Хлопчык закрычаѓ ад жудаснага болю і страціѓ прытомнасць. Пасля чаго хлапчука прывялі ѓ сябе. І заціснулі яго босыя, яшчэ амаль дзіцячыя ножкі ѓ калодку. І сталі на крукі ѓ калодцы вешаць гіры. І гэта было вельмі балюча. Юнае цела хлапчукі моцна расцягнулася, і дзяцюк літаральна сышоѓся стогнам.
Рускага хлопчыка працягвалі катаваць. Вышмаравалі босыя падэшвы ножак алеем. А потым распалілі пад імі вогнішча.
І як дзяцюк пасля гэтага дзіка крычаѓ. Ды гэта было надзвычай балюча.
Хлапчук працягваѓ гарлапаніць і яго білі бізуном талібы.
Потым узялі паддзелі пацана за рэбры крукамі. І зноѓ капітальна вывернулі.
Пасля чаго талібы заспявалі:
Усіх няверных вынішчым,
Няхай яны падлеткі...
Вось над намі херувім,
Усіх загонім у дошкі!
Пасля чаго хлапчуку з Расіі зламалі распаленымі абцугамі, усе пальцы на босых нагах. І рабілі гэта талібы павольна, каб прычыніць кам мага больш прыгожаму хлапчуку болю. А затым сталі распаленымі да бела абцугамі ламаць юнаму ваяру і рэбры.
Так яны яму зламалі іх так, што не засталося ѓ хлопчыка ніводнага цэлага рабрынкі. І хлопчык памёр ад болевага шоку.
Перад смерцю, маджахеды адціснулі падлетку і яйкі. І было гэта вельмі балюча.
А тым часам Анастасія Ведзьмаком наносіла ѓдары па талібах са штурмавікоѓ. Яна пры гэтым выкарыстоѓвала рэактыѓныя ракеты. Націскала на кнопкі джойсціка пры дапамозе босых пальчыкаѓ ножак і напявала:
Усё вышэй і вышэй і вышэй,
Задраѓ фюрар свой качкі нос...
Часам у нас зносіць дахі,
Аднак таліб не дарос!
Акуліна Арлова таксама наносіць удары па суперніку. Робіць гэта вельмі нават дакладна, і выкарыстоѓвае для націску на кнопку свой пунсовы сасок грудзей. А побач узрываецца расійскі штурмавік. А яму дагадзіѓ забойны падарунак талібаѓ. Магчыма нешта кітайскай вытворчасці. І так капітальна дзюбне.
Акуліна праспявала:
- Калі мужчына адразу ѓ труну,
Захоѓваючы жыццё каб...
Будзьце вы дзяѓчынкі босымі!
І ваяѓніца як возьме і засмяецца. Ножкі ѓ дзяѓчыны зразумела нягледзячы на зіму абутку не ведаюць. І пяткі ѓ яе круглыя і літаральна блішчаць. Вось гэта дзяѓчына - проста супер.
А соску грудзей у яе пунсовыя, і зіхацяць, нібы верхавіна цэркваѓ. Вось гэта баявая так скажам дзяѓчына.
Ды мужчын яна не кахае. Хоць і з задавальненнем выкарыстоѓвае сваю мову для ѓцехі. На самай справе як прыемна датыкацца сваімі пунсовымі саскамі, з клубнічнымі саскамі іншай дзяѓчыны. Каб гэта было выдатна.
Акуліна ѓзяла і праспявала:
Аб гэтай дзяѓчыне босы,
Я забыць ніяк не мог...
Здавалася камяні маставой,
Раздзіраюць скуру далікатных ног!
І Акуліна як возьме і згорне свае сапфіравымі вочкамі.
Вось яна дзяѓчынка вышэйшага ѓзроѓню і класа.
А Маргарыта Магнітная таксама лётчыца. Абедзве дзяѓчыны вельмі любяць ляжаць адзін насупраць сябар і датыкацца саскамі зіготкімі як рубіны.
Зрэшты, і мужчынамі яны не грэбуюць.
Ну, а пакуль што Маргарыта возьме i дзюбне па маджахедах з вялiкай, забойнай сiлай.
Пасля чаго заспявае:
Ах якія ножкі,
Якія добрыя...
Ты не бойся дробка,
Тэлефон запішы!
І Маргарыта як возьме і пакажа сваю мову. Яна дзяѓчынка надзвычай баявая.
І яе босыя пальчыкі ножак, дасылаюць забойныя прэзенты смерці.
Акуліна Арлова праспявала са смяшком:
- Маргарыта, акно адчынена,
Маргарыта ты памятаеш, як усё гэта было!
Анастасія Вядзьмакова кіѓнула:
- Ды бабы! Мы ѓсе можам і ворагаѓ капітальна сатрэм!
І дзяѓчынкі хорам заспявалі:
Наша войска моцнае,
Ахоѓвае свет яна...
Няхай талібы наступаюць,
Іх дзяѓчынка забіваюць!
Вось напрыклад Фёдара таксама б'ецца. Яна з мінамёта па маджахедах садзіць. І калі ѓжо дзюбне, то мала не здасца нікому. Хай нават у таліба доѓгая барада, і голеная галава.
Фёдара тупае босымі ножкамі па гразі і напявае:
Бачыш у небе зацьменне,
