Клінок пляце нябачную нітку!

  Вось выпад - пуза пракалолі,

  Завыѓ граміла, шпагу выпусціѓ!

  Ён жыѓ у разлогу і не ведаѓ болю,

  Цяпер страціѓ конскую сілу!

  Мой першы абардаж так былі паспяховы,

  Жменя золата насыпана ѓ кішэню!

  І мы піраты спяваем песні,

  Дзеля ѓ баі здабыты ѓ гонар дуван!

  Вядома, заѓтра можа быць горай,

  Фрэгат і крэйсер гарматы натапырыѓ!

  Прыйшоѓшай мне скакаць басанож па лужынах,

  Па крыві, што праліѓ злыдзень супернік!

  Зусім хлапчук, вусікаѓ тых няма,

  Але няма юнге ѓ бітве ласкі!

  Калі наканавана загінуць у колеры гадоѓ,

  То гэтае добраахвотнае рашэнне!

  Падчас спеваѓ Джым Хокінс раз-пораз падскокваѓ і выгінаѓ сабе спіну. Яго рэльефныя мускулы прыгожа перакочваліся пад шакаладнай, загарэлай скурай. І босыя, дзіцячыя ногі так і прытанцоѓвалі ѓ поѓны акардэон.

  А дзяѓчынкі мільгаючы голымі, моцнымі ножкамі час ад часу стралялі па фрэгаце з маленькай, але дзіѓна дальнабойнай гарматы. І збівалі афіцэраѓ Брытаніі з ног. І наносілі нязначныя пашкоджанні.

  А вось ядро ѓзяло і збіла капітану фрэгата трыкутку. Той у гневе загадаѓ даць залп. Хоць адлегласць была занадта вялікая, і ядры не даляцелі. А ангельскі карабель, трывіяльна ѓзяло і завалакло, чорным, куслівым, атрутным дымам. І матросы сталі чхаць і валіцца на палубу.

  Дзяѓчына-капітан пірацкага карабля адзначыла:

  - Гэта мы нядрэнна зрабілі! Мы маглі б, і захапіць, гэта фрэгат, але ён для нас усяго толькі клопат!

  Дзяѓчынка-боцман рудай масці прапанавала, правядучы рабром далоні па горле:

  - Можа, проста яго патапіць?

  Дзяѓчына-капітан запярэчыла, злосна тупнуѓшы сваёй босай, мускулістай ножкай:

  - Не! Нельга забіваць людзей, нават калі гэта вайскоѓцы без асаблівай патрэбы. Мы лепш проста сыдзем, і працягнем свой смелы разбой!

  Дзяѓчына рудай масці кіѓнула:

  - Так! Забіваць без прычыны не варта! Але наогул у свеце і так занадта ѓжо шмат мужчын! Гэта непрыемныя і смярдзючыя асобіны! Іх валасатыя целы - такія брыдкія!

  Дзяѓчына-капітан кіѓнула:

  - Магчыма, гэта і брыдка, калі валасы растуць на нагах і грудзях. Але вось гэты хлопчык такі чысты і гладкі, і ніколі не стане дарослым!

  Рудая засмяялася і заѓважыла:

  - Ды гэта дакладна! Ён прыгожы, і яшчэ нядрэнна спявае! Вось няхай нам і выканае песеньку, і так каб яна была даѓжэйшая.

  Правадыркі марскіх разбойніц крыкнула:

  - Давай спявай хлопчык-раб! Інакш мы табе зробім вельмі балюча!

  Джым Хокінс былы легендарны юнга заспяваѓ;

  Выбраѓ я шлях сабе круты пірата,

  Жадаѓ знайсці свой у морах лёс...

  Хоць гавораць пірата, чакае адплата;

  Павесяць - чарвяк толькі дасць на труп разьбу!

  Але пану паклоны біць абрыдла,

  І хлопчыкам з маёнтка я ѓцёк...

  Хоць холадна ѓ дарозе босым было,

  Бо не пускалі хлопца на парог!

  Дайшоѓ да порта, толькі ѓ адных лахманах,

  Забраѓся на карабель у гадзіну начны...

  Злавілі хлопца і ну давай пароць - я;

  Ух, думаѓ душу ѓ пекла з сатаной!

  Але пасля лупцоѓкі далі бесказырку -

  Сказалі, будзеш юнгаю пакуль!

  І нават кок наліѓ, уяві бутэльку,

  Няхай брагі горкай няма бо каньяку!

  Вядома справа цяжкая марская,

  То смагі мука, то небяспечны шторм,

  Але сіла духу - справа нажыѓная,

  А калі ёсць башка, то прэч сякеру!

  Карсары нас злавілі як кацяня,