Литмир - Электронная Библиотека

Ok klaghede hir de borgemester unnd hertoghe, wo dat Grote Nouwerden, wo se Synovien hedden medegedan enen breff an jw, den hadde gii unffangen unnd hadden ene begunt to lezen bet to der helffte, do hadde gy den breff van jw geworpen under de vote, unnd dar unbaven vorden sy Sinoven in de hechte gesät; wente de breve voit van steden to steden de tud bodewis, wente Nouwerden wolde dat node doen, de en breve brochten van jw, dat se de in de isseren satten. Vortmer alse gii jw vorantwerden in jwen breven, den gii Nouwerden sanden van disser sulven punte, alzo was ju breff nicht belovet adder nicht gehört, mer wat Sinove sede, dat muste recht und war sin. Ok sede Rochen Mesneke, dat he dar hadde by gestan sulleff twyngeste und hadde gesen, dat Sinove den breff van sik antworde. Vortmer so seden se uns van den boden, de se jw ub(…повреждение текста…) werden, wert sake dat de musten gelt geven den leytsagen, wes de utgeven, dat wolden se van uns wedememen, wente de unsse broschten hir breve unnd geven den eren nen gelt. Hirinne wesset vordach, ersamen leven hem, dat gii den koppman so vorsen, dat he wete, wor he up varen möge myt sinen gudern, dat he unbeschedig(et) moghe bliven, wante upp dissen vrede, alzo se id nu vorhebben, so is hir varlik varn; wante wurde weme wat genomen, dar wer var ane, he wer des al quit. Vortmer, ersamen leven hern, so klaghen se uns unnd vorwitten uns van der kopenschap, de dar schut to Revel van dage to dagen, wo dat men dar myt en kopslagen unnd nemen er guder van en und gan myt en up de brugghen und wysen se en schypp unnd Segen: dar is myn gud inne, dar ik dy mede betalen wil. Aldus so toven se de unse x adder xij weken, er si van en scheden, unnd senden er guder over se unnd betalen sy den, wen sy wedderkomen. Anders sunderghen wete wy jw, ersamen leven hern, nicht tho scriven, dan sût gode bevolen tho langer tiid salich unnd gesunt tho langher tiid. Gescreven up sunte Marcus dach in jar unsses hem m cccc xv.

Vorstender und wisesten nu tor tiid tho Nouwerden wesende.

59

Купцы с Немецкого подворья сообщают городскому совету Ревеля, что в отсутствие удовлетворения Зиновию Скоратнику за обиды, причиненные ему в Ревеле, и Артемию Баклану за его товарища, утонувшего в Нарве, новгородцы намерены взыскать пеню с них; поскольку в Новгороде им не гарантирована безопасность, они хотели бы уехать, но новгородские власти запретили выезд в Ливонию; положение осложняется бескомпромиссностью ревельцев.

16 мая 1441 года.

Опубл.: LEKUB 1. Bd. 9. № 724. S. 511–513.

Почтенным господам, бургомистрам и совету города Ревеля, да [придет] это письмо.

