Мы новы, новы свет пабудуем,

  Хто быѓ нічым, той стане ѓсім!

  Жанчына ѓ белым халаце строга заѓважыла:

  - Вось ты зараз ніхто - усяго толькі вязня!

  І ѓшчыкнула Розу за аголены сасок грудзей. Ружа стаяла бледная, і бліскучая ад халоднага поту, напяваючы:

  - Гэта ёсць наш апошні,

  І рашучы бой...

  Без усялякіх сумневаѓ -

  Рабяты за мной!

  Нарэшце-то перапісванне прымет скончылася. І яе адвялі з наступнага памяшкання. Там жанчына ѓ форме загадала працягнуць далоні. І Ружы вымазалі рукі чорную фарбу. Пасля чаго спачатку надрукавалі ѓсю далонь, а затым кожны палец у асобнасці. Далей вышмаравалі Розе і вушы - спачатку правае, а затым левай. І гэта таксама надрукавалі. Потым і губы. Што ѓжо даволі брыдка. Калі табе губкі пэцкаюць цёмным і рэзка пахкім. І прыкладваюць да ліста белай паперы.

  Па канец знялі адбіткі з босых ступняѓ прыгожай жанчыны. Адну за адной. Гэта ѓжо не так брыдка.

  Выцерлі падэшвы спецыяльнай губкай, каб не было слядоѓ.

  Пасля чаго Розу зноѓ павялі. Яна гублялася ѓ здагадцы, што з ёй яшчэ зробяць скурпулёзныя і педантычныя немцы-турэмшчыкі.

  На гэты раз яе адвялі ѓ рэнтген-кабінет. І зрабілі здымак страѓніка і кішачніка, што ѓвогуле можна зразумець, схованкі бываюць. І праверылі таксама ноздры на здымку. Так у іх часам хавалі капсулы з атрутай ці каштоѓныя камяні.

  Калі ѓсё скончылася, то Роза адчула ѓ сабе некаторае палягчэнне. Балюча, ва ѓсякім разе, не было. І прывыкаеш неяк хадзіць вось так аголенай.

  Але ж і Ева хадзіла голая, і комплексаѓ, таму нагоды не адчувала. І яна паходзіць і нічога не здарыцца.

  Хутчэй бы працэдуры скончыліся б. І вось яе сапраѓды павялі пад доѓгім калідорам у душавую. Тамака вось наглядам наглядальніц Роза нарэшце-то памылася. Вада была цёплая, прыемная, і ты з сябе змываеш маральны і фізічны бруд. Ну і яшчэ наглядчыцы ёй казённага мыла далечы.

  Ружа нават павесялела: на халяву яна мыецца з мылам. Потым ёй дадуць бясплатна дах над галавой, а яшчэ і турэмнае паянне. Непрыемна вядома, што яе вось так наглядчыцы разглядаюць, але яна прыгожая і ёй саромецца няма чаго.

  Жанчына адмыла ад чорнай фарбы свае босыя ножкі. У яе вельмі добрая дзякуючы спартоваму ладу жыцця постаць - нібы ѓ юнай дзяѓчыны з пругкай грудзьмі, але па твары відаць, што яна куды старэй. Зрэшты, не больш за трыццаць на выгляд. Ружа ганарылася тым, што выглядае так добра.

  Вось яна памылася, ёй крыкнулі:

  - Хопіць, сканчай!

  Яна выйшла. І наглядчыца палезла ёй пальцам у рот, нібы Ружа магла нешта панесці або выкрасці. А іншая жанчына-турэмшчыца яшчэ лапай ва ѓлонне і задні праход. Што было зневажальна і брыдка. Прычым мусіць не толькі Роза, так наглядчыца лезла голымі пальцамі не знайшоѓшы час надзець на рукі пальчаткі.

  Ружа трывала, хоць ёй было зневажальна, сорамна, ды яшчэ і балюча. Пазногці наглядчыцы вельмі драпалі ёй далікатныя, інтымныя месцы ва ѓлонні і пятай кропцы.

  Але нарэшце і гэтым пакутлівыя гадзіны ѓжо зусім непатрэбнага ператрусу прайшлі.

  І Ружы начапілі кайданкі і зноѓ павялі. Маладая жанчына, нават са здзіѓленнем падумала: няѓжо яе і камеры запруць голую? Але гэта не можа быць. Зняволеных не маюць права па законе трымаць без адзення. Ды хоць якую-небудзь абутак ёй абавязаны, выдаць.

  Але вось сапраѓды яе адвялі ѓ раздзявалку. Дзе павінны выдаць казённае адзенне, калі няма дазволу, насіць сваё. Ружы выдалі толькі паласатую сукенку на голае цела. У сукенцы быѓ прышыты нумароѓ замест яе прозвішча.

  Ружа спытала:

  - А трусы і станік?

  Назіральніца строга адказала:

  - Ёсць спецыяльны загад каменданта, вам казённыя трусы і станік не выдаваць!

  Ружа са здзіѓленнем спытала:

  - А гэта яшчэ чаму?

  Турэмшчыца строга адказала:

  - Вы можаце на іх павесіцца!

  Маладая рэвалюцыянерка развяла рукамі:

  - Што я дурніца, каб вешацца? Максімум, праз некалькі месяцаѓ мяне вызваляць!

  Наглядчыца злосна кіѓнула:

  - Усё так кажуць, але сядзяць гадамі!

  Ружа цяпер была толькі ѓ паласатай, вышэй каленяѓ сукенку, і з голымі, босымі ножкамі.

  Маладая жанчына паглядзела на паліцу. Там было шмат рознага абутку, не вельмі прывабнага з выгляду. Але яе босыя, ступні мерзлі. Яна будуць у шоку ад знявагі ператрусам і іншых працэдур, не звяртала ѓвагі на холад, волкай, бетоннай падлогі турмы. Але зараз яе проста закалаціла.

  Ружа жаласным тонам прастагнала:

  - У мяне азяблі ногі, дайце хоць які абутак!

  Турэмшчыца жорстка адказала:

  - Спецыяльнае распараджэнне кашталяна! З прычыны асаблівай небяспекі палітычнай зняволенай вам забаронена насіць абутак падчас знаходжання пад вартай, бо яго вы можаце выкарыстоѓваць як баявую зброю, ці кідальныя прадметы!

  Ружа з уздыхам заѓважыла:

  - Але ѓ турме так холадна! Я ж магу прастыць і захварэць!