НОВЫЯ ВЫКЛЮЧЭННІ ЮНГІ ДЖЫМА ХОКІНСА

  АНАТАЦЫЯ

  Галоѓны герой рамана Востраѓ Скарбаѓ Джым Хокінс ужо стаѓ дарослым, і здавалася, стаѓ забываць свае прыгоды. Але вось яму сустрэлася, старая жонка Сільвера. Яна пераканала яго выпіць вядзьмарскага зелля. У выніку Джым Хокінс зноѓ стаѓ хлопчыкам і апынуѓся на пірацкім караблі.

  . РАЗДЗЕЛ Љ1

  Юнга Джым Хокінс змог выжыць у неймаверных прыгодах і здавалася, што зараз у яго ёсць і грошы і слава і наперадзе шчаслівае і доѓгае жыццё. Але хлапчука сустрэла адна ведзьма - былая жонка Джона Сільвера. А можа быць і не былая, накшталт падступны кок здолеѓ схавацца ѓ невядомым кірунку. Ды яшчэ і прыхапіѓ з сабой мех з залатымі піястрамі. Зрэшты, скарбаѓ было так шмат, што ацалелыя чальцы каманды не збяднелі.

  Джым нават паспеѓ стаць дарослым і ажэніцца, і ѓжо ѓ яго з'явіѓся ѓласны сын. Так што ён ужо быццам бы не хлапчук. І збіраѓся адправіцца сам у далёкае падарожжа ѓ ролі капітана.

  Але ведзьма і жонка Джона Сільвера ѓзяла і з'явілася да яго. І прапанавала маладому мужчыну вельмі прывабную здзелку. Усё за тысячу фунтаѓ стэрлінгаѓ, падарыць вечную маладосць. Ну, зразумела любы б падумаѓ - што тут справа нячыста і ідзе відавочны развод.

  Джым Хокінс таксама так вырашыѓ і запатрабаваѓ доказаѓ, што гэта будзе насамрэч, а не проста трызненне вар'ята ці нават вар'яткі.

  Тым больш калі яна так можа зрабіць за грошы з маладым мужчынам, то чаму сама не амалодзіцца?

  Старая, разумеючы, што ёй, зразумела, не вераць, прапанавала такі варыянт:

  - Я дам табе выпіць зелле на спробу, і цалкам бясплатна! Але калі эфект будзе, то мне потым тысячу футаѓ золатам вернеш!

  Джым Хокінс ухмыльнуѓся і заѓважыѓ:

  - Я гатовы на падобнае! Але дзе гарантыя, што ты мне не дасі атруту!

  Жонка Сільвера прашыпела:

  - Я так і ведала, што ты проста баязлівец!

  Малады мужчына ѓскіпеѓ:

  - Не! Ніхто не адважны, называць мяне баязліѓцам, нават твой пракляты муж!

  Ведзьма кіѓнула:

  - Калі ты такі смелы, то я думаю, вып'еш!

  Хоць гэта не занадта разумна, але Джым Хокінс паддаѓся эмоцыям, і без усялякіх цырымоній узяѓ і залпам выпіѓ пеністае зелле. І яго нібы стукнула маланкай па галаве, і мужчына страціѓ прытомнасць.

  Ачуѓся Джым Хокінс ужо на палубе карабля. І яму здалося, што ён трызніць. Замест дарослага цела даволі рослага мужчыны ён стаѓ басаногі хлопчыкам, у адных толькі шортах. На выгляд яму не болей цяпер дванаццаці гадоѓ. Прычым, яго левая нага прыкавана за ланцуг, што вельмі непрыемна і зневажальна.

  Джым агледзеѓся. На матчы быѓ знаёмы чорны сцяг з чэрапам і косткамі. Яна апынулася на пірацкім караблі. Прычым відавочна ѓ ролі раба. Цела, праѓда, белага хлапчука, але загарэлае амаль да чарноцця, і выступаючымі сухажыллі, што казала аб звыкласці да цяжкай працы. І босыя ступні былі цвёрдыя, нібы барановы рог і далоні хлапчукі мазолістыя.

  Джым вельмі здзівіѓся - калі ён паспеѓ папрацаваць у каменяломнях, і ад чаго ѓ яго на спіне і баках ледзь прыкметныя сляды ад удараѓ бізуна.

  Нечакана на палубе з'явіліся насельнікі карабля.

  Хокінс нават акасел ад здзіѓлення. Замест барадатых, агідных, смярдзючых піратаѓ выйшлі вельмі прыгожыя дзяѓчыны ѓ адным толькі бікіні, з рэльефнымі прэсамі і босымі хупавымі ножкамі.

  Іх быѓ цэлы тузін, і не падміргнулі пасаджанаму на ланцуг хлапчуку.

  Самая буйная з іх мядовая бландынка, ледзь прычыненая з грудзьмі і сцёгнамі, на якіх толькі тоненькія палоскі тканіны вымавіла:

  - Ну што наш хлопчык? Ты я бачу, засумаваѓ?

  Джым з усмешкай адказаѓ:

  - Ды бачу з такімі прыгажунямі, сумаваць не давядзецца!

  У адказ у руках у дзяѓчынак, якія былі піраткамі ѓзніклі страусавыя пёры.

  Кіраѓніца пажадліва ѓсміхнулася і адказала:

  - Цяпер мы цябе добранька паказытаем.

  Рудая дзяѓчына ѓсклікнула, скалячы жамчужныя зубы:

  - Ды і ты захочаш, нібы звар'яцелы!

  Хлопчык Джым усміхнуѓся ѓ адказ і праспяваѓ:

  - Дзяѓчыны бываюць розныя,

  Але цяпер піраткі цудоѓныя!

  Ваяѓніцы пот чорным сцягам схапілі юнгу. І трымаючы хлопчыка за рукі і ногі сталі казытаць яму страусавымі пёрамі пяткі. Хоць скура на падэшвах хлапчукі і агрубела, стала цвёрдай, нібы ѓ алігатара. Але ѓмелая козыт і іх прабівала. І хлопчык Джым захіхікаѓ нібы буйна звар'яцелы.

  А яшчэ дзяѓчынкі-піраткі сталі казытаць дзіцяці пярынкамі і пад пахамі.

  Джыма аж завяло. І тут ён успомніѓ, што было да траплення на гэты карабель.

  Калі былы юнга паменшыѓся, і стаѓ хлапчуком гадоѓ дванаццаці, то і яго воля адключылася. Яна нібы загіпнатызаваны, адправіѓся пад камандай жонкі Сільвера.

  І ён адвяла хлапчука на спецыяльны карабель, для малалетніх катаржан. І ёй заплацілі за Джыма ѓсяго некалькі манет. І замкнулі ѓ труме разам з іншымі хлапчукамі. Па дарозе палова дзяцей памерла, хлопчыкаѓ трымалі скаванымі і амаль не кармілі. Але Джым стаѓ на рэдкасць жывучым.

  І вось пасля прывозу, хлапчукоѓ адправілі працаваць на плантацыі цукровага трыснёга. Яны ѓкалывалі ад зары да зары. А калі наступалі вольныя ад палявых работ дні, то круцілі жорны, перамолваючы збожжа.