- Так, пастой хлопец, накручваць калапсы на пяткі! Канешне, яшчэ ёсць інфармацыя. З планеты Зямля павінна паступіць новая партыя культурных каштоѓнасцяѓ, так што час шукаць кліентаѓ.

  - Знойдзем. У перапончатакрылых мастацтва безвалосых прыматаѓ карыстаецца вялікім попытам. Мастацтвы звяроѓ, шануюць толькі жывёлы!

  І два нягоднікі заржалі ідыёцкім смехам. Гермес урэзаѓ нагой якая спяшаецца па сваіх справах цытрынавай медузе( гібрыдны арганізм фрукта цытрыны і сухапутнай медузы!), і праводзіѓшы яе пералёт задаволеным поглядам, завыѓ:

  - Непаѓнавартасных асобін поѓна, яны здольныя толькі піць віно! А хто з іх здольны не поспех? Такі расклад толькі выклікае смех!

  Напарнік кінуѓ і прапусціѓ у рот пірожнае, якое выскачыла, з вулічнага сінтэзатара - аѓтаматыка спрацавала на тэлепатычную просьбу.

  Затым комп-бранзалет на руцэ ѓ Урліка выдаѓ трохмерную галаграму - ікласты крылаты монстар паказаѓ нешта выразным жэстам. Тоѓсты твар стэлзана раптам выцягнуѓся і, разгарнуѓшыся, багата апрануты таѓстун бясшумна выдаліѓся.

  Гермес жэстам паклікаѓ напаѓголую мускулістую дзяѓчыну, мяркуючы па наколцы (пранізаным мячом сэрцу з доѓгім нумарам на голым плячы), яна служыла ѓ антывойсках - нешта накшталт штрафбата ѓ войску Стэлзаната. Дзева ѓзляцела перад ім, выставіѓшы, аголеную пышную грудзі, з пунсовымі, бліскучымі, як глянец соску. Са ступняѓ яе босых ног яшчэ не паспелі сысці пухіры, ад традыцыйнага болевага ѓздзеяння, бегу па распаленай дабяла металічнай дарожцы, што прынята ѓ антывойсках Пурпурнога сузор'я. Пакора ѓбілі капітальна і, знешне юная дзяѓчынка (хоць стомленыя атрутна-зялёныя вочы выдавалі куды больш самавіты ѓзрост) глядзела з адданасць старога сабакі.

  - Выканаю ѓсё, што скажаш уладар. Паѓгадзіны дзесяць куламанаѓ. - Яе доѓгі, ружовы язычок, прызыѓна лізнуѓ па поѓных, атласным вуснах.

  - Калі хочаш каб табе скасілі, тэрмін выканай вось гэта. - Гермес перадаѓ з камп-бранзалета (плазменны кампутар са шматлікімі функцыямі: у тым ліку здольны забіць міні-лазерам і які падтрымлівае сувязь паміж зорнымі сістэмамі) кароткім імпульсам пасланне. Форме згустку гіперплазмы, яно сышло, у падабенства ручных гадзіннікаѓ, што насіла па-атлетычнаму складзеная ваяѓніца-шлюха.

  - Вось час ночы кахання занясеш яго пентагонаму Бегдеру раса хофі! - На бліскучай галаграме мільганула сумесь мядзведзя і насарога з вушамі слана. - Гэта яго морда!

  - Будзе выканана! - Дзяѓчына трасянула масіѓнымі сцёгнамі і ѓзляцела ѓ паветра, кіруючы палётам, адцягваючы шкарпэткі і расстаѓляючы пальцы рук.

  ***

  У гэты час паралізаваны юнак быѓ дастаѓлены ѓ медыцынскі цэнтр. Нягледзячы на ѓсе пашкоджанні, ён быѓ у поѓнай прытомнасці. Думкі зняможанага хлапчукі былі звернутыя да роднай Зямлі...

