У перадлетапісны час на хвалі агульнага прасоўвання на поўнач дрыгавіцкае піянернае племя ўклінілася сярод яцвяскіх паселішчаў і прыжылося на прыгожай зямлі Панямоння каля вусця Маўчады, уступіўшы ў складаныя стасункі з мясцовымі плямёнамі, але не страціўшы сувязі з спрадвечна дрыгавіцкім Папрыпяццем, чэрпаючы адтуль упэўненнасць у сваіх сілах і беручы ўдзел ува ўсіх значных падзеях, датычных племяннога звяза дрыгавічоў. Не ўсім яцвягам да спадобы тое, што з прыходам новых пасяленцаў гэтыя землі пачалі паступова трапляць пад уплыў дрыгавіцкіх конязяў. Яцвяскія кунігі з ліку непрымірымых песцяць надзею па хуткім часе вярнуць згублены кантроль над усім нёманскім водным шляхам. Усе людзі племені ― ад старцаў да мальцоў, ад правадыроў да простых ваяроў і земляробаў, якія вялі і без таго цяжкае, поўнае небяспек жыццё, ― апынуліся ўцягнутымі ў кола адбывалых падзей.