Ислам Ибн Таймия «Минхəж əс-Сунна əн-Нəбəуия» кітабында былай деп жазған: «Аллаһтың Елшісіне түсіргеніне сүйеніп үкім шығаруды қажет деп санамайтын адам кəпір екені күмəнсіз. Алланың түсіргенін ұстанбай, өзі əділ деп санаған нəрсеге сүйеніп, адамдар арасында үкім шығаруға рұқсат берген адамға да солай. Шынында да, əділ билікке ұмтылмайтын қауым жоқ, бірақ бұл қауымдастықтың діндері көбінесе үлкендерінің ұстанғанын əділ деп санайды. Дегенмен, өздерін мұсылман санайтындардың арасында да көбісі өз үкімдерін Алла түсірген шариғатта ешнəрсе айтылмаған əдет-ғұрыптарына сүйенеді. Бұл, мысалы, өз ата-бабаларының дəстүрін ұстанатын, Құран мен Сүннетке мəн бермей, осылай істеу керек деп есептеген тəуелсіз билеушілер болған бəдəуиндер арасында байқалады, дегенмен дəл осы күпірлік болып табылады. . Олардың көпшілігі Исламды қабылдап үлгерсе де, əміршілер ұстанған дəстүрлер бойынша үкім шығаруды жалғастыруда. Егер бұл адамдар тек Аллаһ түсірген нəрсеге сүйене отырып үкім шығаруға болатынын білсе, бірақ оны іс жүзінде ұстанбай, оған қайшы əрекет жасауға рұқсат етсе, кəпір болды».
Шейх Мұхаммед ибн Ибраһим былай деген: «Жалғыз Аллаһтың үкімінің əділдігін мойындай отырып, Аллаһ түсіргеннің негізінде үкім шығармаған адам, өзінің күнəсін мойындай отырып, кішігірім «сенімсіз имансыздық» жасайды. Бұл тек бір немесе екі рет жасаған адам туралы. Егер ол Алланың шариғатына қайшы келетін заңдар жинағын ойдан шығарса, оны жаратқандар қателессе (ақиқатқа сай келмесе), шариғат ережелері əділетті деп айтса да, бұл нағыз күпірлік. Мұндай күпірлік адамды мұсылман қауымынан тыс қалдырады».
Раббымыз жер бетіндегі əміршілеріне өзінің кемел шариғаты бойынша үкім шығаруды жəне əділ болуды бұйырды. Ол: «Егер үкім шығарсаңдар, əділдікпен үкім етіңдер» («Ас» сүресі, 42-аят).
Алланың қалауын Оның разылығы үшін шын жүректен орындау керек, өйткені бұл ғибадат. Алла Тағала тек өз мақсатын, жеке мүддесін көздейтін шариғат заңына бағынбайтын əрбір адамды айыптайды. Жүректерінде дерт барлар туралы: «Олар араларында үкім беру үшін Аллаға жəне Елшісіне шақырылса, олардың кейбірі бет бұрады. Ал егер ақиқат олар жағында болғанда, олар оған бойұсынып келер еді» («Нұр» сүресі, 48-49 аяттар). Мұндай адамдар тек қана өз нəпсілеріне сай келетін нəрселерге мəн береді жəне оларға қайшы келетін барлық нəрселерден бас тартады.
Игі істерде əрбір мұсылман өз билеушілері мен басшыларына бағыну қажет. Мұсылман басшыға мойынсұнуға жəне оған бағынуға жəне ол туралы жаман сөз айтпауға міндетті, өйткені басшыға бағынбау дін мəселелерінде де, дүние өмірінде де жаман зардаптарға əкеледі. Осындай зардаптардың бірі – мұсылмандардың күш-қуатының əлсіреуі, соның нəтижесінде мұсылман халықтарының дұшпандары өздерінің арам ойларын тезірек жүзеге асыруға мүмкіндік алады. Мұсылман басшыны халқы құрметтеп, оның қол астындағылар Алланың заңымен берілген əмірлерін орындаса, Ислам дұшпандары одан қорқып, құрметтейді. Мұсылмандар өз əміршісін құрметтемесе, дұшпандары оны қорлайды. Жəне бұл мұсылмандардың өздерін менсінбейтіндігінің көрінісі болады. Демек, иманды адам бүкіл мұсылмандардың тағдыры үшін жауапкершіліктің ауыр жүгін арқалаған адамды құрметтеуге тиіс, сонда бүкіл əлем адамдары оның алдында да, барлық мұсылман халықтарының алдында да құрметпен қорқуды сезінуі керек.
