Грозны сімвал прыбой...
Чорныя крылы над светам,
Чарады касмічнай выццё!
І іншая дзяѓчынка Сірафіма кінула босымі пальчыкамі ножак забойчую бамбёшку і разарвала масу талібаѓ выдала:
Талібан - праклён устае,
Талібан - татальная смерць...
Талібан і мёртвых паліцы!
Талібан - шалёны вядзе!
Талібан!
І Сірафіка возьме ѓ рот свісток, і як падзьме, што вароны трапляюць у прытомнасць і сваімі дзюбамі прабіваюць галовы маджахедам.
Дзяѓчыны трэба сказаць такія выдатныя і прыгожыя.
І вось бачна як талібы падпалілі расійскі склад з боепрыпасамі. Той пачаѓ гарэць і снарады рвацца, з забойнай сілай. Талібы равуць і радуюцца.
А вось дзяѓчынкі з небе па маджахедах дзяѓбаюць. І відаць як з'явіліся ѓ небе Альбіна і Альвіна.
Абедзве дзяѓчыны проста цудоѓныя бландынкі. І дзівосна прыгожыя. І зразумела басанож і ѓ адных толькі тоненькіх трусіках.
Вось гэта бабы - вышэйшага скажам так парадку. І што яны здольныя вытвараць, далёка не кожны здольны паѓтарыць.
А ваяѓніцы і сапраѓды, калі пачнуць забіваць, то іх не спыніш.
Альбіна выпусціла з самалёта, каласальнай разбуральнай сілы ракету. І разбіла дзот войска Талібан, пасля чаго праспявала:
- Я наймацнейшая ѓ свеце,
Хоць ножкі босыя голыя соску ...
Замочым талібаѓ у сарціры,
Нам слабымі быць не з рукі!
Альвіна працягваючы пасылаць пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак прэзенты смерці. І забіваць маджахедаѓ, узяла і праспявала:
- Ёсць у нас прыгожыя дзяѓчынкі,
Яны проста скажам прыгажосць....
Галасочак камсамолак званкі,
Надыходзіць бурная вясна!
І абедзве дзяѓчыны як возьмуць і заспяваюць ва ѓсю глотку:
Адпусціце мяне ѓ Гімалаі,
Адпусціце мяне назусім,
А не то я заваю, а не то я залаю,
А то я каго-небудзь з'ем!
І дзяѓчынка як возьме і стане кукарэкаць. І ёй гэта здаецца вельмі нават крута і цудоѓна. А калі крычыш - Кукарэку - гэта сапраѓды жудасць.
Дзеѓкі тым часам узялі і сталі страляць з цяжкіх гармат, што робіць уражанне. І паліць пры гэтым так трапна.
Дзяѓчына Вівалу заспявала, скалы зубкі і трапна страляючы па ворагах:
- Я наймацнейшая дзяѓчына свету,
Кахаю ѓ мужчын дасканаласць лізаць...
Не ведаюць салдаты крутога эфіру,
Дзе дзеѓка забылася злёгку адсмактаць!
І ваяѓніца засмяецца. Ды душманаѓ душыць прыгажуні ѓмеюць.
І калі сапраѓды казаць, здольныя абламаць рогі і рысу лысаму.
Так што супраць такіх прыгажунь паспрабуй палезці.
Нікалета таксама дзяѓбае па талібах. Яна дзяѓчына вельмі баявая і агрэсіѓная. І калі смяецца, то здаецца што гэта рогат буйнапамяшанай.
Нікалета скаліць зубы і раве:
Мы раз, ого, разбойнікі,
Разбойнікі, разбойнікі!
Піф, паф і вы нябожчыкі,
Нябожчыкі, нябожчыкі!
І дзяѓчынка лізне паветра мовай. А як прыемна ѓ іншай дзяѓчынкі палізаць пунсовы сасок грудзей. І ён у яе такі бліскучы і зіготкі рубінамі.
Нікалета засмяялася і прачырыкала:
- Слава касмічным піратам!
Дзяѓчаты ѓ іншых месцах таксама лютавалі. І вось на пазіцыі талібаѓ абрынуліся ракеты. З выпусціла Аѓрора пры дапамозе пунсовых саскоѓ грудзей, якімі націскалі на кнопкі.
І паляцелі ракеты. А маджахеды равуць.
Вось яшчэ адну камсамолку катуюць. Не доѓга думаючы ёй паміж босымі пальчыкамі ножак уставілі вату змазаную бензінам. І ѓзялі без лішніх цырымоній падпалілі.
Вата загарэлася. І дзяѓчына як возьме і зараве. А тут узяѓ і яе грудзей прама ѓ пунсовы сасок распалены дубец засунулі. І дзяѓчына літаральна выйшлася ад болю.
А талібы смяюцца. Зразумела, і пальчыкі ножак ламаць яны любяць. Адзін з маджахедаѓ, нават узяѓ і дзяѓчыне голую, круглую пятку прыпал, белым ад спякота жалезам. І гэта падзейнічала. Дзяѓчынка як возьме і залямантаваѓ ад дзікага жаху.
Аліса гэта бачыла, праз снайпэрскі прыцэл. Паглядзела больш уважліва. Узяла наладзіла, і як лупанет. І забойная куля як трапіць кату прама ѓ жывот. І той залямантаваѓ ад дзікага болю, і як стане курчыцца. А дзяѓчына ѓзяла і заспявала:
