Литмир - Электронная Библиотека
Содержание  
A
A

[10] Ibid. XXXIX. P. 37.

[11] Ibid. P. 56.

[12] Dion. Cart. De quatuor hominum novissimis // Opera. XLI. P. 545.

[13] Ibid. P. 489 ff.

[14] Moll W. Brugman. I. P. 20, 23. 28.

[15] Ibid. P. 320, № 1.

[16] Примеры из житий свв. Эгидия, Германа, Кирика см.: Gerson. De via imitativa // Opera. III. P. 777; ср.: Contra gulam sermo // Ibid. P. 909; Olivier Mailard. Serm. de sanctis. Fol. 8a.

[17] Innocentius Ш. De contemptu mundi. Lib. I, cap. 1 // Patrologiae cursus completus. Series latina. CCXVII. Col. 702 ff.

[18] Wetzer und Welte. Kirchenlexicon. XI. 1601.

[19] Extravag. commun. Lib. V, tit. IX. cap. 2: "Quanto plures ex eius applicatione trahuntur ad iustitiam, tanto magis accrescit ipsorum cumulus meritorum" ["Чем больше их чрез употребление его побуждается к праведности, тем более множится сумма оных заслуг"].

[20] Bonaventura. In secundum librum sententiarum, dist. 41, art. l, qu. 2; 30, 2, l, 34; in quart, lib. sent. d. 34, a. 1 qu. 2, Breviloquii pars II // Opera / Ed. Paris. 1871, III. P. 577a, 335. 438; VI. P. 327b, VII. P. 271a, b.

[21] Dion. Cart. De vitiis et virtutibus // Opera. XXXIX. P. 20.

[22] MacKechnie. Magna Carta. P. 401.

[23] Та же мысль высказывается в уже упоминавшейся булле Unigenitus. Ср. слова из Фауста Марло: "See, where Christ's blood streams in the firmament! One drop of blood will save me" ["Смотри, струится кровь Христа в небесной тверди! Меня спасет и капля этой крови"].

[24] Dion. Cart. Dialogion de fide cath. // Opera. XVIII. P. 366.

[25] Dion. Cart. Opera. XLI. P. 489.

[26] Dion. Cart. De laudibus sanctae et individuae trinitatis // Opera. XXXV. P. 137; De laud. glor. Virg. Mariae et passim. Употребление превосходных степеней восходит еще к Дионисию Ареопагиту.

[27] James. Op. cit. P. 419.

[28] Joanis Scoti De divisione naturae. Lib. III. Cap. 19 // Patrologiae cursus completus. Series latina. CXXII. Col. 681.

[29] Cherubinischer Wandersmann. I. 25.

[30] В упомянутой выше (прим. 50 к гл. XIV) работе М. d'Asbeck, как об этом свидетельствует уже само название, неоплатонический элемент в немецкой мистике и у Рюйсбрука подчеркивается в гораздо большей степени, чем это обычно стали делать после того, как были обнаружены томистские основы этой мистики.

[31 ]Opera. I. P. XLIV.

[32] Seuse. Leben. Kap. 3 / Ed. К. Bihlmeyer // Deutsche Schriften. Stuttgart, 1907. S. 14. Ср.: Кар. 5. S. 21, Zeile 3.

[33] Meister Eckchart. Predigten. № 60, 76 / Ed. F. Pfeiffer // Deutsche Mystiker des XIV. Jahrhunderts. Leipzig, 1857. II. S. 193. Z. 34 ff.; S. 242, Z. 2 ff.

[34] Tauler. Predigten. № 28 / Ed. F. Vetter (Deutsche Texte des Mittelalters. XI). B., 1910. S. 117, 30 ff.

[35] Ruusbroec. Dat boec van seven sloten. Cap. 1 9 // Werken / Ed. David. IV. P. 106-108.

[36] Ruusbroec. Dat boec van den rike der ghelieven. Cap. 43 / Ed. David. IV. P. 264.

[37] Ibid. Cap. 35. P. 246.

[38] Ruusbroec. Van seven trappen in den graet der gheesteliker minnen. Cap. 14 / Ed. David. IV. P. 53. Здесь "ontfonken" прочитано как "ontsonken" ["выпавших"].

[39] Ruusbroec. Boec van der hoechster waerheit / Ed. David. P. 263; ср.: Spieghel der ewigher salicheit. Cap. 25. P. 231.

[40] Spieghel der ewigher salicheit. Cap. 19. P. 144; Cap. 23. P. 227.

[41] 2 Пар., 6,1: "Dominis pollicitus est, ut habitaret in caligine" ["Господь вещал, что обитает во мгле"]; Пс., 17 (18), 12: "Et posuit tenebras latibulum suum" ["И содеял мрак покровом Своим"].

[42] Dion. Cart. De laudibus sanctae et individuae trinitatis per modum horarum // Opera. XXXV. P. 137 f.; XLI. P. 263 etc.; ср.: De passione dei salvatoris dialogus // Ibid. XXXV. P. 274: "ingrediendo caliginem, hoc est ad supersplendidissimae ac prorsus incomprehensibilis Deitatis praefatam notitiam pertingendo per omnem negationem ab ea" ["вступая во мрак, сиречь достигая вышепоименованного ведения преблистательной и всецело непостижимой Божественной природы чрез отвержение всякого об оной высказывания"].

