Ես վերջին մարդն էի, ում հետ մահվան կոճակը սեղմելուց առաջ խոսեց Էնի Սիմը։Ես խնամում էի նրան այն ժամանակ, երբ նա տառապում էր անբուժելի հիվանդությունից։Մի քանի տարի առաջ Էնի Սիմը ճանաչվեց բոլոր ժամանակների լավագույն տնտեսագետը, ամենախելացի և ամենաիմաստուն, ամենահարուստ և ամենահաջողակ, ամենատաղանդավոր մարդը ։Էնի Սիմը գերազանց խոսում էր երեք լեզվով, կարողանում էր առանց որևէ սարքավորման, բանավոր կերպով բարդ մաթեմատիկական խնդիրներ լուծել մի քանի վայրկյանում,կարողանում էր գլուխ հանել ցանկացած բարդ տեխնիկական սարքավորումներից և տեղեկատվական տեխնոլոգիաներից,համաշխարհային ֆինանսական շուկայում չուներ մրցակիցներ,ուներ աշխարհի ամենաբարձր բանական ինտելեկտը ( IQ), աշխարհի ամենաբարձր հուզական ինտելեկտը ( EQ), աշխարհի ամենաբարձր սոցիալական ինտելեկտը, գիտեր բոլոր հումանիտար և հասարակական, բնագիտական և տեխնիկական գիտությունները գերազանց, կարողանում էր գերազանց գրել,ասմունքել, երգել, նվագել,պարել, հումորներ անել։ Նրան էր պատկանում բոլոր ժամանակների ամենահզոր, բազմատրիլիոնանոց վերազգային կորպորացիան՝ Սիմքորփորեշըն-ը, որն իր մահից առաջ նա նվիրեց ամբողջ աշխարհին։Էնի Սիմը ստեղծեց բոլոր ժամանակների լավագույն կրոնը, լավագույն տնտեսակարգը, լավագույն հասարակարգը և վերափոխեց ամբողջ աշխարհը։ Պատահական չէ, որ Էնի Սիմին անվանում են բոլոր ժամանակների Հանճար։Նրա շնորհիվ աշխարհը ոչ միայն փրկվեց վերջնականապես կործանվելուց, այլ նաև վերածվեց դրախտավայրի։Հանճարը սիրում էր առողջ ապրելակերպով զբաղվել, սովորել, աշխատել, շփվել, իր հետաքրքրություններով զբաղվել։ Խառնվածքով ամբիվերտ էր, ֆլեգմատիկ և սանգվինիկ խառնվածքների խառնուրդն էր, իսկ բնավորությամբ բարի էր, հանգիստ ու հավասարակշռված, ուրախ ու երջանիկ, ոգևորված ու ոգեշնչված,նպատակասլաց ու մոտիվացված, մաքրասեր, ուսումնասեր, աշխատասեր, հետաքրքրասեր, մարդասեր, շփվող, մարդամոտ, խաղաղասեր, ազատասեր, պատասխանատու, կարգապահ, ճշտապահ և այլն, մի ամբողջ գիրքն էլ բավարար չէր լինի Հանճարին նկարագրելու համար։Հանճարը միաժանակ գերազանց կին էր, մայր էր, հարազատ էր, ընկեր էր, գործընկեր էր, մարդ էր իր ամուսնու, երեխայի, հարազատների, ընկերների, գործընկերների, ամբողջ մարդկության համար։ Բոլոր ժամանակների Հանճարը կատարյալ էր մտավոր և հոգևոր առումներով, զարգացած էր սոցիալ- տնտեսական առումներով, սակայն ֆիզիկապես թույլ էր։ Արտաքնապես Էնի Սիմը այդքան էլ գեղեցկության ստանդարտներին չէր համապատասխանում։Ալեքսանդր

Մակեդոնացու նման կարճահասակ էր, արտաքնապես ոչ գեղեցիկ,ոչ էլ տգեղ էր, այլ հմայիչ էր ներքին խարիզմայի հաշվին։Չնայած այն բանին,որ Էնի Սիմը մշտապես առողջ ապրելակերպով էր զբաղվում,ամբողջ կյանքի ընթացքում ստիպված եղավ հաղթահարել բազմաթիվ առողջական խնդիրներ, բացի վերջինից։Նա հիվանդացել էր մարդկության համար դեռևս անհայտ հիվանդությամբ։Նրա բուժման պատասխանատվությունը ստանձնել էի ես։Ցավոք սրտի մենք` բժիշկներս չկարողացանք բուժել