  ...Яго заняволеная планета стагнала пад кверлілавай( асноѓны метал з якога робяць зоркалёты захопнікаѓ у сотні разоѓ трывалей тытана) пятой. Незадоѓга да свайго адлёту ѓ бязмежныя далечыні космасу, ён быѓ сведкам варварскай зачысткі, у выніку якой загінулі дзясяткі тысяч людзей, у тым ліку і яго сяброѓка Алена. Пры кіраванні губернатара Фагірама Шама зямлян сталі пераследваць беспрэцэдэнтна жорстка, як ніколі раней. Любога з тубыльцаѓ, хто спрабаваѓ падысці без пропуску, хаця б на пяць міль да аѓтатрас, бязлітасна забівалі. І добра калі хутка: большасць распіналі на крыжах у форме свастыкі, шасціканцовых зорках або саджалі на кол. З жывых нявольнікаѓ незалежна ад узросту і падлогі здзіралі скуру, ці вешалі за валасы, растваралі ѓ кіслаце, аддавалі на з'ядзенне мурашкам-мутантам. Былі і больш выдасканаленыя катаванні з дапамогай нанатэхналогій і розных віртуалак. Людзей рассялілі па бараках, эксплуатуючы, як тупых жывёл. Практычна ѓсе буйныя гарады і прамысловыя цэнтры былі знішчаны яшчэ пры заваёве планеты. Пасля апрацоѓкі "чыстымі" анігіляцыйнымі зарадамі на Зямлі не засталося ніводнага ваеннага аб'екта і ніводнага завода. Пад маркай таго, што ѓсе прадстаѓнікі чалавецтва павінны мець працу, іх цалкам пазбавілі механізавання, прымушаючы амаль усё рабіць уручную. Частка рабоѓ выкарыстоѓвалася для будаѓніцтва вялізных дэкаратыѓных збудаванняѓ. У рэдкіх навучальных установах людзей вучылі толькі элементарным ведам, на ѓзроѓні пачатковай школы. Бо тупасць бліжэй да пакоры, а жывы розум як вольная птушка, ірвецца да волі. Нездарма рэакцыя заѓсёды была супраць таго, каб даць простаму народу адукацыю. Культурныя скарбы зямлян бессаромна рабавалі, шэдэѓры рассейваліся па іншых зорных сістэмах. Самі таленавітыя майстры пры гэтым заставаліся ѓ становішчы зняволеных канцлагераѓ, і ім было нават горш, чым тым, каго прырода не надзяліла талентам. Чаму? Таму што праца на знос стала праклёнам, астатнія не гэтак здольныя маглі часам і адлыньваць за непатрэбнасцю. Таму прадстаѓнікі чалавецтва аддавалі перавагу хаваць свае здольнасці. Але іх усё роѓна знаходзілі з дапамогай інтэлектуальных сканараѓ і дэтэктараѓ. Планета ператваралася ѓ адну суцэльную казарму, у калонію найшырэйшай касмічнай імперыі. З чалавецтвам рабілі ѓсё, што хацелі. Самымі жудаснымі былі фабрыкі смерці, дзе плоць забітых, ці што яшчэ страшней за жывых людзей ішла на другасную перапрацоѓку.

  Кашмарны ѓспамін; размаляваная фізіяноміяй як сарака, у чорным гарнітуры з жоѓтымі тупымі шыпамі стэлзанка, са ѓсяго размаху б'е яго тады яшчэ зусім маленькага хлопчыка пальчаткамі па твары. Свістіць рассечанае паветра, запалыя ад недаядання шчокі абпальвае агнём, хочацца адказаць, але цела скавана нябачным, якое душыць ціскамі полем. Толькі не заплакаць, не закрычаць, не паказаць што табе страшна... Самае жудаснае тут не боль, да якога ты прывыкаеш з маленства, нават не прыніжэнне, бо які гонар можа быць у раба, а той факт, што пальчаткі зроблены з натуральнай чалавечай скуры. Той самай скуры, што жыѓцом садралі з тваіх таварышаѓ!

  ...Леѓ ачуѓся і застагнаѓ, з цяжкасцю павярнуѓся, робаты паспрабавалі яго супакоіць, прытрымваючы сваімі калючымі, шматсуставачнымі канечнасцямі. Пры гэтым як быццам у насмешку параненаму гладыятару, нібы маленькаму хлопчыку, заспявалі танюсенькімі, механічнымі галаскамі калыханку. Хлопчык адчуѓ крыѓду, ён ужо паспеѓ за сваё нядоѓгае жыццё пабываць у такіх калатнечах, што псіхалагічна адчуваѓ сябе аксакалам. Эраскандэр шапнуѓ напухлымі, разбітымі вуснамі:

  - Выпрабаванні гэта ланцугі, што не даюць знікнуць занадта лёгкім думкам. Груз адказнасці цяжкі, але легкадумнасць прыводзіць да яшчэ больш цяжкіх наступстваѓ!

  У гэтую хвіліну дзверы сама сабой адчыніліся - драпежнае з іглістымі шчупальцамі расліна ѓпаѓзла ѓ памяшканне. Медкібаргі, нібы атрымаѓшы каманду, расступіліся. Жахлівае спараджэнне инагалактычнай флоры навісла злавеснай хмарай, з яго паѓметровых іголак закапаѓ пякучы яд.