[43] Jostes F. Meister Eckhart und seine Junger. Freiburg (Schw.), 1895. S. 95.

[44] Dion. Cart. De contemplatione. Lib. III, art. 5 // Opera. XLI. P. 259.

[45] Ibid. P. 269. -- Вслед за Дионисием Ареопагитом.

[46] Seuse. Leben. Kap. 4; цит. по: Вihlтеуеr. Deutsche Schriften. 1907. S. 14.

[47] Eckhart. Predigten. № 40. S. 136, 23.

[48] Ibid. № 9. S. 47 ff.

[49] Soliloquium animae // Thomas a Kempis. Opera omnia / Ed. М. J. Pohl. Freiburg, 1902-1910. 7 vol. I. P. 230.

[50] Thomas a Kempis. Op. cit. I. P. 222.

ГЛАВА СЕМНАДЦАТАЯ

[1] Alienor de Poitiers. Les honneurs de la cour. P. 184, 189, 242, 266.

[2] La Marsche. L'Estat de la maison etc. // ?uvres. IV. P. 56. О подобных вопросах см. выше, с. 51-- 52.

[3] Round J.H. The king's serjeants and officers of state with their coronation services. L., 1911. P. 41.

[4] О сокровищах Карла ср.: Burckhardt R.F. Anzeiger f. Schweiz. Altertumskunde, 1932. S. 247 ff.; там же имеется изображение "трех братьев" ("trois freres").

[5] Что примечательным образом распространилось на локомотивы, автомобили и (по крайней мере в Америке) лифты.

[6] Le livre des trahisons. P. 27.

[7] Rel. de S. Denis. III. P. 464 ff.; Juvenal des Ursins. P. 440; Noel Valois. La France et le grand schisme d'occident. P., 1896-1902. 4 vol. III. P. 433.

[8] Juvenal des Ursins. Op. cit. P. 342.

[9] Monstrelet. I. P. 177-- 242; Coville. Le veritable texte de la justification du duc de Bourgogne par Jean Petit // Bibliotheque de l'Ecole des chartes. 1911. P. 57. О предварительных набросках второй оправдательной речи, в которой Жан Пти должен был ответить на высказанные 1 1 сентября 1408 г. возражения аббата Фомы из Черизи, см.: Cartellieri O. Beitrage zur Geschichte der Herzoge von Burgund. V. Sitzungsberichte der Heidelberger Akademie der Wissenschaften. 1914. № 6; кроме того, см.: Seiferth W. Der Tyrannenmord von 1407 // Leipziger Dissertation. 1922. Далее обо всем касающемся Жана Пти подробно см.: Coville A. Jean Petit, la question du tyrannicide au commencement du 15[e] siecle. P., 1932.

[10] Leroux de Lincy. Le proverbe francais; ср.: Langlois E. Bibl. de L'Ecole des chartes. 1899. LX. P. 569; Ulrich J. /l Zeitschr. fur franz. Sprache u. Lit. 1902. XXIV. P. 191.

[11] Les grandes chroniques de France / Ed. Paris. IV. P. 478.

[12] Alain Chartier (ed. Duchesne). P. 717.

[13] Les Fortunes et adversitez de feu noble homme Jean Regnier; ср.: Champion P. Histoire poetique du 15[e] siecle. I. P. 229 ff.; Molinet. Faictz et Dictz / Ed. Paris. 1537. Fol. 80, 119, 152, 161, 170, 194; Coquillart. ?uvres. I. P. 6; Villon (ed. Longnon). P. 134.

[14] Roberti Gaguini Epist. et orat. (ed. Thuasne). II. P. 366.

[15] Gerson. Opera. IV. P. 657; I. P. 936; Camahan. The Ad Deum vadit of Jean Gereon. P. 61, 71 ; ср.: Leroux de Lincy. Le proverbe francais. I. P. LII.

[16] Geffroi de Paris I Ed. de Wailly et Delisle, цит. по: Bouquet. Requeil des Historiens des Gaules et de la France. XXII. P. 87; см.: Index rerum et personarum, s.v. Proverbia. P. 926.

[17] Froissart (ed. Luce). XI. P. 119; (ed. Kervyn). XIII. P. 41; XIV. P. 33; XV. P. 10; Le Jouvencel. I. P. 60, 62, 63. 74, 78, 93.

[18] "Je l'envie" -- "приглашаю", "вызываю" (термин карточной игры); "ic houd" -- "принято!" (в ответ на это). "Cominus et eminus" -- намек на поверье, что дикобраз способен также метать свои иглы.

[19] См.: Huizinga J. Aus der Vorgeschichte des niederlandischen Nationalbewu?tseins // Im Bann der Geschichte. Amsterdam, 1942. S. 213-302.

130
{"b":"109054","o":1}