նրան ամիսներ շարունակ, իսկ Էնի Սիմը գալարվում էր ցավերից։Հանճարն իր տառապանքներին վերջ տալու համար 72 տարեկան հասակում որոշում ընդունեց հեռանալ աշխարհից Էֆթանազիայի միջոցով։Մինչև հիմա էլ ես չեմ հաշտվում այն մտքի հետ, որ ես չկարողացա օգնել այդպիսի արտակարգ մարդուն։Գուցե չկարողացա փրկել նրա կյանքը, բայց հուսով եմ կկարողանամ փրկել Հանճարի հուշերը և հիշողությունները, որոնք նա մահից առաջ պատմեց ինձ, իսկ ես կպատմեմ ողջ աշխարհին։

Ո՞վ կմտածեր, որ Էնիի նման հանճարեղ ու տաղանդավոր մարդը մինչև իրեն վերագտնելը, ինչպես պատմում էր ինքը, օտարված էր մարդկությունից։Ես այդպես էլ մարդկանց չեմ հասկանում, թե ինչու են հանճարներին միշտ ցավ պատճառում՝ անտեսելով, արհամարհելով, իրենցից օտարելով, ծաղրելով, նվաստացնելով, հալածելով։

Ուսումնասիրելով բոլոր հանճարների ճակատագիրը՝ ես եկա այն եզրակացության, որ բոլոր հանճարները ինչ-որ ժամանակ չեն հասկացվել, չեն ընդունվել, հալածվել ու օտարվել են իրենց շրջապատող հասարակության կողմից իրենց հանճարեղության՝ ընդունակությունների բարձրագույն ձևի՝ գերզարգացած տաղանդի պատճառով։Հանճարներից ոմանք չդիմանալով ճնշումներին՝ հրաժարվել են ընդունել, որ իրենք տաղանդավոր են ու հանճարեղ, տարբերվում են սովորական մարդկանցից։ Ոմանք սովորական մարդկանց դիմակի տակ թաքնվելով՝ թաքցնում են իրենց իսկական էությունը, որպեսզի չտարբերվեն ու չնկատվեն իրենց շրջապատող մարդկանց կողմից։Ոմանց մոտ էլ չի ստացվում թաքնվելը, որովհետև ամբողջ կյանքում իրենց տաղանդը հետապնդում է իրենց։Մի մասը չդիմանալով ճնշումներին՝ իրեն թաղում է ալկոհոլի մեջ,մյուս մասը դիմում է ինքնասպանության, իսկ Էնիի նմաններն ընդունում են իրենց այնպիսին, ինչպիսին որ կան, ինքնակատարելագործվում են, զարգացնում են իրենց տաղանդները, հասնում հանճարեղության, պայքարում իրենց իրավունքների համար, հաղթում բոլոր մարտահրավերներին, այդ թվում՝ համատարած մերժումներին , օտարվածությանը, չհասկացվածությանը, միայնությանը, խտրականությանը և հասարակության կողմից եկող ճնշումներին, ապա իրենց հանճարեղությունը կիրառում՝ ի նպաստ մարդկության, փոխում աշխարհը և իրենց անունը թողնում պատմության դասագրքերի մեջ, իրենց գործի մասին հիշեցնում դարեր շարունակ տարբեր սերունդների։ Էնին մերժված ու օտարված էր ի ծնե։ Օտարումը սկսվել էր դեռ այն ժամանակ, երբ Էնիի պապը և տատը երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ կորցրել էին իրենց հայրերին, իսկ մայրերը դժվարությամբ էին կարողանում կերակրել իրենց բազմազավակ ընտանիքներին։Աղքատությունը և աղքատ մարդկանց մերժել են բոլոր ժամանակներում, այդ թվում՝ նախորդ և մեր դարերում։Ինչպես ասում են.