Федя бөп-бөтүөхтэс буолан дьиэтигэр көтөн түспүтэ уонна аантан хаһыытаабыта:
– Ийээ! Мин эһиги төрөппүт оҕоҕут буолбатахпын дуо?! Эһиги миигин ииппиккит дуо?! Саҥар диибин ээ, саҥар!
Иистэнэ олорор ийэтэ тутан олорор таҥаһын мүччү туппутун, сирэйэ кубарыйан хаалбытын көрөөт, уол баччааҥҥа диэри кинини албынныы сылдьыбыттарын өйдөөбүтэ.
– Ким ону эйиэхэ кэпсээтэ? Оо, үлүгэр да буолар эбит! Һыллыый, биһиги эйиэхэ ону сокуоннай сааскын туоллаххына этиэхпит диэбиппит…
Онтон ордук Федя тугу да истибэккэ, муостаҕа охтоот, тэбиэлэнэ-тэбиэлэнэ ытаабыта: барыта албын, сымыйа эбит уонна өссө «үкчү аҕаҥ курдуккун…», «Федябыт улааттаҕына биһиги суолбутун салҕаан учуутал буолуо…», «һыллыый, чыычаахпыт» дииллэрэ ээ! Санаатаҕын аайы уол өссө тэбиэһирэ-тэбиэһирэ марылаабыта, ааттаһа сатыыллара уокка арыыны куппут курдуга.
Итинтэн ыла Федя тосту уларыйбыта. Үөрэххэ кэнники сыһыллааччы, бэрээдэги кэһээччи кини буолбута, дьоно хомойбут сирэйдэрин-харахтарын көрдөҕүнэ, «Кэһэйиҥ! Кэһэйиҥ! Албынньыттар…» диэн сэтэриирэ эрээри, айылҕаттан уйан буолан, иһигэр аһынара. Ахсыс кылааһы нэһиилэ бүтэрээт, ГПТУ-га үөрэнэ куоракка киирбит эрээри, үөрэммэт да, үлэлээбэт да, сир-сир аайы баппатах икки уолу кытта табаарыстаһан арыгылыыр, охсуһууларга кыттар буолан, үөрэҕиттэн эһиллибитэ. Ол уолаттарынаан ханна түбэһиэх хонон, аһаан сылдьыбыта. Арыгылаан, харчылара эстибитигэр, баһылыктара Леха саппыкыһыт будкатын халыырга этии киллэрбитэ. Куттанарын биллэримээри, Федя сөбүлэһэ охсубута. Луомунан, быһаҕынан, сүгэнэн сэбилэнэн кытыы уулуссаҕа барыйар будкаҕа түүн үөһэ тиийбиттэрэ, Федя атахтара халыр босхо, бэйэтэ уу испит сылгылыы тип-титирэс этэ: «Бостуой кэлэммин, – диэн кэмсинэр толкуй кыламнаабыта. – Бу түргэнник бүтэ эрэ оҕустар, аны манныкка кыттар үһүбүөн…»
Хараҥаҕа хаамсан, атахтарын тыаһа сырдыргыыра, аан боробуойун Леха луомунан сыыйан кыычыгыраппыта бүтүн куорат үрдүнэн дуораһыйарга дылыта. Федя хаста да куотуон санаабыта эрээри, табаарыстарыттан толлон, кус сүрэх курдук көстүмээри, бэрт сыранан, салыбырыы-салыбырыы тулуйбута. Саппыкыһыт күннээҕи харчытын дьиэтигэр илдьэ барар быһыылааҕа – туох да суоҕа, арай остуол дьааһыгар үксэ алтан харчынан икки солкуобай курдугу булбуттара.
Сарсыныгар маҕаһыын аһыллаатын ол харчыларыгар «Солнцедар» диэн кыһыл арыгыны (Давыдов түбэһиэн иннинээҕи ити бүтэһигин испит, күлүү гыммыттыы, «Күн бэлэҕэ» диэн арыгы аатын умнубаттык өйдөөн хаалбыт) ылан таас дьиэ анныгар олорон испиттэрэ, туос аччык буоланнар, сонно холуочуйан түүҥҥү түбэлтэни киһиргии-киһиргии ахтыбыттара. Сотору арыгылара бүппүтэ.