Аллаһ Тағала: «Əй, иман келтіргендер! Аллаға бой ұсыныңдар, Пайғамбарға жəне араларыңдағы əмірлерге бой ұсыныңдар. Егер араларыңда бір нəрседе келіспеушілік туындаса, егер Аллаға жəне Қиямет күніне сенетін болсаңдар, оның шешімін Аллаға жəне Елшісіне беріңдер. Осылайша нəтиже жақсырақ əрі қолайлы болады» («Əйелдер» сүресі, 59-аят). Ибн Аббас бұл аяттың Аллаһ елшісінің мұсылман отрядының (əл-Бұхари жəне Муслим) басында жорыққа жіберген Абдулла ибн Хузафаға қатысты түскенін айтты. Құран тəпсіршілері билік иесінің кім екені туралы бірнеше пікір айтқан. Əбу Һурайра, Ибн Аббас, Зəйд ибн Аслам, əс-Судди жəне Муқатил осыларды билік басындағылар деп есептеді. Ибн Аббас та бұлардың мұсылман ғалымдары екенін айтқан. Бұл пікірді Ибн Əбу Талха, Жəбир ибн Абдулла, əл-Хасан əл-Басри, Əбу əл-Əлия, Муджахид, ан-Нахай жəне ад-Даххак та айтқан. Икрима бұл аят Əбу Бəкір мен Омар ибн əл-Хаттабқа қатысты болуы мүмкін деп те есептеген.
Пайғамбардың барлық сахабаларына қатысты деген пікір де бар. Ибн Касир Құран тəпсірінде (1/519) былай деп жазды: «Бұл барлық мұсылман əмірлері мен ғалымдарына қатысты екені анық жəне бұл туралы Аллаһ жақсырақ біледі».
Шауқани Құран Кəрімнің «Фатхул-Қадир» (1/480) тəпсірінде былай деп жазды: «Билік иелері – мұсылман имамдары, билеушілері, билері жəне шариғат бойынша билік берілген, бірақ оған сəйкес емес əрбір адам, Кəпірлер мен Шайтандар. Күнə болмаса, бұйырған немесе тыйым салған барлық нəрседе оларға бағыну керек, өйткені Алланың өзіне бағынбай, Алланың жаратқанына бағыну мүмкін емес. Бұл туралы Алла Елшісінің сахих хадистерінде айтылған».
Ахмад ибн Таймия «Мəжму’ əл-Фəтуа» жинағында (35/16-17) пəтуаларының бірінде былай деп жазған: «Əрбір адам Аллаһқа жəне Оның Елшісіне бағынуға міндетті. Əрбір адам əмірлерге бағынуға міндетті, өйткені Аллаһ бұйырған. Кімде-кім Алланың жəне Оның Елшісінің қалауын орындап, əміршісінің бұйрығын орындаса, Алланың сауабын алады. Егер адам билеушіге билік немесе байлық бергенде ғана мойынсұнса, ал басқаша қарсылық танытып, əмірлеріне бағынбайтын болса, онда оның болашақ өмірінде мұрасы болмайды».
Əбу Һурайрадан риуаят етілген хадисте Пайғамбарымыз (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын): «Кім маған бағынса, ол Аллаға бойсұнды, ал кім маған бағынбаса, Аллаға бойұсынбады. Кім мен тағайындаған əмірге мойынсұнса, ол маған бағынды, ал кім мен тағайындаған əмірге бағынбаса, ол маған бағынбады» (əл-Бұхари жəне Муслим). Ибн Хаджар «Фатх əл-Бари» (13/112) кітабында осы хадистің түсіндірмесінде былай деп жазды: «Ибн ат-Тин Құрайыштардың да, басқа арабтардың да ешкімнің билігін мойындамайтынын жəне ешбір билеушіге қарсылық көрсетпегенін айтты. Пайғамбар бұл сөздерді əскерлерді басқаруға немесе қалаларды басқаруға тағайындағандарға бағынсын жəне оларға қарсы шықпауы үшін айтты. Əйтпесе, мұсылмандар арасында келіспеушілік туындайтын еді».