Наш дружеский совет и добрые пожелания. Почтенные, любезные господа, да будет вашей любезности известно, что посадник, тысяцкий и весь Новгород послали к хофескнехту с веча Зиновия Скоратника и своего писца, и они обвиняли Готшалька Копмана и магистрат Ревеля в том, что Готшальк Клопман ему задолжал; и они [новгородцы] по этому вопросу направили послов в Ревель требовать управы и восстановления справедливости; и поэтому они пожелали, чтобы мы написали в Ревель, чтобы они [ревельцы] свершили повторное правосудие в отношении их собрата с тем, чтобы купцы с обеих сторон могли иметь чистый путь; из-за того, что их собрат Зиновий молодой человек, ему якобы и не дают управы, но поскольку они [новгородцы] не могут бросить своего в беде, они разрешают ему вместо своего [товара] взять здесь [с ганзейцев] столько, сколько у него было. Почтенные, любезные господа, в связи с этим мы дружески вас просим оказать милость и предусмотреть, как бы это дело изменить, чтобы купцы с обеих сторон не оказались в убытке и чтобы мы могли иметь чистый путь. Далее: он [Зиновий] обвиняет Керстена Бейнхольта в том, что тот напал на него на улице в Ревеле, беззаконно бросил в подвал и привязал к кресту, чтобы змеи и лягушки по нему ползали, а сверх этого стребовал с него 3 Уі гривны штрафа; и несмотря на то, что Зиновия по делу Керстена оштрафовали законным образом, они сказали, что суд с вами надо произвести повторно. В крестоцеловании же значится, что раз суд по делу у вас состоялся, в другой раз производить суд по тому же делу вам нельзя. Кроме того, он, этот вышеупомянутый Зиновий, как писалось ранее, пожаловался, что он [Керстен Бевнхольт] бил и истязал его, прежде чем бросить в подвал, и забрал у него деньгами 200 гривен. Далее жалуется Артемка Баклан по поводу своего собрата, который был утоплен в Нарве; это [дело] должен был разбирать фогт, который тогда был в Нарве; а того русского звали Федор Оголанев. По этому поводу они [новгородцы] много раз посылали к магистру в надежде получить управу, но поскольку из этого ничего не вышло, они вчиняют иск немецкими купцами [с Немецкого подворья], пока те не убедят магистра свершить правосудие; в связи с этим между настоящим [днем] и Петровским постом они желают [получить] ответ, будет ли совершено правосудие или нет. Далее знайте, что здесь в церкви скопилось примерно 40 бочек с белкой (werx) и что они [новгородцы] держат нас в неведении со Страстной пятницы до настоящего времени, не давая ответа, можем ли мы воспользоваться чистым путем для отъезда отсюда с нашими товарами. Они изо дня в день откладывают ответ и говорят нам, что наш путь якобы чист, но ни посадник, ни тысяцкий, ни купеческие старшины не хотят принести в том клятву. А потому вам следует придумать, как вашим товарам, которые вы отправляете сюда, снова к вам вернуться, и в случае, ежели вам русские нужны, пусть они там [в Ревеле] благополучно проживают. И еще: все молодые люди, которые ныне прибывают сюда от немецких купцов, часто жалуются и пишут вам про свои беды, как их здесь хватают и задерживают, что вы, впрочем, имея на то власть, могли бы изменить, коль скоро захотели б это сделать, но вы мало уделяете внимания молодым людям; они для вашего предпринимательства (eventur) слишком мало значат, а потому вы не желаете ничего делать; более того, нам кажется, что всяк благоденствует, наполняет свой кошель и не думает об общем [благе]. Затем они [новгородцы] приказали провозгласить на Торгу, чтобы никто из русских купцов не смел ехать в [ливонские] города, хотя имеют по этому поводу докончание (ende). И они говорят нам, у нас-де, кто здесь ныне находится, есть чистый путь, чтобы уехать отсюда, но сюда сверх того прибывает много наших, кто не будет знать, как отсюда уехать. Также и мы не знаем, как нам уехать отсюда с товарами, которые здесь находятся. Почтенные, любезные господа, поразмыслите же о том, что мы просим вас позаботиться о купцах, чтобы это длившееся год задержание не довело их до нужды, что, как мы надеемся, вы охотно сделаете. Далее, любезные господа, воспримите это письмо еще более по-доброму и по-дружески, чем мы вам смогли написать, поскольку есть необходимость в том, чтобы вы изменили это [положение]. В настоящее время ничего более, пусть Господь всемогущий сохранит вам здоровье на долгие времена. Писано в Новгороде в первый день после дня св. Софии года 1441.

Предстоятели и мудрейшие немецких купцов, ныне пребывающие в Новгороде.

An den ersamen heren Borgermester und rat der stad Revel sal desse breff.

