Валерий түннүктэрэ ыстаабан сабыылаах, сарайыгар түспүт хаарга самнары баттаппыкка дылы намыһах дьиэни кэтээн, иһиллээн турда. Туох да саҥа-иҥэ биллибэт. Кини наадалаах киһитэ манна хос куортамнаһан олорор буолуохтаах. Олбуор кэлииккэтин анньан көрдө. Сабыылаах. Иккитэ-үстэ күүскэ тэбиэлээтэ. Ыт үрэн маргыйда. Тимир сыап кылырҕаата.
– Кимиэхэ наадалааххыный? – сотору олбуор иһиттэн эмээхсин дьахтар саҥата нууччалыы ыйытта.
– Военкомат үлэһитэ Соболевка.
Эмээхсин кэлииккэтин аста.
– Ыалдьыттаах дуо?
– Суох быһыылаах. Суох, суох. Баһаалыста.
Кэҥэс куукунаҕа баар буоллулар. Аһаҕас билиитэ аана сып-сылааһынан илгийбэхтиир. Куукунаны оһох уота эрэ сырдаппыт. Билиитэ аанын чугаһыттан атына барыта хараҥа.
– Эраст Константинович, эйиэхэ, – диэт, эмээхсин уҥа диэки хараҥаҕа киирэн сүтэн хаалла.
Хаҥас диэки халҕан тыаһаата. Аан сырдыгын сүрдээх кэтит сарын бүөлүү турда.
– Дорообо, Эраст Константинович, мин штабтан, – диэтэ Валерий иһиллэрдик доргуччу.
– До… рообо… Ханнык…
Валерий, киһитин ситэ саҥардыбакка, ойоҕоһунан кыһарыйан, иһирдьэ атыллаата. Анарааҥҥыта, дьиибэргээн, аанын тутааҕын туппутунан киниэхэ эргилиннэ. Валерий кини дьүһүнүн удумаҕалатан билэрэ. Лаампа сырдыгар кыһайан көрөн баран: “Кини… миэхэ үкчү ойуулаан кэпсээбиттэр эбит”, – дии санаата. Үрдүк, искэл, сонтоҕор муруннаах, чөҥөрүттүбүт харахтаах, ньылаарыччы тарааммыт убаҕас баттахтаах төрөл нуучча киһитэ. Хаһалаах быһыылаах. Маҥан ырбаахытын таһынан иэннэриктэммит.
– Табаарыс, эн… – дьиэлээх киһи сөбүлээбэтэҕин биллэриэхтии саҥаран эрдэҕинэ, Валерий кулгааҕар сыста түстэ:
– Үтүө киэһэ, тойон штабс-капитан.
Анарааҥҥыта сүр сылбырҕатык эргиллэ биэрэн халҕаны ыга тарта, ыалдьытын үрдүгэр саба нөрүллэн туран суостаахтык сибигинэйэн бардьыгынаата:
– Кимҥиний?
– Эн доҕоруҥ буолабын, тойон штабс-капитан.
– Манна ханнык да штабс-капитан суох. Манна Облвоенком отделын начальнига баар. Аадырыскын алҕаһаабыккын, табаарыс.
– Мин алҕаһааччым суох, тойон штабс-капитан.
– Штабс-капитан манна суох диибин дии… – дьиэлээх киһи быыппаһынна. – Киһилии тылы өйдөөбөт буоллаххына, өйдөтөр сири начаас булларыам – ЧК-ны! Онно көрдөөбүккүн ылыаҥ – симилиэс буулдьаны!..
– Аргыый тиэриллэҥнээ!.. Чэ эн доҕоруҥ буолумуум даҕаны. Эн доҕотторуҥ доҕордоробун. Оччоҕо син биир эн доҕоруҥ буолан тахсабын буолбат дуо?
– Кимнээҕий ол… мин доҕотторум?
– Пепеляев генерал туһунан истибитиҥ ини? Кини…
– Шантажист… Провокатор… – дьиэлээх киһи килбэчигэс тирии тобуктаах галифетын сиэбиттэн күтүр бэйэлээх, бар түүлээх сутуруктарын сулбурута тардыталаата.
– Чөт! Молчать!..