– Өссө эбиниэҕиҥ, биир эмэ киһиттэн харчыта «уларсыаҕыҥ», – диэбитэ Лехалара, итиэннэ ымаҥныы-ымаҥныы, кнопканы баттаатахха бэйэтэ сулбу ыстанан тахсар финскэй быһаҕын көрдөрбүтэ, хайдах «уларсалларын» өйдөөн алларастаспыттара, онтон хотоойутук туттан дьиэлэрин анныттан тахсаат, маҥнай түбэһэ түспүт соломо сэлээппэлээх оҕонньору быһаҕынан тирээбиттэрэ:
– Фантомастар Дьокуускайга кэллибит. Биэс харчыта аҕал!
Оҕонньор олус куттаммыта:
– Биэриэм, биэриэм, – дии-дии уолугун сиэбиттэн үс солкуобайы салыбырас илиитинэн хостообута.
Оҕонньор куттаммытыттан эрдийэн, кини атын сиэптэрин туппахтаан көрбүттэрэ да – тугу даҕаны булбатахтара. Халаабыт киһилэриттэн тэйэн, арыгы маҕаһыынын туһаайан барбыттара, маҕаһыыҥҥа адьас чугаһаан эрдэхтэринэ, эмискэ аттыларыгар туормас тыаһа кыычыгыраабыта.
– Куотуҥ! – Леха өлөр хаһыыта иһиллибитэ.
Федя эргиллибитэ уонна айаҕын аллаччы аппытынан биир сиргэ хамсаабакка турбута. Күөх дьураалаах араҕас массыынаттан милииссийэлэр ыстанан түспүттэрэ, кэннилэриттэн били соломо сэлээппэлээх оҕонньордоро ойон тахсыбыта уонна уҥуох-тирии тарбаҕынан ыйа-ыйа, хаһыытаан чаҥкынаппыта:
– Тутуҥ, тутуҥ! Кинилэр! Фантомастар!
Үһүөннэрин быччаччы тутан ылбыттара. Силиэстийэҕэ саппыкыһыт будкатын алдьаппыттара эмиэ арыллыбыта.
Давыдов хас да сыл буолан баран хаайыыттан төннүбүтэ. Көннөрү илии-атах хара үлэттэн үлэҕэ көһөн, ким түбэһиэҕи кытта арыгылаан булкулла-тэккиллэ сылдьан Геленаны көрсүбүтэ. Бары «иһээччигин, арыгыһыккын!» диир кэмнэригэр кини «эн алкоголик буолбатаххын ээ, тоҕо күн аайы иһэҕин, туттунуоххун» диэн кыыс ис сүрэҕиттэн этэрэ ыраас халлааҥҥа ньиргийбит этиҥнии соһуппута уонна ханнык эрэ инникигэ эрэл кыымын умаппыта. Геленалыын билистэҕин утаа Федор арыгыттан кэм тардыммыта, өҥөйбөтөҕө ырааппыт театрыгар оннооҕор иккитэ-хаста сылдьыбыта, үлэтигэр да борогууллуура аччаабыта. Сарсыарда Геленаны санаабытынан уһуктар, киэһэ кинини өйдөөбүтүнэн утуйар дьикти кэрдиис кэм кыһалҕата суох оҕо сааһын дьоллоох-соргулаах күннэригэр маарынныыра. Ити эрээри кэнникинэн улам-улам кыыс ылбат-биэрбэт сыһыана кыйахыыр буолбута, биирдэ итирэн баран «иккиттэн биирин бүгүн быһаарыахха» диэн бугуһуйбут бэйэтэ эр хаанын ылынан Геленаҕа тиийбитэ. Улаханнык ииристилэр быһыылааҕа, ыһыы-хаһыы баарын өйдүүр, дьиэтигэр хайдах тиийбитин өйдөөбөт. Сарсыарда төбөтө хайа ыстаныах айылаах ыалдьан уһуктубута. Арай сып-сымнаҕас илиилэр баттаҕын имэрийэллэрэ, халтаһатын атыппыта – үрдүгэр Гелена нөрүйэн ытыы олороро.
– Хайа, Гелена? – уол кыыһы илиититтэн харбаан эрдэҕинэ, кыыс илиитин куоттарбыта уонна уу-хаар баспыт хараҕынан олус хомойо, курутуйа кинини одууласпыта.
– Бөлүүн тугу дьаабыламмыккын билэҕин дуо?