Əбу Һурайра (р.а.) Пайғамбардың (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын) былай дегенін жеткізген: «Сен қаласаң да, қаламасаң да, саған қиын жəне оңай болған барлық істерде əміршіге мойынсұнуға жəне бағынуға міндеттісің, тіпті ол саған тиесілі нəрсені өзіне иемденсе де» (Муслим). Сондай-ақ ол Пайғамбардың: «Аллаһ Тағала қиямет күні үш адаммен сөйлеспейді жəне оларды тазартпайды жəне олар ауыр азапқа ұшырайды. Бұл жол бойынан құдық тауып алып, оған басқаларды жақындатпаған адам; имамға дүниелік пайда үшін ғана ант берген жəне қалағанын алған кезде ғана антына адал болған адам; сондай-ақ тауарды сатқан кезде мұны істемесе де, осыншама ақша төледім деп Алланың атымен ант ішетін, бірақ сатып алушы оған сеніп, тауарды алатын саудагер» (əл-Бұхари жəне Муслим). Ол Пайғамбардың былай дегенін айтты: «Исраил ұрпақтарын пайғамбарлар басқарды: олардың бірі қайтыс болғанда, оның орнына екіншісі келді. Менен кейін пайғамбарлар болмайды, бірақ билеушілеркөп болады». Одан: «Не істеуіміз керек?» деп сұрады. Ол: «Антыңа адал бол, сонда Алла тағала олардың қол астындағылардың барлығын сұрайды», – деп жауап берді (Муслим). Əбу Зəрр: «Сүйіктім əміршіге бағынуымды бұйырды, тіпті егер ол аяқ-қолы кесілген құл болып шықса да», – деді (Муслим). Əнəс ибн Мəлик Пайғамбардың (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын): «Тыңдаңдар жəне бағыныңдар, тіпті басы мейіздің көлеміндей Хабашистандық құл басқарса да», – дегенін жеткізген (əл-Бұхари). Умм аль-Хусейн Алла Елшісінің қоштасу қажылығы кезінде былай дегенін естігенін баяндайды: «Егер сендерді Алланың Кітабы бойынша тура жол көрсететін құл басқарса да, басшыларды тыңдаңдар жəне мойынсұныңдар» (Муслим).
Ибн Масғуд Пайғамбардың (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын) былай дегенін жеткізген: «Менен кейін озбырлық жəне сендер құптамайтын көптеген нəрселер пайда болады». Одан: «Уа, Алланың Елшісі, бізден осы уақытты тапқандарға не бұйырасыз?» деп сұрады. Ол: «Міндеттеріңді орындаңдар жəне Алладан өздеріңе өтемақы беруін сұраңдар» (əл-Бұхари жəне Муслим). Сəлəма ибн Язид əл-Джуфи бірде Алла елшісінен: «Уа, Алланың Елшісі, егер бізді парыздарымызды орындауды талап ететін, бірақ орындамайтын адамдар басқарса, бізге не істейсің?» – деп сұрады. Пайғамбар кері бұрылып кетті. Ол сұрағын екі-үш рет қайталады, əр жолы Пайғамбар одан теріс бұрылды. Содан кейін əл-Аш'ас ибн Қайс Сəламаны қолынан тартты, бірақ содан кейін Пайғамбар: «Тыңда жəне мойынсұн, өйткені олар өз ауыртпалықтарын көтереді, ал сен өзіңдікін көтересің» (Муслим). Абдулла ибн Амр ибн əл-Ас Пайғамбардың былай дегенін айтты: «…Кімде-кім өз əміршісіне ант беріп, оған қолы мен жүрегін ұсынса, оған қолынан келгеннің бəрінде бағынсын. Ал егер кімде-кім оны биліктен айыруға əрекет жасаса, оның басын кесіңіз» (Муслим). Хузайфа Пайғамбардың (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын) былай дегенін жеткізген: «Менен кейін менің нұсқауыммен жүрмейтін жəне менің жолымды ұстанбайтын əміршілер келеді. Олардың арасында адам кейпіндегі шайтан жүректі адамдар болады». Мен одан не істеуім керек деп сұрадым. Ол былай деп жауап берді: «Əміршіңді тыңда жəне ол саған қысым көрсетіп, мал-мүлкіңді иемденсе де, оған бағын. Оған құлақ асыңдар жəне оған бағыныңдар» (Муслим).
