Я хлопчык, але баец такі круты...

  Для нас, паверце, нават свету мала,

  Шпурнуѓ гранату босаю нагою!

  Страчу я па фашыстах вельмі трапна,

  І стаѓ вельмі актыѓна пападаць...

  І не ратуе нават сетка,

  І атрымліваю я стабільна пяць!

  Не верце, што фашызм непераможны,

  Я з ім ваяваѓ адважна, піянер...

  Над намі крылы рыюць херувімы,

  Пакажам астатнім зараз прыклад!

  Біліся ѓ Імя Бога Ісуса,

  І з намі вялікі Бог Сварог...

  Ведалі мы перамогі славы густу,

  Бо з намі сіла, Белы, Мудры Бог!

  Так, Радзіма мая за ѓсё даражэй,

  Я піянер, за Русь зараз б'юся...

  І рушу проста фюрара па мордзе,

  Дык вось хлапчук бейся і не трусь!

  Патрапіѓ я неяк у палон да ворага выпадкова,

  Дзіцяці фрыцы пятачкі прыпалілі...

  Агонь пад падэшвамі паліць неміласэрна,

  Зламалі пальцы хлопчыка ногі!

  Поролі вельмі моцна, ледзь да смерці,

  Да грудзей жалеза з запалам паднеслі...

  Фашысты, гэта нібы з пекла чэрці,

  Ледзь галаву хлапчуку не знеслі!

  Яны мяне вялі да пятлі босага,

  Хоць я яшчэ зусім, лічы малец...

  І шмат чуѓ словы злога,

  Але Сталін усё роѓна ты мне бацька!

  У момант апошні стрэл партызана,

  Шэраг зласлівых катаѓ скасіѓ...

  Ворагам тады не здалося мала,

  Хоць нехта ѓ дзікім страху галасіѓ!

  Я зноѓ у свой атрад вярнуѓся,

  Па снезе басанож дзяцюк бягу...

  І вярбы над сумётамі трасуцца,

  Не дам літасці відаць я ворагу!

  Няхай славіцца эпоха камунізму,

  І Сталін самы слаѓны наш бацька...

  Развеем у попел арды мы фашызму,

  Хто з намі, той навечна малайчына!

  Так, наша Радзіма не ведае меры,

  Мы будзем фрыцаѓ заѓзята нішчыць...

  Пазбавім край ад лютай халеры,

  Каб здолець сабе прызы забраць!

  Я хлопчык, піянер, вялікі ваяка,

  Брус, паверце, нібы волат...

  А Гітлер, гэта проста, ведайце, бяка,

  А мне Сварог толькі з Родам спадар!

  І калі трэба, час камунізму,

  Наступіць у славе віцязяѓ краіны...

  Зламаем ланцугі злога рэваншызму,

  І адаб'ем патокі цемры арды!

  Вось мы ѓ Берлін байцы ѓступаем,

  Бярэм на прыступ бункеры, палацы...

  Прыйшла перамога ѓ прамяністым траѓні,

  Ганарыцца намі ѓнукі і бацькі!

  Добра хлапчук-маркіз праспяваѓ, проста выдатна. Хаця песня была не з той оперы, і з іншага часу. І наогул, не зусім дарэчная да дадзенага моманту. Але праспяваѓ і задавальненнем і пачуццём, і гэта ѓжо выдатна.

  Да Юлія пад'ехалі некалькі коннікаѓ на вараных конях і ѓ даспехах. Самы буйны з іх, у пазалочаным шлеме, грозна спытаѓ:

  - Што гэта тут такое спяваеш? Ты што, замежнік?