Федор сүрэҕэ ытырбахтаабыта:
– Суох…
– Истэххинэ ынырык да буолар эбиккин, эдьиийбин Капаны кырбаары тиистиҥ, «миигиттэн атыҥҥа тахсыаҥ да, өлөрүөм», – дии-дии, миигин быһаҕынан дугдуруйдуҥ. Эдьиийим наһаа кыыһырда, миигин бэйэбин да холдьоҕуох курдук уордайда. Барыта эйигиттэн, атын сиргэ көһүүһүбүн, онно үлэлиэм…
Давыдов хайдах сатыырынан кыыһы уоскута, ааттаһа сатаабыта да – туох да тахсыбатаҕа, ый курдугунан Гелена Салдыҥҥа үлэлии барбыт сураҕа иһиллибитэ. Онтон ыла Федор кинини адьаһын сүтэрбитэ, эмиэ арыгылааһын, үлэҕэ борогууллааһын хара күннэрэ саҕаламмыттара…
Күнүскү эбиэт кэмэ буолан, автобус «Сайсары» тохтобулугар, уулуссаҕа дьон элбээбит. Чехов уулуссатынааҕы ас маҕаһыыныгар киирии-тахсыы хойдубут, сэргэстэһэ арыгы атыылыыр маҕаһыын иннигэр төбүрүөннээбит түөрт-биэс уолу хараҕын кырыытынан көрө-көрө, Захар Захарович маҕаһыыннар иннилэринэн ааста: «Итинник уолаттартан киһи арааһы күүтүөн сөп. Тоҕо күнүстэри арыгылыылларый? Хонтуруолга ылан үлэлиир, олорор миэстэлэринэн иитиини күүһүрдүөххэ наада этэ. Общественность туруннар, өр гыныа баара дуо? Ол эрээри ээл-дээл дьон – уулуссаҕа киһини кырбыылларын көрбөтөх курдук туттан ааһааччылар, туох эмэ түбэлтэ тахсыбыт сириттэн туоһу буолумаары буут быстарынан куотааччылар, оо, билигин да үгүстэр! «Бэйэм ырбаахым эппэр чугас» диэн өс хоһооно этэринии олордохпутуна, буруйу оҥорооччулар син биир баар буолуохтара…»
Хараарбыт эркиннэригэр холоотоххо, түннүктэр кырааскалаах ыстаабаннара, араамалара ала-чуо көҕөрөр, уулусса диэки тимир сиэккэни тиирэ тардан оҥоһуллубут хааччах иһигэр аҕыйах олордуу хахыйахтардаах дьиэ туһаайыытыгар кэлэн силиэдэбэтэл тохтоото, хантайан маҥан лиискэ суруллубут нүөмэри көрдө: «Бу эбит Хамсеев дьиэтэ. Өлөрүү иннинээҕи арыгылааһын миэстэтин үөрэтиэххэ наада, онон манна доппуруостуур ордук…»
Кэлииккэни аста, аһаҕас эбит. Олбуор иһигэр саһааннаммыт мас, кыра дьиэ, антах, түгэххэ – кэбиһиилээх от, хотон көстөллөр.
«Син тыа сиригэр курдук» диэн саныы-саныы Захар Захарович ыһыллыбыт-тоҕуллубут маллаах-саллаах хараҥа кыараҕас күүлэни ааһан, ааны тоҥсуйаары тарбахтарын токуччу тутан илиитин өндөтөн эрдэҕинэ, халҕан бэйэтэ аһылынна, тэтэркэй имнэрдээх, суон лааһарыйбыт саас ортолоох дьахтар өҥөйдө:
– Кимиэхэ кэллиҥ?
– Дорообо, – силиэдэбэтэл соһуйан мичээрдээбитин өйдөөбөккө да хаалла. – Хамсеев баар дуо?
Дьахтар сымсатык көөһөкүс гынан, күүлэҕэ баар буолла, ааны көхсүнэн саба анньаат, дьэбир баҕайытык ыйытта:
– Киниэхэ туох наадалааххын?
– Мин силиэдэбэтэлбин, – Захар Захарович уолугун сиэбиттэн кыһыл хахтаах киниискэни таһааран көрдөрдө. – Хамсеевтыын кэпсэтэр наадалаахпын.
Дьахтар сирэйэ-хараҕа уларыйа түстэ:
