Строга╝: "Што змяшча╝ ╝ сябе манускрыпт?"
Кунцэв╕ч: "Формулы. Малюнк╕. Мал╕твы да ╤снасця╝. Гэта бы╝ грымуар, кн╕га для чара╝н╕цтва ╕ вядзьмарства.
Строга╝: "Адкуль з'яв╕╝ся манускрыпт?"
Кунцэв╕ч: "Мне прада╝ яго гандляр кн╕гам╕, як╕ назва╝ся Н╕чыпарам"
Зацемка: "В╕давочна, Славам╕р Кунцэв╕ч захапля╝ся м╕стычным╕ заба╝кам╕, модным╕ ╝ тагачасным дэкадэнцк╕х колах -- сп╕рытызм, месмерызм, кручэнне стала ╕ ╕нш. Магчыма, менав╕та гэта ╕ стала штуршком для яго вар'яцтва".
Строга╝: "Хто працава╝ на вашай лесап╕льн╕? Тутэйшыя сцвярджаюць, н╕быта гэта был╕ цыганы з Бесараб╕╕".
Кунцэв╕ч: "Не людз╕. На лесап╕льн╕ был╕ не людз╕. Големы. Мы ╕х стварыл╕. Мы з Яромкам. Дзеля гэтага мы брал╕ частк╕ цела╝ нябожчыка╝, як╕х мы выцягвал╕ з маг╕л, а таксама гл╕ну з тых жа маг╕л, кро╝ ╕ л╕мфу жывёл ╕ некаторыя ╕ншыя кампаненты. Потым мы ╝кладвал╕ ╝ ╕х падабенства душы, паводле формулы з манускрыпта. Усяго мы стварыл╕ чатырох голема╝. Для гэтага спатрэб╕лася восем мерцвяко╝ у рознай стады╕ разлажэння".
Строга╝: "Яромка падзяля╝ вашыя захапленн╕?"
Кунцэв╕ч: "Спачатку ён бы╝ проста памагатым, але не╝забаве ён перасягну╝ мяне. ╤стотна. Незадо╝га да смерц╕ ён мог бачыць ╤снасц╕ ╕ чуць галасы ╤ншасвету без ужывання Зелля.
Строга╝: "Якога менав╕та?"
Кунцэв╕ч: "Зелле. Рэчыва, створанае паводле формулы з манускрыпта. Расл╕ны, м╕нералы ╕ трох╕ вядзьмарства. Надзвычай старажытная рэцэптура. Яго ╝жывал╕ паганск╕я жрацы для сва╕х м╕стычных палёта╝, потым сярэднявечныя ведзьмы падчас шабаса╝. У Е╝ропе яно вядома пад назвай "В╕нум Сабац╕"*. В╕но Шабасу, ╕накш кажучы. Зелле дазваляе бачыць тое, што схавана ад простых смяротных, але яно ╕ губ╕ць. Яно заб╕вае мяне цяпер -- бачыце, цела маё разбурана ╕ гн╕е жы╝цом. Гэта плата за забаронены плод, на як╕ мы спакус╕л╕ся".
Зацемка: "Як вын╕кае з дадзенага фрагмента, пс╕х╕чнае захворванне Славам╕ра Кунцэв╕ча было абцяжарана таксама наркатычнай залежнасцю (оп╕ум?). Ц╕кава, што ╝ сваё трызненне ён уключы╝ таксама Яромку Ляпца, загадчыка лесап╕льн╕".
Строга╝: "Вы сцвярджаеце, што займал╕ся сп╕рытызмам?"
Кунцэв╕ч: "Гэта не мае дачынення да сп╕рытызму. Гэта сакральныя веды ╕ ╝шанаванне Старых Баго╝ ╕ ╤снасця╝, як╕я был╕ тут задо╝га да часо╝ Ма╕сея. Сёння яны спачываюць у цемры, але кал╕-небудзь яны абудзяцца ╕ вярнуцца на Зямлю, ╕ гэта будуць апошн╕я дн╕ чалавечай цыв╕л╕зацы╕".
Строга╝: "Вы пакланял╕ся Старым Багам?"
