КВАДРАТ Як парад без салдат — не парад, Так квадрат без вуглоў — не квадрат. Як футболу патрэбны галы, Так квадрату патрэбны вуглы. У квадрата чатыры вуглы. Хай вялiкi цi самы малы, А ўсё роўна, як нi павярнi, — Уквадрата чатыры вуглы. Нi адзiн, i нi тры, i нi пяць... Можаш плакаць, аможаш скакаць, Можаш бiцца аб стол галавой,— Ты не зменiш сiстэмы старой. Так вучылi i будуць вучыць. Нi змянiць, нi стрымаць, нi спынiць Гэты добраахвотны палон, Гэты самы грунтоўны закон. У квадрата чатыры вуглы. Хай вялiкi цi самы малы, А ўсё роўна, як нi павярнi, — У квадрата чатыры вуглы. Час iдзе, час ляцiць, час iмчыць. Нi стрымаць, нi спынiць, нi разбiць... Росквiт вызначыць заняпад. Застанецца нязменны квадрат. БЕЛАРУСКI РУХ
Мы — беларускi рух! З намi крывiцкi дух. Покi сумленне ёсць, Мы — беларускi лёс! Я праклiнаю тых, Хто ачырвонiў штых Смерцю маiх братоў. Я не дарую кроў. Брат, мой брат — беларус, Годзе трываць прымус, Стань пад штандар са мной, Разам абвесцiм бой Процi сваёй брыды, За вызваленне з бяды, Супраць варожых зграй, За беларускi край! Мы — беларускi лёс, Покi сумленне ёсць. З намi крывiцкi дух. Мы — беларускi рух! ЗВЫШНАДЗЕЙНАСЦЬ Звышнадзейна жывуць звышнадзейныя людзi. Звышнадзейна садзяцца ў вагоны метро. Іх нiхто не аблае, нiхто не асудзiць, — Не цiкавiць нiкога iх лёс i настрой. Звышнадзейна працуюць маторы i колы. Звышнадзейна гудуць на сцяне правады. Звышнадзейна вядуць звышнадзейнае сола Звышнадзейныя нетры тунельнай трубы. Распаўсюджваецца пад зямлёй звышнадзейнасць. Парцэлюецца i парцэлюецца рытм. А за столлю, у глебе, ляжыць безнадзейнасць, Неабходная подзвiгам нова-старым. ЁСЦЬ Ёсць людзi, што пахнуць, як рыбы, вадою. Ёсць рыбы, што пахнуць халоднай крывёю. Ёсць холад, што пахне смяротнай атрутай. А ёсць яшчэ смерць, што касуе пакуты. Ёсць косы, што пахнуць усадзе пагостам. Ёсць сад, што запросiць усiх нас угосцi. Ёсць вы, вашы тэлеантэнныя рогi, І ваш тэлевiзар... Няма толькi Бога. ТЫ Ты прыходзiш уцёмна-зялёныя днi. Ты прыходзiш уцёмна-зялёныя ночы. Ты прыходзiш, i мы застаемся адны. У халодным пакоi ратуемся моўчкi. Асалода лунае ў люстэрку крывым. Асалода, што зрушыла лёс Леверкюна. Пальцы ў цемры знаходзяць напятыя струны. Асалода пульсуе ў агульнай крывi. Ты сыходзiш уцемру чырвоных агнёў. Забiраеш адно безнадзейную стому, Пакiдаеш падзенне з высокае стромы. На паверхнi пульсуе агульная кроў. ДАМОЎ Ён шукае дарогi да белых палёў, Над якiмi адно толькi новае неба, Там уласная смерць выглядае ганебнай. Ён шукае сабор, апрыходзiць дамоў. Ен шукае сцяжыны да белых лясоў, Дзе вандроўныя душы знаходзяць прытулак, Дзе сканала нянавiсць, азлоба заснула... Ён шукае спакой, апрыходзiць дамоў. Ён шукае напрамак да чорных грудоў, Над якiмi стаiць нерухомая поўня, Там нiхто не будуе вязнiцы й катоўнi. Ён шукае любоў, апрыходзiць дамоў. СПРОБА МАЛIТВЫ Божа, забяры маё жыццё, Выратуй знямелую Айчыну, Выратуй ахвяры i злачынцаў... Божа, забяры маё жыццё. Ты адзiны вольны i вялiкi, Ганарлiвым адпусцi грахi. Веру — да цябе вядуць шляхi. Ты адзiны вольны i вялiкi. Я слабы, з атручанай душой, Брудны гад, скалечаны, нiкчэмны... Веру ў розум светлы i надземны. Я слабы, з атручанай душой. Божа, забяры маё жыццё. Іншага не маю, каб аддзячыць. Ну хiба што гэтым цiхiм плачам. Божа, забяры маё жыццё. |