Unsen vruntliken gr(ot) und wes wy gudes vormogen. Ersamen leven heren, juwe geleve to wetende, dat borgermester unn herteghe und ghemeyne Nowerden sanden to des hoves knechte ut dem dinghe Synnove Scherretna unn eren scryver und clageden over Gosschalck Kopman und over den rat van Revel, dat em Gosschalck Kopman schuldich were und se dar boden umme gesant hebben to Revel, umme recht to esschende, und dat en nyn recht wedervore; so weren se bogeren, dat wy solden scryven to Revel, dat se erem broder noch recht geven, uppe dat de kopman mochte eynen veligen wech hebben to beyden syden; wente er broder Synnove were eyn juck man, geven se em nyn recht, so en künden se syner nicht vorwerpen, so soldde he hir so vele nemen, dat he vul hedde vor dat syne. Ersamen leven heren, warumme wy jw vruntliken bidden, dat dy wol doet und syn hirynne vorseyn, dat ghy des eyn wandel maken, dat es de kopman in nynen schaden en коте tusschen beyden siden, dat wy mögen eynen veligen wech hebben. Vortmer so claget he over Kerstigen Beynholt, wu he en hevet to Revel uppe der strate anghegrepen und hebbe en gheworpen in den keller sunder recht und hedde en gespannen in eyn cruce, dar sclangen und poggen ynne leghen; dar enboven hefft he em affgeschattet 3 Vi st(ucke) sulvers; und dar was Synnove hir aff ghescheyden myt Kersteghen myt rechte und dar en boven seggen se, dat et myt jw noch ens gherichtet sy. De kruskussinghe holt ut, wes gy dar richten, des en sal men hir to dem anderen nicht richten, und wes hir richten, des en solle ghy dar nicht richten. Hir enboven claget he, also vorgescr(even) is, desse vorgescr(even) Synove, dat he ene gesclagen hedde und pyneghet, er he in den keller quam, und hedde em ghenomen an denninghen up ij — c st(ucke). Vortmer so claghet Artymke Backlan umme synen broder, de em affvordrenket wart tor Narwe; dat solde gedan hebben de voget, de do tor tiid tor Narwe was; desse russe het Ffodere Ogolanive. Wente se dar vaken umme gesant hebben to dem mester, umme recht to gevende, und dat nicht gescheyn en is, so willen se sick bowetten myt dem dudesschen kopman bet to der tyd, dat se den mester underwysen, dat en recht wedervare; des syn se eyn antwort bogeren tusschen dyt und sunte Peters vasten, offte en recht wedervaren möge offte nicht. Vortmer so wetet, dat hir in der kerken licht wol boven xv vate werx und se uns hebben up dem tome geholden van dem stille vrigdage bet up desse tyd und eyn antwort uns to seggende, off wy mochten eynen veligen wech hebben myt den goderen van hir to voren. Aldus so lecghen se uns aff van dage to dage eyn antwort to gevende. Se seggen uns wol, unse wech sy reyne, mer se en willen dar de hant nicht vor don, noch borgermester noch herthege noch de olderlude der koplude. Hirynne syt vorseyn, wu ghy juwe goder hir senden, dat se jw weder tor hant körnen, et en sy sake dat gy den russen vorwynnen, dat se dar wal van leven sollen. Mer doch et is al juck volck, dat hir nu varet van dem dudesschen kopman, und clagen und scryven jw vake er not, wu se hir ghehantert werden und boschattet, des gy doch wal eyn wandel maken mochten, wan ghy et don wolden, und ok hedde ghy de macht wal, men ghy en setten uppe dat junghe volck nicht vele; se syn jw tor eventur to geringhe, dat gy darumme nicht don en willen, mer uns dunket, dat welck wal varet und vullet synen sack und denket nicht uppe dat gemeyne. Vortmer so hebben se laten in dat market ropen, dat nyn russes kopman mach in de stede varen, se en hebben desses eynen ende. Und se seggen uns, wy sollen eynen reynen wech hebben, de hir nu syn, van hir to varen, men kumpt hir wol enboven van unsen, de sollen nicht weten, wu se van hir körnen. Und ok en wete wy noch nicht, wu wy van hir sollen körnen myt den goderen, de hir syn. Ersamen leven heren, hir syt anne vordacht, dar bidde wy jw umme, dat ghy den kopman so vorseyn, dat alle jar desser bosettinge nyne not en do, also wy hopen, dat ghy gerne don. Vortmer, leven heren, so vorstat dessen breff gotliker und leffliker, dan wy en jw scryven können, wente des is not, dat gy es wandel maken. Nicht mer up desse tyd, mer god almechtich spare jw gesunt to langer tyd. Gescr(even) to Nowerden des negesten dages na sante Saffyen int jar xvj.

36
{"b":"938820","o":1}