Кунцэв╕ч: "Мы звяртал╕ся да адной з ╤снасця╝. Можаце называць яе дэманам, хаця гэта няслушны тэрм╕н. Мы з Яромкам звал╕ яе ╤стотай. ╤стота прабывала ╝ ╤ншасвеце, аддзеленая ад нас часам ╕ прасторай, а нашай мэтай было заваб╕ць яе ╝ нашу рэча╕снасць, каб моцаю заклёна╝ разбурыць яе плоць ╕ завалодаць яе с╕лай... Вы кал╕-небудзь был╕ на паляванн╕, спадар Строга╝? Тады вы пав╕нны разумець гэты азарт. Мы пачувал╕ся сапра╝дным╕ паля╝н╕чым╕, як╕я асочваюць здабычу".
Строга╝: "Што дало бы вам авалоданне с╕лай гэтай, як вы выказал╕ся, ╤стоты?"
Кунцэв╕ч: "Сусветнае панаванне. Усяго тольк╕. Дробязь, ц╕ не так?
Але напачатку трэба было пакл╕каць ╤стоту ╝ наш сусвет ╕ дазвол╕ць ёй увайсц╕. Гэта задача складалася з некальк╕х крока╝, альбо стадый. Першая -- Покл╕ч, зварот да ╤стоты скрозь прастору ╕ час. Другая -- Брукаванне Дарог╕, то бок стварэнне тунэля, альбо кал╕дора ╝ прасторы ╕ часе, па як╕м будзе рухацца ╤стота. Трэцяя -- Зламанне Замко╝ ╕ Адкрыванне Брамы, якое ажыцця╝ляецца праз чалавечае ахвяраванне. На гэтай стады╕ перад ╤стотай адчыняюцца дзверы ╝ нашу рэча╕снасць, аднак яна яшчэ не можа ╝вайсц╕ ╕ ста╕ць ля ╝ваходу, чакаючы Чацвёртай Стады╕, якая завецца Вячэрай. ╤стота пав╕нна атрымаць Акульту, каб увасоб╕цца ╝ нашым сусвеце".
Строга╝: "Што ёсць Акульта?"
Кунцэв╕ч: "Энерг╕я. ╤стота с╕лкуецца Акультай, ╕ сама плоць яе складаецца з Акульты. Найчысцейшая энерг╕я м╕льёна╝ душ, як╕я яна паглынула. Стварэнн╕, як╕я жыл╕ ╝ часы Г╕пербарэ╕, замест душа╝ мел╕ Акульту. Сустракаюцца яны ╕ цяпер, але тольк╕ зрэдку".
Поле пад загало╝кам "Зацемка" тут засталося незапо╝неным, пэ╝на, Альгерд Алегав╕ч не знайшо╝ся, як пракаментаваць гэтк╕я пасажы.
Строга╝: "Вы сцвярждаеце, што вашы м╕стычныя практыкаванн╕ был╕ за╝часна прыпынены?"
Кунцэв╕ч: "Так. Мы спяшал╕ся. Пераклад манускрыпта прасо╝ва╝ся хутка, у гэтым сэнсе мне няма ╝ чым уп╕кнуць перакладчыка, ён бы╝ майстар сваёй справы. Мы спасц╕гал╕ ╝сё новыя законы ╕ формулы, неабходныя ╝ нашай працы. Як выяв╕ць ╕ прываб╕ць Акульту, як падрыхтаваць пентакл╕ для абароны ад Акульты, якая можа быць разбуральнай... А потым я атрыма╝ гэту анан╕мку".
Строга╝: "Анан╕мны данос?"
Кунцэв╕ч: "Менав╕та. Невядомы ра╕╝ мне звярнуць увагу на паводз╕ны маёй жонк╕ Ядв╕г╕. Яна н╕быта здраджвае мне з гэтым Авельчанкам, перакладчыкам. Мяне гэта ашалам╕ла. Увесь свой час я прысвяча╝ акультным практыкаванням ╕ зус╕м не зважа╝ на Ядв╕гу. Я пача╝ прыглядацца. Даносчык ме╝ рацыю, пам╕ж ╕м╕ сапра╝ды штосьц╕ было. Гэтыя поз╕рк╕, дотык╕. Усё было нав╕давоку, а я н╕чога не бачы╝, паглыблены ╝ свае пошук╕. Я бы╝ у разгубленасц╕. Выгнаць Авельчанку я не мог, таму што пераклад манускрыпта яшчэ не бы╝ завершаны. Тады я пагутары╝ з Ядв╕гай. Сказа╝ ёй, што маю сумневы адносна яе цнатл╕васц╕ ╕ шлюбнай вернасц╕. Да╝ ёй зразумець, што я ╝сё ведаю. Гэта было памылкай. На наступны дзень яна збегла. Разам з Авельчанкам. Дарэчы, гэта пацвердз╕л╕ тутэйшыя. ╤х абодвух бачыл╕ ╝ фурманцы, на гасц╕нцы. Мы з Яромкам к╕нул╕ся на╝здагон. Разумееце, я н╕кога не хаце╝ заб╕ваць. Я проста жада╝ вярнуць Ядв╕гу".
