luka, luk – zamykany klapą otwór w pokładzie statku; także: pomieszczenie znajdujące się pod tą klapą
łapanka – lekka linka rzucana ze statku na ląd lub inny statek, pomocna przy mocowaniu go (cumowaniu) do nabrzeża lub innego statku łodne (miejsce) – zdatne do przepłynięcia statkiem
manila – włókno z liści bananowych, służące do wyrobu nietonących lin okrętowych; także lina z tego włókna
mars, bocianie gniazdo – platforma w miejscu łączenia dolnej i środkowej (lub górnej) części masztu, z której marynarze manipulują żaglami; służy także jako punkt obserwacyjny
mergać się (o morzu) – migotać, mienić się w słońcu wskutek bardzo lekkiego falowania
molo – zob. brekwater
myto – pensja załogi, płaca marynarzy
nachtuz (właściwie naktuz) – skrzynka, szafka, w której umieszczony jest kompas i oświetlająca go latarnia norda – wiatr północny
owral! – hasło do zbiórki całej załogi na pokładzie
parapet – lita, płaska poręcz obiegająca pokład statku ponad wierzchnią częścią burty pióro – płaska, robocza część wiosła, którą w czasie wiosłowania zanurza się w wodzie plusk – dolna (podwodna), szeroka część steru, płetwa pływanka – zob. ryza
podjezdny (statek) – łatwy do prowadzenia, o lekkim biegu, zwrotny pojazda-wiosło
porwą! – komenda wyzywająca lub przynaglająca do pracy posmyczny – szybki, płynny ruch statku; posmyczny wiatr – pomyślny półwiatr – wiatr boczny, prostopadły do osi statku projektor – reflektor
prysk – cząstki wody rozpryskujące się od uderzenia fal o skały, brzeg czy mielizny psia zmiana, psia waruga – dyżur nocny na statku od północy do godziny czwartej rano; por. waruga
rafa – skała podwodna leżąca na małej głębokości lub nieco wystająca nad wodę reja – pozioma, ruchomo zamocowana do masztu belka, na której zawiesza się żagiel prostokątny; por. gafla
rejda (obecnie: reda) – obszar morski przed portem, osłonięty przed wiatrem i falą, gdzie statki oczekują na wprowadzenie do portu; w ogóle osłonięte miejsce na morzu, dogodne do postoju statku na kotwicy; rejda! – komenda do spuszczenia kotwicy
relag (obecnie reling) – poręcz na statku, barierka z liny przeciągniętej przez słupki z otworami
rewa – przybrzeżna ławica piasku w morzu, przykryta wodą
ru! – komenda do wiosłowania
ruchawica, ruchawa – zob. dunuga
rudel – dawna nazwa steru
rum – ładownia, magazyn w kadłubie statku
ruta – kurs statku, trasa, kierunek jego drogi
ryngować – zwijać linę w krąg
ryza, pływanka (obecnie rejs) – droga, jaką ma przebyć statek
sekstans – przyrząd do mierzenia kątów, zwłaszcza wysokości gwiazd i słońca nad horyzontem, używany w nawigacji do określania położenia geograficznego statku spych – urwisty, osypujący się brzeg, podmyty i wypłukiwany spodem przez wodę strąd – płaski brzeg morski, wybrzeże strychować (żagle) – opuszczać szaruga – silny, porywisty wiatr na morzu szeleja – lekka fala wybiegająca na brzeg szkuner – zob. szoner
szkuta – żaglowiec, przeważnie towarowy, przeznaczony do transportu rzecznego lub przybrzeżnego
szoner, szkuner – typ żaglowca o skośnym ożaglowaniu i dwu lub więcej (do siedmiu) masztach
szpaklować (wtaściwie szpachlować) – wypełniać rysy, szczeliny w celu uszczelnienia powierzchni, np. kadłuba statku, lub wyrównania jej przed malowaniem
szpardek – środkowa, wzniesiona w stosunku do reszty część pokładu (deku); nadbudowany nad pokładem lekki pomost
szpil – górny odcinek masztu
szpil – winda do wyciągania kotwicy, por. bratszpil; także: winda (kołowrót) do opuszczania i wciągania szalup
sztaba – ukośna lub pionowa belka na dziobie statku, będąca przedłużeniem kila; także: przednia część statku, dziób
sztakżagiel – zob. kliwer
sztorman (obecnie szturman) – oficer okrętowy, zastępca kapitana, uprawniony do samodzielnego prowadzenia statku
sztorwat (obecnie: szturwał) – koło sterowe; także: cały mechanizm obracający płetwę steru
szturm, sztorm – burza morska, gwałtowny, długotrwały wicher, wzburzający fale
sztymbork, sztybor – prawy bok, prawa burta statku; także: kierunek na prawo od statku szustanie – kołysanie się statku na boki
szychtować – ładować, układać warstwami towary w magazynie statku-szyper – dowódca (kapitan), często właściciel małego statku handlowego takielaż, takielunek – olinowanie statku; także: całe oporządzenie żaglowe, tj. ogół masztów, żagli, lin, łańcuchów, bloków itd. tał – gruba lina top – szczyt masztu
torosy – spiętrzone zwały potrzaskanego lodu
trap, falrep – ruchome schodki spuszczane ze statku, umożliwiające komunikację z lądem; także: nazwa wszelkiego rodzaju schodków na statku, łączących różne jego poziomy
trauler (także trawler) – statek rybacki, przystosowany do połowów za pomocą włoka, tj. holowanej sieci
trep – zob. chodnik
trosa – gruba lina, konopna lub stalowa, używana np. do holowania statków trum (także trium) – ładownia statku
wanty – grube liny podtrzymujące maszt z boków, biegnące od masztu do burt statku, wiązane w poprzek cienkimi sznurami, co nadaje im formę drabinek
wara, westa – ostrzeżenie; zakaz zbliżania się do czegoś, rozkaz ominięcia np. przeszkody; wara (westa) na wodę! – komenda oznaczająca rozkaz odbicia od brzegu
warfa – stocznia, warsztaty szkutnicze nad wodą
waruga – wachta okrętowa, dyżur części załogi, niezbędnej do normalnej jego pracy; także: część załogi pełniąca dyżur na pokładzie
waterlinia – linia na burtach, oznaczająca dopuszczalne zanurzenie statku; jedna (tzw. lekka) wskazuje poziom zanurzenia statku bez ładunku, druga (tzw. ciężarowa, obciążna) -maksymalne dopuszczalne zanurzenie statku z ładunkiem
westa – zob. wara
zdziar – brzeg pokryty żwirem
zwar – silnie sfalowane, wzburzone morze
zydwester (obecnie: zydwestka) – nieprzemakalny kapelusz marynarski o szerokim rondzie, z przodu odwiniętym, z tyłu opadającym na kark