Ацэтыленавы агонь На чорна-слiзкае жалеза Паклаў блакiтную далонь - І засвiстаў скразняк з разрэзу. Душа жалезнага быцця Стагнала ў гаркаце i дыме, У асалодзе адкрыцця - На тэрмаядзерным уздыме. Шуганне ветру i агню, Кананне ветру i жалеза Перараблялi цiшыню На песеннасць этнагенезу. У палымянасцi плылi, Упарта звонячы мячамi, Чырвона-шэрыя палi Над ворагамi й крумкачамi... На даляглядзе чорны конь Ляцеў праз iрдзяную замець... Ацэтыленавы агонь Вярнуў пакрыўджаную памяць. ФОТАКАРЭСПАНДЭНТ Чорна-белага студзеня Негатыўнасцi звычныя, Бо мой свет — фотастудыя Аналiтычная. Аб'ектывам гартаю Раскадроўку аблiччаў, Праклiнаючы зграю Рэтушораў цынiчных. На рэкламным праспекце Я здымаю каханне, У чырвоным аспекце Кампаную жаданнi. Пазiтыўна-няярка Скончу дзённыя справы - У "Траецкай" кавярнi Вып'ю кубачак кавы. ГАРАДСКІ ВЕЦЕР Як сцягi альтруiзму, Да крухмальных аблокаў Вецер кiдаў бялiзну - Навальнiцу палохаў. Ён ляцеў на балконы, Рваў старыя газеты,- І круцiла над светам Некралогi з партрэтамi. Вецер нёс iнфармацыю Напалову размытую, Парушаў пунктуацыю,- Уваскрасалi забiтыя. Усмiхалiся вусны На паперы скамечанай, І здавалiся глупствам Усялякiя сведчаннi. Над крыклiвымi гмахамi, Над маўклiвымi блокамi З друкаванымi птахамi Вецер знiк у аблоках. РЭКЛАМА Няярка гарыць вiтрына. Струменяцца адлюстраваннi. Тралейбусаў плыткiя зданi Бруяцца ультрамарынам. Анёлы аблокаў з дыкты Ружовыя, нiбы мальвы, Блiшчаць самалётнай эмаллю, Паснуўшы ў палёце звыклым. Завiс парашут парасону Над цэдлiкам-парашутыстам, У небе гандлёвай выстаўкi Зiхцяць матылi з кардону. Маўчаць манекены-Буды, Нiбы эталоны здранцвення. Над iмi шыльда — Адзенне... Галантарэя... Абутак. Вiтаю сваё аблiчча У дранай джынсовай куртцы. Яно папяросу курыць І лязгае запальнiчкай. КВАДРЫ Месяц — камень, магнiт астранома, Несхаваная ў час навагодняя цацка, Учарашнiя ўсёдаравальныя промнi, Танны згублены гузiк салдацкi... Маладзiк — маляваны святлом пачынальнiк, Знак, якi выпадкова пакiнулi продкi, Чарапочак археалагiчнай знаходкi, Скрылiк лямпачкi з бiблiятэчнай чытальнi... Поўня — сродак болесуцiшальны, Шкельца ад люстраных акуляраў, Сподак ураўнаважаных шаляў, Незагнаны ў сiло, шар бiльярдны... Сход — кавалак будзённага дзённага неба, У лiловай атруце лiмонная долька, Напамiн, ад якога мне робiцца золка,- Луста хрумсткага паслясвяточнага хлеба... Ветах — дужка наступнага сказа, Ад якога пачнецца народная казка, Алавянага неба iртутная частка, Утаптаная ў ноч металёвая каска, Камертон арганiста, пакiнуты брату На доўгую-доўгую памяць... СТАЛІЦА Мне падабаецца: мiкрараён - Жалезны дух у канструктыўным целе, Дзiцячы пляц i школьны стадыён... Мне падабаюцца шурпатыя панелi. Люблю метро, асветлены вагон І колы, што на грукат захварэлi. Люблю, калi састаў бярэ разгон У доўгiм, як працоўны дзень, тунелi. Мне да душы падмуркi ў катлаване, Абмазаныя ў чорную смалу. Мне да душы iсцi па рыштаваннях На самы найвышэйшы дах. Люблю Убачыць на дарожным скрыжаваннi Рассыпаную з кузава зямлю. КУХНЯ У цемры стрэлiў выключальнiк,- Прыпёрся металiчны хрушч, Сеў на зялёны ў кветкi чайнiк, Праскрыгатаў: "Лiсты не руш!" Перагарэў электрачайнiк; Ператварыўся ў кветку жук. Галодным застаецца крук! Зноў моцна ляснуў выключальнiк. КВЕТКІ На пурпуровым аксамiце Ў блакiтнай вазе на стале Тры кветкi пад зялёным лiсцем Хавалi пах у сiнiм сне Пакою ноччу... "Чаму не спiце, Кветкi-ружы? Куды ваш цiхi спеў плыве?" У зорны холад адзiноты Знiкаў адказ, шукаючы пяшчоты... |