Строга╝: "Вы не адма╝ляеце факт забойства?"
Кунцэв╕ч: "Не адма╝ляю. Мы знайшл╕ ╕х на гасц╕ным двары каля Крушн╕. Яны спал╕, кал╕ мы ╝варвал╕ся да ╕х у пакой. Мы выцягнул╕ ╕х з ложка╝, папярэдне прыкла╝шы да ╕х твара╝ кавалк╕ ткан╕ны, змочаныя ╝ хлараформе. Гэта была ╕дэя Яромк╕. Потым мы аднесл╕ ╕х у фурманку. Яромка цягну╝ Авельчанку, як╕ бы╝ у непрытомнасц╕, я нёс на руках Ядв╕гу. Пэ╝на, карчмару гэта здалося падазроным. Ён выйша╝ нам насустрач ╕ спыта╝: "Панове, мо вам дапамагчы?" Яромка адказа╝: "Яны п'яныя. Не трэба дапамог╕", ╕ карчмар адышо╝ся.
Строга╝: "Вы павезл╕ ╕х у сядз╕бу?"
Кунцэв╕ч: "На лесап╕льню. Гэта таксама была прапанова Яромк╕. Ён сказа╝, што мы можам дасягнуць дзьвюх мэта╝ адразу: пакараць распусн╕цу ╕ яе каханка ╕ ╝ той жа час адчын╕ць Браму, прысвяц╕╝шы гэту ахвяру ╤стоце".
Строга╝: "╤ вы прынял╕ яго прапанову?"
Кунцэв╕ч: "У той момант я не здольны бы╝ разважаць. Мной к╕равал╕ пачуцц╕. Лютасць, кры╝да, адчай. Мы адвезл╕ ╕х на лесап╕льню ╕ здзейсн╕л╕ абрад Ахвяравання паводле формулы. Заб╕л╕ мы ╕х не адразу. Для таго каб ╤стота прыняла ахвяраванне, ахвяру неабходна належным чынам падрыхтаваць, каб надаць ёй падабенства з ╤стотай".
Строга╝: "Як выглядае ╤стота?"
Кунцэв╕ч: "Як знявечаная плоць. Яна не мае вачэй, яе члены адсечаны, ╕ раны кроватачаць. Гэта зраб╕л╕ з ёй Старыя Бог╕, як╕я к╕равал╕ сусветам задо╝га да Яхве. То была кара за дзёрзкасць. За тое, што ╤стота з'ядала чужыя душы".
Строга╝: "Што вы зраб╕л╕ з Ядв╕гай ╕ Авельчанкам?"
Кунцэв╕ч: "Тое, што патрабава╝ Рытуал. Абязвечыл╕ ╕х абл╕ччы, а целы рассекл╕. Яны был╕ жывыя падчас Рытуала, але пэ╝на н╕чога не адчувал╕, бо хлараформ яшчэ дзейн╕ча╝. Потым з дапамогай голема╝ мы склал╕ целы ╝ куфар, абвязал╕ яго ланцугом ╕ к╕нул╕ ╝ раку".
Строга╝: "Чаму менав╕та ╝ раку?"
Кунцэв╕ч: "Некальк╕ стадый было ╝жо пройдзена -- ╤стота пакл╕кана, ╕ створаны тунэль. Ён праляга╝ пад рэчышчам Овельк╕. Там, ун╕зе. Як раскол╕на ╝ часе ╕ прасторы. Чалавечая ахвяра мус╕ла адчын╕ць Браму. Кал╕ мы к╕нул╕ куфар у ваду, ён не адразу пайшо╝ на дно, цячэнне падхап╕ла яго ╕ панесла. Тады я адчу╝ проста жывёльны жах, бо мне здалося, што рака прынясе яго на╝прост да сядз╕бы. Яромка таксама бы╝ устрывожаны. "Сх╕б╕л╕ мы, пане, -- сказа╝ ён. -- Бачыце, ╤стота не хоча прымаць ахвяру". Але спакваля куфар пача╝ пагружацца ╝ ваду, ╕ пад самым мостам пайшо╝ на дно. Ахвяра была прынята".