Ити тыллар сибигинэйэн эрээри, киһини соһутар, самнарар сүр дьарымталаахтык, сытыы кылыһынан быһыта баттаан кэбиһэрдии эрчимнээхтик этилиннилэр. Дьиэлээх киһи ах баран, били сутуруктарын өттүгэр сыһыары туттуталаан чынайа түспүтүн өйдөөбөккө да хаалла.
– Быһахта аҕал!
Дьиэлээх киһи остуол дьааһыгыттан бүлгү тутуу быһаҕы ыла охсон биэрдэ. Валерий сонун тэллэҕин муннугун көтүрдэ, онтон биэтэскэ сыһыары тигиллибит маҥан таҥаһы көтүрү тардан уунна:
– Аах!
Соболев таҥаһы тэниччи туппутунан кыраһыын лаампа диэки төҥкөйдө. “Эра! – диэн суруллубут онно чэрэниилэнэн. – Көһүт. Тиийиэхпит. Хайдах көрсөрү маны тиэрдэр киһи этиэ. Кини тыла – бирикээс. Август Р.” “Эра… Эра… Бэйи… Август… Ах даа!.. Кини. Чахчы кини! Кини туруору буукубалаах буочара. Полковник Рейнгардт”. Балтараа сыл устата элбэхтэ өлөр-тиллэр быһылааныгар бииргэ түбэһиспит киһитэ. Пермь куораты Пепеляев сэриилэрэ ылалларыгар, Кыһыл Армияҕа сулууспалыы сылдьан, иккиэн бииргэ түҥнэри эргийбиттэрэ. “Эра…” Соболевы итинник кини эрэ ааттыыра. Ону кыыс оҕоҕо дылы ааттыыгын диэн бастаан өһүргэнэ истэрэ. Кэлин үөрэнэн хаалбыта. Кинилэр Красноярскайга арахсыбыттара. Соболев онно, тифкэ ыалдьан, госпитальга хаалбыта. Үтүөрэн баран буруйун билиммит, сэбиэскэй былааһы ылыммыт военспец быһыытынан бу кырыыстаах тымныылаах сир уһуга дойдуга түҥкэлийэн кэлбитэ. “Хайа хайалыын тиксиспэт, киһи киһилиин булсар диэн мээнэҕэ эппэттэр эбит. Мин манна баарбын полковник хантан биллэҕэй? Ол эрээри билиминэлэр. Хата манна, Якутскайга, туох буоларын курдаттыы көрө-истэ сылдьаллар ини. Биир киһилэрэ бу тиийэн кэллэ дии. Ыыппыт агеннара өссө манан эрэ бүппэтэҕэ чахчы. Рейнгардт элбэхтэ кэһэйбит киитэрэй түөкүн. Кини түөрэккэй суолга киирэн биэриэ суохтаах этэ. Пепеляев похода чахчы кыайыынан бүтүөҕүн биллэҕэ дуу? Быстах, албын мэҥиэни хабыан сатаммат…”
Ахсааннаах чыпчылҕан иһигэр Соболев төбөтүгэр араас санаа булумахтаста. Кини, уһата-тэнитэ барбакка, сип-сибилигин иккиттэн биирин быһаарына охсоро наада этэ. Урукку штабс-капитан бассабыыктары, кинилэр диктатураларын ис сүрэҕиттэн абааһы көрөрө. Сэбиэскэй былаас суулларын туһугар кини олоҕуттан уратытын барытын биэрэрин даҕаны кэрэйиэ суох этэ. Ити туһугар кини кыргыһыыга даҕаны киирсэргэ бэлэмэ. Ол эрээри бу кыргыһыы кыайыынан түмүктэниэҕин бигэтик билэр буоллаҕына. Кыһыллар кыайтараллара чахчы буоллаҕына. Оттон туга-ханныга биллибэт суолга… Кини ааспыт өттүгэр элбэхтэ кэһэйдэ. Дьолго, кэһэйдэ эрэ. Аҕыс-сэттэ сыл устата сэриигэ сылдьан, Соболев тиһэҕэр тиийэн саамай кылаабынайа тыыннаах ордор эбит диэн санааҕа кэллэ. Ити да гыннар үрдүк өрөгөйгө, албан аакка тиксэр суолтан туора туран хаалар эмиэ да кыһыылаах буолуохха дылы. Итиэннэ сүгүн туора туруоруохтара суоҕа баар. “Күүрээннээх күннэргэ туора турбутуҥ”, – диэн ол кыайбыт-хоппут дьон эйигин биир буулдьа аһылыга оҥордохторуна даҕаны көҥүлэ.
“Хайыахха? – Соболев харааччы мунан багдаллан турда. – Бу азиаты сибилигин үүрэн таһаардахха? Ол-бу кутталлаах сибээскэ киирсибэтэххэ? Оччоҕо бу дьиккэриҥ тута дьонугар биллэриэ. Оччоҕо кыһылларга букатыннаахтык эргийбиккэр тахсар, кэлин били кытаанах иэстэбилгэ түбэһэҕин. Кэбис… Рейнгардт, ыһыыт атамаана, бука, билэн холбостоҕо. Пепеляев хайаан да кыайарын эрэнэн. Оччоҕо билигин аккаастаан кэбиһэр хайдах да сатаммат. Оо, хайыах муҥуй?.. Сатана дьэбириэйэ умнубатах соруон”. Кини санаабатаҕа буоллар, Соболев, билиҥҥитин курдук, ылы-чып олорон бу айдааннаах күннэри аһарыа этэ. Уонна, Пепеляевтаах куораты ыллахтарына дьэ кинилэргэ холбоһуо этэ. Ону баара… “Хайыахханый? Чэ билигин сөбүлэммитэ буолуохха. Соччо куттала суох бытархай сорудахтарын толоруохха да сөп. “Кини тыла – бирикээс”, – диэбит дии. Бу азиат тылын. Олус кыаллыбат суолу этэр үһүө? Эттэҕинэ да ылыныллыа суоҕа. Чэ бэйи, хайдаҕа-туга көстөн иһээ ини… “Доҕоруҥ буолабын”. Доҕор курдук көрсөрбөр тиийэбин. Инньэ диэн хайыахпыный? Атын хайыыр даҕаны кыаҕым суох…”
Валерий дьиэлээх киһини кэтээн көрө турда. Кырдьыгы кистээбэккэ эттэххэ, Соболев бастаан ЧК-ны эҥин ахтыбытыгар кини улаханнык дьиксиммитэ. Киһи иһин эриэнин туох билиэ баарай. Полковник Рейнгардт суругун биэрэригэр: “Ол-бу буолан куйбаҥнаары гыннаҕына, дьаҕырыйа түһээр. Кини куттамсах. Уонна кыһылларга ис сүрэҕиттэн ылынан үлэлээбэтэ биллэр. Кыһалҕаттан сылдьара буолуо. Онон кини чааһыгар саарбаҕалаама”, – диэбитэ да, ону бигэтик эрэнэр күчүмэҕэй этэ. Бу сылларга киһи санаата араастаан уларыйыан сөп. Соболев даҕаны чахчы кыһыл диэки эргийиэҕин тоҕо сатамматый? Итинник саарбахтыы саныы туран, киһитэ били бастаан кыыһырбыта, быыппастыбыта улам симэлийэн, сирэйэ улам марбастан, ньэлгэйэн, сымнаан барбытын көрөн, Валерий көхсө кэҥии түстэ.
– Тойон штабс-капитан, ыалдьытыҥ сыгынньахтанарын көҥүллүөҥ дуу?
– Баһаалыста. Прошу… Тоһоҕо ити баар. Итиэннэ миигин, ради бога, Эраст Константинович диэ, – Соболев истиэнэни ыйан хараҕынан имнэннэ уонна ыалдьытыгар олоппоһу сыҕарытан биэрдэ, бэйэтэ ороҥҥо олордо.
Валерий илиитин ууммутунан кэллэ:
– Чэ, Эраст Константинович, билигин дорооболоһордуу дорооболоһуох.
Илии тутустулар.
– Кими кытта билсэр чиэстэнним? – Соболев илиитин араарбакка олорон ыйытта.
– Такыров… Петр Петрович.
– Дорообо, табаарыс Такыров.
Валерий киһитэ илиитин кытаанахтык ыга туппутугар букатын холкутаата. Бу чахчы бэйэ киһитин илиитэ.
– Чэ сөп. Онуоха-маныаха диэри “табаарыстар” да буолуох. Күүтэрбит даҕаны ахсааннаах хонук хаалла.
