Гэты кашмар пачаўся з прычыны бульбы.

Не, не спаймалі нікога з чужою бульбінай, скуль бы!

Проста адна малая паненка

з прозьвішчам рэдкім на “енка”

(што вельмі важна, пры сымпатычным сьведку)

неяк прасіла сяброўку-суседку

дапамагчы абраць пяць кіло

бульбы, а той было западло.

Першай, вядома ж, крыўдна. Хацела абразіць “сучкай”, ды выхаваньне ўзяло сваё – абмежавалася “беларучкай”.

Гэтая штось недачула, падумала, што “беларускай”,

з намёкам на бульбашоў –

і пачалося шоў.

Тую, на “енка”, не пачаставала сушкай,

абазвала “хахлушкай”

і для нагляднасьці – добра агрэла падушкай.

Можа, усё абышлося б, ды сьведка быў сапраўдны ўкраінец, на дапамогу пакрыўджанай кінуўся, як марскі пехацінец, вырваў падушку ў злачынкі,

выцер соплі ў пабітай дзяўчынкі

з выглядам малайчынкі, што добрыя робіць учынкі.

А ні халеры!

У “беларучкі” свае кавалеры.

Вечарам ён атрымаў ультыматум на брудным кавалку шпалеры:

“Зафтра ля рова

будзе цібе хярова,

бо ты і сам ідыёд і дзефка твая карова”.

Проста існуюць традыцыі

па-за ўладай бацькоў і міліцыі,

як шанаваная тут гадамі

ПЕРАСТРЭЛКА ДЗЯДАМІ.

Першы стрэл прыняў на сябе валасаты Данік,

а другі рыкашэтам трапіў Таньцы за станік.

Трэцім стрэлам Славіку з Гомеля ледзь ня выбілі вока.

Славік крыкнуў, што пойдзе дадому, бо нешта моцная сьпёка.

Нос разьбілі малому Ваню чацьвертым стрэлам –

над камандаю гарадзкіх запахла гарэлым,

але ў момант, калі іх войска ўжо страціла трох сяброў, мой лірычны герой якраз праходзіў паўз роў.

“Нашых б’юць!” – пранеслася ў думках,

а потым: “Куды б схавацца?”

Але раптам заўважыў тую, зь якой ледзь дамовіўся цалавацца.

Тры дзяўчынкі ў адной камандзе, а хлопцаў ужо няма,

і зьяўляецца шанец дамовіцца з тымі дзьвюма.

Як-ніяк у менскіх вайнушках ён быў падпалкоўнікам –

і ён рынуўся ў гушчу падзеяў зь вялікім кустом дзядоўніка.

Скажаце, што “кічуха”, скажаце, што “бытавуха”,

а ў яго пасьля ад удару з тыдзень гарэла вуха.

Але зараз ён Гойка Міціч і перамогу сьвяткуюць апачы, і бледнатварыя ворагі дражняцца, адступаючы:

“Камандзір бабскага батальёну, камандзір бабскага батальёну!”

А ён у Чачэрскім раёне – кароль раёну.

Першыя ўрокі. Мусоліш аловак і сьцёрку.

Тэма на дошцы – пішы, як праводзіў ты лета.

Пішуць, казлы. Ты таксама хацеў бы “пяцёрку”,

толькі пра што тут пісаць, як раскажаш пра гэта?

Як ты глядзеў тэлевізар тайком ад бабулі:

над галавою імгненьні сьвісьцяць, нібы кулі,

ледзь нашы гол у адказ забіваюць шатляндцам –

бабця ў адказ прабівае па задніцы сланцам.

Як ты з набітых кашоў выкідаеш лісічкі:

месца няма ўжо, а белых грыбоў усё болей.

Як літаральна за тыдзень мяняюцца звычкі

і геніяльна смакуе партвэйн дзядзі Колі.

Як па дарозе дамоў спатыкаўся, бы Чаплін.

Як, пачатковец-нудыст, ледзь ня зьмерз у Сажы

і, каб сагрэцца, – ударыла ў голаў мача, блін! –

сена калгаснага стог падпаліў. Раскажы!

Як ты глядзеў у кіно “Чалавека-амфібію”,

рот адкрываючы прагна спайманаю рыбаю.

Ўражаны бацька назаўтра купіў табе ласты.

Славік зайздросьціў: “Тапелец, а не вадалаз ты!”

Як з Засажэўскага лесу дамоў на папутцы –

першы твой раз, як сказаў бы цяпер, аўтаспынам.

Як ад дажджу ў тэлефоннай хаваліся будцы

з той, што пасьля назаве цябе сучыным сынам.

---

Дзе гэта ўсё? Аўтастанцыя. Ціша. Бязьлюдна.

Цераз пітомнік (бабуля казала “пітоўнік”)

крочыш паволі. Зьмянілася ўсё абсалютна.

Толькі дзядоўнік, дзядоўнік, дзядоўнік, дзядоўнік.

Пафарбавалі ў зяленіва дом бабы Валі,

вуліцу неяк бяздарна заасфальтавалі,

роў закапалі – і не засталося сьлядоў.

Толькі дзяды, нібы ўнукі тых вашых дзядоў.

З чаго пачынаецца Жодзіна?

З чаго пачынаецца Жодзіна?

Шчэ больш на зямлі – мама родная! –

З чаго пачынаецца Жодзіна?

Жартоўнасць жыцця без жуды…

З чаго пачынаецца Жодзіна?..

Трамвай “Жаданне”

Остановите, вагоновожатый…

М. Гумілёў

Ты пустазеллем у цяпліцы вырас

Дачакаць!

Прадмова да Кнігі Юдзіф

Паміж пустак, балот беларускай зямлі,

дзе бароняць звяры сваіх нораў;

дзе рахманыя пчолы бароняць вуллі,

дзе бароніць пятля тваю шыю,

птушкі гнёзды зацята бароняць свае

й беларусы бароняць чужыя;

што анёлы бароняць крылаў сваіх,

што шатаны бароняць рылаў сваіх,

што тапельцы бароняць сваіх віроў,

Дж. К. Роўлінг. Гары Потэр і Ордэн Фенікса

дэжа вю

ажываюць персанажы анекдотаў

з падсвядомасьці выходзяць на пленэр

гарадскі раманс

Геніюс у лодцы

Трэція содні палюем на genius loci,

Моцныя выразы моўчкі хаваем у слоўнік –

размовы з экерманам

мысьлю значыць яшчэ жывы

каб любіць пярдолю на вы

быццам івіка журавы

на палесьсе да беларусі

бо я ўмею лётаць у сьне

не тану ў айчынным лайне

і на самым глыбокім дне

Адвечным шляхам

Баляда пра трыццаць восьмы тралейбус

Трыццаць восьмы тралейбус запальвае свае бартавыя агні:

Не забывайце аплачваць, – чуецца, як пароль, –

К+М+Б –

Стары паэт

Стары паэт

Прагрэс у літаратуры

Арфэй, Эўрыдыка, герпэс

Драйв

Чэмпіянат Эўропы

РАЗМОВА З РЭХАМ

ПАЛЕСКІ ЦЫРУЛЬНІК