— Үтэр шангалаад, һайн мориёо һайхан тэргэндээ хүллөөд… тэрэ- ламада ошоод ерлаа, — гэнэ. Тэрэ хүбүүн һайн морийн барьжа, һайхан тэргэидэн хүллэнэ. "Хэрьби тани, — гэнэ, — урайниинь намайе бишайхандам ехэ хараагшаһан. һайса няал-даад байг", — гэнэ.

Тиижэ мэндээбьеэр, аальхаиаар ламада ошоно. Ошоод ламада хэлэнэ:

Тани эжэмнай ерэхэ гэжэ хэлээл. — Тэрэ лама баян хуни хатуу арсиин, тарган мяхайн, тоһо торгойн абахамни гээд, ехэ һүсёотьеэр ерэбэ. Ламаяа тээгээд, тэрэ баян хундэ асаржа ерэнэ. Турдан орходон, боен шагаабартаа няалдашоод байна, эзынв орондоо няалдашоод хэбтэнэ. Ламаяа оромсоорон тэрэ бөөн хэлэнэ:

— Би буруу дурдажа байһаар, иижэ няалдашоод байнабди. Намяа гаргыш, — гэнэ. Тиихэдэнь ламан остоолдон пуугаад ехэ номоо дуудажа захална. Тэрэ хүбүүн морёо буулгажа турдв орходон, эжэниии хэлэнэ:

— Хатуу арси, тарган мяха асараад, ламахайдаа таби.

Тэрэ хүбүүн эжэни орондо эжэн болоод, сулюуса юу хүүииь абаад, эдихэ уухамайн табихадаа, тоһо, мяханһаань эднжэ

үзээд, табяад байна. Лама хүн тоһо мяханда ехэ дуратай байна. Номоо номшожо һуухадаа, хорхойёо барижа ядаад, то* һайнь олоошкоор удхаад, эдижэ һууна. Тиихэдэ тэрэ хүбүүи:

— Энэ Ламайень баһа няалгашхаһан хун яахамааб? — гэнэ. "Ня-ня" гээд хэлэхэдэн, ламан" остоолдоо һуугаад, олоош-коёо амандаа барьһаар, остоолдоо няалдашана, хүдэлхэёо больсоо. Найжа баабайн хэлэнэ:

— Энэ ламахай яахадаа номоо номошхоёо большхообта? Тэрэ ламан хэлэнэ: Щ

— Ямар хубилһан ебилһэн бурхандаа д. уһааһиимта? — гэнэ. — Бишни хүдэлхэёо большоод, няалдашоольби, — гэнэ. — Тиихэдээ арга һүбүэмнай хайшааем — гэнэ.

Ту\"хэдэн бөөн ХЭЛЭНЭ".

— Айл тииргэн дээрэси амитанаа гультхаад, манаа тата-хадаа хуу татахоймай? — гэнэ. Тэрэ баян хүн тэрэ хүбүүндээ

хэлэнэ:

— Баян ноёнһоо гультхаад асарлаа, манаа хуу татахынь

эндэһээ.

Тэрэ хүбүүн баян ноёдтон ошоод хэлэнэ:

— Бөөмнай шагаабартаа няалдашаба, ламахаймнай остоолдоо няалдашаба, эжэмнай гурбан түйсэ арсияа тэбэрһээр няал-дашоо, — гэнэ. — Манда ошыт, тани ерэхэ гээл, — гэнэ.

Айл тииргэнийнь амьтан ехэ һонирхожо, бая-ноёшуулын хуу барандаа гульдажа ерэнэ. Гульдаад ерэхэдэн тэдэн баран няалдашаһиим байна. Зариманиин бөөеы татана, эхэнэрнүү-диин эзыинь татана, бая-ноёһиии ламайн татана. Хойн хойно-һоон татажа байхадан, тэрэ хүбүүи-. "Энэ бая-ноёһиин барни няалгашхада яахым" — гээд, "ня-ня" гээд барниин няалгаш-хана. Тэдэн хойн хойноһоон байгаад, барандаа няалдашана. Долоо хрноги дотор соо уйлахаһиин уйлажа, бөөлэхэһиин бөө-лэжэ байна.

— Ямар юум айн эайда ерэжэ эндэ няалдабабди, — гэлдэнэ.

