La voĉo de Bernard Pangon estis unu el enuo miksita kun malestimo. Sed samtempe, li havis persvadan forton. Eĉ pimitaj per ŝtonetoj, kiuj brilas centoble pli hele ol diamantoj, la fiŝoj flugantaj tra la aero ŝajnis vigle svingi siajn longajn naĝilojn teksitajn el steloj en aprobo.

  - Ĉi tio estas ordinara norma planedo kun oksigeno venena por ni. Estas milionoj kaj miliardoj da tiaj mondoj. Sur Siriuso vivas preskaŭ same, nur pli postiĝintaj ambaŭseksemaj estaĵoj. Kiel sur la Tero, simila vegetaĵaro. Eble la denaskuloj de tiu ĉi sistemo estis pli postiĝintaj teknike, sed pli evoluintaj morale. Ili ĉiuj estas unu specio de senhara primato, kaj homa kaj stalzano.

  La altranga senatano diris per kortuŝa tono, iom post iom ekflamante en oratora impulso:

  - Ĝuste, mia amiko, kiel stalzanoj. La sama origino, la sama unuo, multe da sama historio, inkluzive de militoj ene de la planedo. Kaj la loĝantoj de Siriuso tute ne estas agresemaj, ili disvolviĝis el herbovora specio de ĉimpanzo. Ĉu ne estas interese rigardi maloftan analogon - stalzanojn en la pasinteco. Ni vivis tro fermitaj, estante feliĉaj en nia fizika, mensa kaj mensa perfekteco. Ili forgesis pri tio, kio okazas ĉirkaŭ ni, pensante, ke la menso kaj intelekto iras kvantum en kvantumon kun alta moraleco. Ke la psikologio de sovaĝulo kun ŝtona hakilo ne kongruas kun stelaj imperioj, intergalaksiaj flugoj kaj rabaj instinktoj estas nur atavismo inspirita de memoroj pri la origina malsato. Ho, ne, ne vane niaj antikvaj filozofoj diris, ke ekzistas nenio pli terura ol perfekta logiko, metita je la servo de malnoblaj pasioj, kaj alta inteligenteco, pelita de la instinkto de tuta detruo. Kiam la stalzanoj ekstermis, disbatante niajn Dean-fratojn kaj aliajn sentemajn estaĵojn kiel insektoj, kaj prilaborante siajn kadavrojn en la fabrikoj de morto. Ĉi tiuj ne plu estis bestaj instinktoj, tio estis logike pravigita detruo de nenecesaj kaj eble danĝeraj specioj por ĉi tiuj sangaj konkerintoj. Paranojo de eterna timo kaj psikozo, kombinita kun malvarma sadismo kaj morala frenezo. Kaj ĉio ĉi estis farita de estaĵoj kun alta nivelo de inteligenteco, nacio kiu fariĝis super-civilizacio. Ĉi tio estas duobla leciono por ni por la estonteco. Eble iam la teranoj atingos sendependecon, forĵetante la mankatenojn de siaj pli maljunaj fratoj. Kaj mi ne dezirus, ke ili iru laŭ malnobla kaj, finfine, katastrofa vojo. Antaŭ ĉio, estas ili, kiuj bezonas ĉi tiun vojaĝon, nematuraj, spirite malfortaj, ensorbantaj la venenon de la naŭza mondkoncepto de la stalzanoj. La esenco de ilia ideologio: "vi estas nenio, kaj via nacio estas ĉio; antaŭ aliaj nacioj, vi estas ĉio, ĉar ili estas nenio." Ĉiu stalzano estas elementa partiklo antaŭ la imperiestro, ĉiu reprezentanto de malsama raso estas eĉ pli malgranda partiklo antaŭ la stalzano. Ne, teranoj devas kompreni kio estas kio. Mi decidis. Mi iras! Kvankam tio egalas al malsupreniro en la submondon! Sed ĉu la sendito de la Plej Alta justeco timas meti piedon sur teron regata de Satano!

  La lastaj vortoj de la granda zorgo terure minace bruis per peza metalo. Ĝi sonis kiel cent grandegaj kupraj pipoj. Grandega, preskaŭ ronda, zorgo montris ses el siaj membroj per naŭ molaj moveblaj fingroj. Tri masivaj kruroj subtenis ŝajne mallertan, sed tre rezisteman kaj formo-ŝanĝiĝantan korpon. Conoradson daŭrigis multe pli trankvile. Hejmaj flugfiŝoj, kiuj jam estis tie pro la energio de la likva metala parolanto, ĉirkaŭkuris, ĉar ankaŭ la molekuloj en bolanta akvo malrapidigis sian movon, turniĝante en glatan dancon. Alia konata besto en la formo de dek laĉitaj fragbuloj kun kapo de hamstro pikis la noblan zorgon en la kruron kaj komencis karesi kiel kato. Vi eĉ povis distingi la vortojn: "Mi estas obeema Silfo." Kaj la voĉo de la altranga senatano plu sonis:

  - Multo estas malfermita al ni kaj multe estas donita. Kaj nia devo estas dividi kun tiuj, kiuj estas blindaj kaj senigitaj de malbona sorto. Kvankam ni ne mortigas sentemajn estaĵojn krom se nepre necese, eĉ tiajn ferocajn kaj kruelan speciojn kiel stalzan. Sed la ideologion de Pithecanthropus, en kies manoj termo-kvarko, kaj survoje, preona bombo, ni devas morale kondamni. La stalzanoj mem devas kompreni, ke ekzistas ankoraŭ aliaj konceptoj, krom tiaj kiel la deziro al universala regado, la kapto de ĉiam novaj teritorioj, eĉ se ne per rektaj, sed pli kaŝitaj ekonomiaj militoj. La esenco estas la sama, kaj ili ne farus konstantajn militojn se ne estus nia kontrolo. Mi kunportos ok inteligentajn individuojn, kaj kiom da amikoj flugos kun vi?

  Bernand Pangon prenis hamstron kun la korpo de dek fragoj en siaj brakoj. Tiuj lastaj, karesinte, ŝanĝis kolorojn kaj ĉerpis el si trankvilan, sed tre mildan melodion. Unu el la flugfiŝoj alteriĝis sur la manplaton de la altranga senatano, kaj dolĉeco aperis inter la fingroj de Conoradson. La estaĵo kun la altvalora skvamo pepis kaj komencis leki la dolĉecon.

  Pangon diris kun memcerta malstreĉiĝo:

  "Mi estas unu paŝon sub vi en rango kaj centoble pli juna. Du sufiĉas por mi. Kaj mi prenos Tsemekel de la dekanoj. Li estas granda Stalzan-specialisto. Tamen, post estado venkita per termokvarka bombo, lia cerbo devis esti transplantita en la korpon de ciborgo. Ekstere ĝi ne diferencas de robotoj, eĉ la cerbo estas elektronika (kvantuma nivelo), konserviĝas nur memoro kaj personeco. Li povas esti tre utila al ni.

  La altranga senatano levis sian manplaton, kaj la altvalora fiŝo ŝvebis sur la lustro en formo de planeda sistemo. La globoj de la donantaj planedoj ŝanĝis sian formon, kvazaŭ invitante la flugfolion alteriĝi. Kun malbone kaŝita bedaŭro en sia voĉo, Conoradson bruis:

  - Stelzanov, konforme al la kontrakto, devos esti sciigita. Estas klare, ke sub ajna preteksto ili provos prokrasti la movon de la stelŝipo, kio donos al ili tempon por prepari la viziton kaj kovri siajn spurojn. Do estos peza interŝanĝo de trabo-eksplodoj. Mi esperas, ke venkos ne la plej forta, sed la plej justa. Kiu regas la ĝustan aferon!

  ***

  Relative malgranda kosmoekskursoŝipo, post malpli ol tago en homaj terminoj, ekiris de la orbito de la centra planedo de la granda zorg. Ordinara stelŝipo sen ajnaj pretendaj formoj, gutoforma eliganta arĝentecan brilon, ŝajnis nerimarkebla sur la fono de kolosoj montrantaj dezajnon kaj artajn ekscesojn. La grandega purpura rubena stelo de la zorgo Daramarahadara sendis adiaŭan trabon. Apud ĉi tiu lumaĵo brulis alia, jam artefarita, maizflora blu-smeralda lumaĵo, konservante la ĝustan ekvilibron sur la planedoj loĝataj de la Zorgoj. Sep abunde loĝataj planedoj glate rondiris ĉirkaŭ la lumaĵoj. Densaj stelaj aretoj de nekredeble buntaj spiraloj de la stela mondo kun milionoj da tre organizitaj planedoj glitis ĉirkaŭ ili. Pluraj milionoj da steloj estis artefarite ordigitaj en bizarajn kaj belajn formojn. Kaj ĉe la enirejo al la galaksio de la grandaj Zorgoj, sur la nigra velura tolo de senlima spaco, grandaj steloj radie lumigis "Bonvenon al Paradizo!" La literoj en la Zorg-alfabeto similis al la siluetoj de afablaj fabelbestoj kaj estis videblaj al la nuda okulo centojn da lumjaroj for. Ĝi estis vere mirige. En diversaj sferoj de la universo, depende de la radiado kaj konsisto de la atmosfero, oni akiris miliardojn da koloroj kaj kvinilionojn da nuancoj. Estas neeble priskribi la grandiozecon en malriĉa homa lingvo, sed kiam vi vidos ĝin, vi neniam forgesos la mirindan bildon de la mondo de bono kaj lumo.