<< աղքատին ատում են նույնիսկ իրենց բարեկամները, իսկ հարուստին սիրում են նույնիսկ թշնամիները>>։ Էնիի պապը և տատը տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներ էին։Այն ժամանակ, երբ նրանք հանդիպեցին իրար, առաջին հայացքից սիրահարվեցին, ամուսնացան ու տեղափոխվեցին Էնիի պապի հայրենիք, չգրված օրենքներով՝ ազգային ավանդական, հնամենի բարքերով և նորմերով, չէր թույլատրվում այլազգիների հետ ամուսնանալ։ Իհարկե երկրի օրենքներով թույլատրվում էր, բայց ներքին բարքերով հասարակական պարսավանքի էր արժանանում։Էնիի պապին ու տատին իրենցից օտարեցին նույնիսկ բարեկամները, որովհետև իրենք չէին ցանկանում ընդունել այդ << խայտառակությունը>>։Համատարած հալածանքների, ճնշումների ներքո նրանք կարողացան յոթ զավակ մեծացնել դժվարությամբ, որոնք չէին էլ պատկերացնում, որ իրենցից մեկը Հանճարի գեների կրողն է, որը ապագայում այդ գեները կփոխանցի իր դստերը՝ Էնիին։Էնիի հորեղբայրները և հորաքույրները ապրում էին ծայրահեղ աղքատության մեջ, համատարած հալածանքի, մերժումների և օտարվածության մեջ։Շուտով նրանք պետք է պատժվեին իրենց սիրո համար, որովհետև հանուն սիրո իրենք մեկը մյուսի ետևից նույնպես խախտեցին հասարակական չգրված օրենքները։Իրենք պատկերացում էլ չունեին այդ չգրված օրենքների մասին, որովհետև նրանց ոչ մեկ չէր բացատրել այդ չգրված օրենքները, որովհետև ոչ ոք չէր ցանկացել իրեն մոտ թողնել նրանց։Ոմանք էլ չարությունից դրդված նրանց հալածել ու ծաղրել էին, բազմաթիվ տրավմաներ ու բարդույթներ առաջացրել նրանց մեջ մանկուց։ Հասարակությունից մեկուսացումը օտարվածներին դարձրել էր լուռ, չշփվող,ինքնամփոփ, ագրեսսիվ, կյանքից ու մարդկանցից վախեցած ու հիասթափված,խորը վիրավորված, մշտապես լարված, մեղքի զգացումով,լուրջ և խստադեմ։ Նրանցից ոմանք իրենց շրջապատող մարդկանց պատճառով կուտակված բացասական հույզերը կարողացել էին ճնշել, բթացնել ցավն իրենց ներսում, դարձել էին սառը, անտարբեր, անզգամ, զուրկ տարրական կարեկցանքի զգացումից, ոմանք էլ լուծումը գտել էին ալկոհոլի մեջ, քանի որ միայն այդպես նրանք կարող էին մոռանալ այն ամենը, ինչը կատարվել էր իրենց հետ։ Երբեմն ալկոհոլն էլ չէր բթացնում այն ցավը, որ նրանք զգացել էին, երբ չարամիտները փորձել էին նվաստացնել իրենց։ Երբ նրանց որևէ բան հիշեցնում էր այդ ցավի մասին, նրանք կորցնում էին ինքնատիրապետումը և ջարդուփշուր անում շուրջբոլորն ամեն ինչ։Երբ սթափվում էին այդ ամենից, լցվում էին անսահման մեղքի զգացումով, որ իրենք կարողացել են նման բան անել։ Ոմանք էլ լցվում էին չարությամբ և ատելությամբ, թշնամանքի և վրեժխնդրության զգացումներով, խոստանում, որ կգա պահը և բոլորը կզղջան իրենց արածների համար։ Ոմանք այնքան էին սովորել օտարվածության զգացողությանը, որ միայնությունը իրենց համար սովորական էր դարձել։Միակ բանը, որ իրենց մոտ ստացվել էր իրենց նման ու իրենց ճակատագրով մարդկանց գտնելն էր,ընտանիք կազմելն ու երեխաներ ունենալն էր։Թվում էր, թե այդպես կմոռանային անցյալը, սակայն ոչինչ էլ չմոռացվեց,իրենց բաժին հասավ երկրի փլուզում, պատերազմ, երկրաշարժ, աղքատություն , սով,բոլորը գայլ դարձած դուրս եկան բոլորի դեմ, իրար նմանները ոհմակներ կազմեցին, իսկ տարբերվողներին վնասներ հասցրեցին, ունեցվածքը խլեցին, հարստություն դիզեցին, նոր խավեր ստեղծեցին։