau muro.

Heraklo jam bastonon jhetas for,

Konsterne miras en konfuza kor'.

Sed jen Atena venas al dezerto.

"Vi vane penas nun", shi diras kun averto:

"La monstro nomas sin — Kverel',

Se vi ne tushos ghin, ghi estos sen kruel',

Sed se atakos kun intenco,

Grandighos ghi plej forte en potenco,

Terure kreskos ghi — ghis alto de chiel'."