Тиижэ байхадаа нэгэ баян хүниин хэлэнэ:

— Эндэ ехэ үзэмэршэ биимһэн. Тэрээни асаржа үзэл үзүү* лээ хада яахааб? Энэ хүбүүгээ эльгээлаа, — гэнэ. Баян хүн тэрэ

хүбүүгээ:

— Ошо, үзэмэршэ хү абаад ер! — гэнэ. Тэрэ хүбүүн үзэ-мэршэдэн ошоно.

— Хэрби тани! Энэ. бая-ноёшуул, — гэнэ. — Урайниин баабай иибием урай хойноо зара зараһаар алһантнай' болоо, — гэнэ. — һайса няалдаад байгш, — гэнэ.

Үзэмэршэдээ ошожо, үзэмэршэёо асаржа ерэнэ. Тэндэ няал-дажа байһан амитад үзэмэршэ һамгандаа: "Шангалаад үзэл үзыш!" — гэжэ уйлан байнад. "Ямар бурханһаа болоо гээ-шэбди", — гэлдэнэ. Үзэмэршэ һамганиин үзэлээ үзэжэ һууха-дань., тэрэ хүбүүниин баһа аман соогоо "ня-ня" гэжэ гүбэиээд,

үзэмэршэиим няалгашхоод орьтнно. Тэрэ узэмэршэ һамганиин

тэрэ бая-ноёшуулда, ламадаа, бөөдөө хэлэнэ:,

— Мннинтнай юуш хэхэ аргамни үбэйл, хүүр хэлэхэеэ бо-лисороо эндэтнаи няалдашоольби, — гэнэ. Тиижэ байхадан, аха заха үбэгэн хулдама сагаан толгойтой, хуһан сагаан һорьбо^

той үбгэн хүн:

— Энэ хүбүүгзэ бая-ноёдууд, бөөнүүд, ламанууд муулуул-һимннт, яалимта? — гэнэ — Энэ хүбүундэ мүргэгты, шургаг-ты! — гэнэ. Бая-ноёһнин / адуу мал үгэхэ боложо, бөө ламан урданһаа эдеһэн алта мүнгөө үгэхэ боложо, тэрэ баян хуииин мори унеэнһээн үгэхэ болоно.

Тэрэ хүбүүн газаа гаража "сообор, сообор" — гэжэ, тэрэ амьтаяиин няалдахаяа болижо, тэрэ хүбүүндээ адуу мал үгэнэ. Баяшуул ноешуул лама, бөөнүүд болобол тэрээнһээ хойшо гэрэ Хүбүуе иуушалхаяа болибо. Тэрэ хүбүүн "Ня-ня" гэжэ нэрэтэй боложо, баян хүндэ хүдэлхэеэ болижо, өөрөео нютаг-та ошожо, лайн ажалтай боложо һуугаа даа, — гэнэ.

32. УХААТАЙ МЭХЭТЭЙ ХҮБҮҮНЭЙ ХААН БОЛОҺОН ТУХАЙ

Нэгэ хун угытэй ганса эхэтэй, ганса ямаа-

тай, залхуу, шадабари багатай байгаа

пэн ха. Тиигээд хоолойгоо тэжээхэнь бэрхэтэй боложо, "Байза, хайшан гэжэ бэеэ, эжыгээ тэжээхэ гээшэбиб? — гэжэ һанана. — Худэлмэри хэжэ шадахагуйб, нэгэ баяниие мэхэлхэ юумэ байна, — гэжэ бодобо.

Тиигээд ганса ямаагаа хүтэлөөд, эжыгээ дахуулаад, нэгэ ехэ город ошобо ха. Тэндэ баян аад, хулууша хун байба ха. Тэрэ хумнай баянтай уулзажа остолоово хэе гэжэ хэлсээ хэбэ ха. Бухы хэрэгтэй зөөри баянһаа эрижэ абаба. Анханпаа хойшо тэрэ хун баян хүүе айлгаха һанаатай байгаа пэн ха. ТэрЪ баянай остолооводо орходонь, үнөөхи хуниинь ханзаяа неэжэ хаажа байба ха. Тэрэ хулууша баян энэ ханза соо элдэбын юумэн, мунгэн бии ха гэжэ һанана. Тэрэ хүн нэгэ хүүе хүлһэл-жэ абаба ха.

