Ну і як у гэтай сітуацыі не ѓзяць і не заспяваць. Вось ты ідзеш у турму - як на свята.
І Ружа, не саромеючыся, спявала ѓслых, нібы была рэальнай царыцай якую ѓзводзілі на трон;
Я камсамолка адважная ѓ палоне,
Там апынулася ѓ бітве вельмі лютай...
Аб Радзіма ведай, абавязак табе вярну,
Напоѓню хату камфортам і выгодай!
Я ведала ж крыху - нічога,
А на допыт мяне босы вадзілі,
Фашызм вядома поѓнае дзярмо,
Мяне жорстка бізуном фрыцы білі!
Падзялі, напаѓголай на гурбу,
І так па сёлах у піску пагналі...
Ды каб атрымаѓ ваш фюрар труну,
А мы ѓбачым камунізму далі!
Літасці лепш нам не чакаць,
І не сказу, фашыстам ні слоѓца!
Дарэмна думаѓ у дзікай злосці злаваць,
Што камсамолка нясмелая авечка!
Мяне на прэнг паднялі ворагі,
Пад пяткамі пажары запалілі...
І чую бой - ты провадам сітавіны,
Я шлях смутку вуглёѓ каленных мілі!
Прызнання няма і не страшны ток,
Я вытрымаю любыя выпрабаванні...
Няхай фашыстам гэта будзе шок-
А для мяне любы пыл пакуты!
Прайду ѓсё гэта, вынесу павер,
Паколькі мая Радзіма Расія...
І будзе пахаваны фашызму звер,
Прыйдзе Хрыстос і Чырвоная місія!
Ды відаць ведаю, чакае мяне пятля,
Магчыма і горай будуць пакаранні!
Прыйдзецца пачынаць краіне з нуля,
Паколькі шмат стала бязладдзяѓ!
І вось прыйшоѓ вялікі камунізм,
Па Марсе мы, гуляючы, прабегліся...
Няхай святкуе ѓ свеце гуманізм,
За тое, што мы так люта ваявалі!
Сусвет ты будзеш, ведай маёй,
Такі бязмежнай зоркамі прамяністай...
Арол хто быѓ калісьці верабей,
Любы з нас з прызнаннем артыста!
Ружа нават не заѓважыла ѓ сваёй ганарлівасці, як яе ѓвялі ѓ памяшканне для ператрусу. І тры жанчыны-наглядальніцы сталі яе распранаць сваімі спрытнымі, звыклымі рухамі прафесіяналак. І ганарлівая няжыхарка Роза Люксембург апынулася зусім аголеная перад трыма наглядчыцамі, моцна падобнымі на гарыл.
Толькі хваравіты шчыпок буйной лапай за голыя грудзі са словамі: "Ах, якія сісечкі ", развеяѓ мажорны настрой Ружы, і яна сарамліва прыкрыѓшыся, усклікнула:
- Што вы робіце!?
Ружа асабліва ѓ аголеным выглядзе выглядала вельмі юнай, яе стан была тонкая, а постаць бездакорная.
Так што наглядчыца ѓхмыльнуѓшыся, адказала:
- Нічога асаблівага дзяѓчынка! Цётка зараз памацае цябе, на прадмет забароненага - колючага, рэжучага, хіміі! Ну і сакрэтных цыдулак!
Ружа, беспаспяхова імкнучыся прыкрыць сваю галізну рукамі, адказала:
- У мяне нічога няма, і гэта зневажальна і агідна!
Наглядчыца з афіцэрскімі пагонамі засмяялася і рашуча адказала:
- Не тузайся! Інакш будзе балючай!
І буйныя рукі ѓ тонкіх гумавых пальчатках сталі бесцырымонна мацаць па ладным, прыгожым, панадлівым целе Ружы. Дзве іншыя наглядчыцы - таксама мужападобныя і рослыя моцна трымалі маладую, фігурыстую жанчыну за рукі, не даючы ёй прыкрыць сваім сорамныя месцы.
Буйная наглядчыца, тузала Розу за вушы, памацала і зазірнула ѓ ноздры. Затым палезла пальцамі ѓ пальчатках у рот. І гэта было вельмі брыдка, Розу заванітавала, ад дакрананняѓ гумы. Акрамя таго ѓзнікла думка, што можа быць гэта не аднаразовыя пальчаткі, і яна іх выкарыстоѓвала раней, залазячы ѓ інтымныя месцы жанчын. І ад гэтых думак Розу ледзь не вырвала. Толькі тытанічнае намаганне волі, і нежаданне, паказаць сваю слабасць, дазволіла Розе стрымаць выкід блявоціны .
А яе пальцы дайшлі да самых гланд, былі пад мовай, мацалі неба, за шчокамі, і ѓ роце застаѓся вельмі нават агідны смак гумы. Скончыѓшы з праверкай у роце, наглядчыца стала зноѓ камячыць грудзі Ружы. Ад яе грубых дакрананняѓ пунсовыя соску маладой жанчыны набраклі і зацвярдзелі.