Хулууша баян һүни болоходо ерээд, гэрын соолоод, ханзадан орожо байтарын, тэр үнөөхи хүлһэлжэ абаһан хүнтэеэ бари-

жархиба ха. I

— Минин зөөриие хулуужа байгааш, би шамайе түрмэдэ

үхэмни! — гэхэдэнь: л Ш1

— Намайе табиита, би мянган түхэриг үхэб, — гэоэ^ Тиихэдэнь тэрэ мүнгыень абаад, тэрэ |Ш§||Ш

ха. Тиигээд һанана: "Бишье эндэ. остолоовоШ" болёоб. хүнтэйшье үһээдэ оробоб, ондоо газарта ошохо юм

үбЭ Мүнгэеэ эбэртэлээд, ямаагаа хутэлввД эжыгээ ^аранхы һүни хүнэй хараагуйдэ ябм пэн ябатараа, хонохо сагынь ерэнэ ха. Тиигээд шшвш н

12. Бурятские народные сказки

Лолой гэжэ баяй бии, тэрэ шаман ' хонуулхаДаа болохо гэжэ хунһээ дуулаба. "Ямаандаа хоёр-гурба зоос эдюулжэ, тэрэ

баяннне мэхэлхэ юм байна", — гэжэ бодоно. Тэрэ яйлда ерэжэ хоноходонь:

— Энэ юун ямаагаа хутэлоэбши? — гэнэ ха. Тнихэдэнь:"

— Бэеһээ өөригуй һанаад ябадаг ори ганса ямаамни. гээ-шэл даа, — гэнэ.

Углөвгуур тэрэ ямаанайнгаа баахада, хоёр гурба зоосойнгоо гарахада, тэрэ баянайнгаа хараһаар байтар хоноһонойнгоо ту-, лее угэнэ ха. Тэрэ баяииииь:

— Энэтнай иихэдээ алга мунгөөр баадаг юм гу?

— Баахадаашье ганса алтаар баагаа юм ааб даа. Харин мунөө тарни уншаагүй байһан дээрэһээ багаар \бааба гээшэ, — гэбэ ха.

Баян хун: 9

— Энэ ямаагаа намда худалдыш? — гэнэ.

— Үгы юу хэлээ гээшэбши?! Энээнээ худал да а һаа, би эднхэ хооллохо юумэ угы болошохолби. Шамда туһалхын тула табак зууятухэригөөрүгөө һаа үгэһүүлби даа, — гэнэ ха. Тиигэ-жэ /гзрэ баян ямаагыень. абаха i болоно ха.

& Тарни. уншаад лэ гэдэһыш* эльбээрэй, тиихэдэшнил алтаар' бааха байха,~-:гэнэ… Тиигаэд; эжыгээ хутэлөөд мунгөө абаад, нэгэ город" орожо ерэбэ ха. |Йл

Тэрэ городой базаар дээгуур ябажа ябахадань, баян хун худалдажа абаһан ямаагаа хэды гэдэһынь эльбэхэдэнь, тэрэ ямааининь үхэшэбэ ха. Хороо бусалһандаа энэ город соогуур ябаа гээбы гэжэ город ошожо бэдэрбэ ха. Тиигээд городой уйлсэдэ уулзана ха. Тэрэ баян тэрэ хүүе барижа хаанда абаа-шажа тушааба. Хаан:

— Шн, еөрөо энээнээ һунаа, — гэнэ ха. Тэрэ баян "яаха болоо гээшэбиб?" — гэжэ һанана. Тиигэжэ

ябатараа м. эшээг соо хээд лэ уда уруу хаяжархяха байна гэжэ бодоно. Мэшээгтэ хээд лэ ябана ха. Тиигээд лэ шээһэнэйнгээ хүрэхэдэ, тэрэ хунэйнгөө тархи дээгүур шээжэрхибэ. Тнихэдэнь:

— Намайе мэхэлжэ энэ мэшээг соо һуулгаһан а ад, ушөө тархи дзэгүүрни бааха, шээхэшнибы! — гэнэ.

Упаниинь ехэ холо байгаа ха. Унданайнгаа хүрэхэдэ түрүун ошожо уһа уужархёод ерэхэ юм байна гээд, мэшээгтэй хунээ орхёод, уһанда ошоно ха. Тнихэ үедэнь тэрэ багаар уха а муу-тайхан мал адуулһан хун ябаба ха. Тэрэнэй харан гэһээнь, нэгэ мэшээгтэй юумэнэй байхада барижа үзэбэ ха. Үзэхэдэнь, хун һууһан хэбэртэй болоно ха.