Mia? ledwie dwadzie?cia dwa lata, gdy w 1940 roku trafi? do obozu. Przesiedzia? tam pi?? lat. By? dzieckiem warszawskiej ulicy, cwaniakiem, od najm?odszych lat zahartowanym w b?jkach, obdarzonym du?ym sprytem i humorem. By? twardy, postanowi?, ?e si? nie da – i uda?o mu si?. Prze?y?, cho? wr?ci? z gru?lic? i zmar? na ni? w 1963 roku.

Obozowe prze?ycia opisa? w ksi??ce Pi?? lat kacetu i od razu sta? si? s?awny. Wszyscy orzekli, ?e to wielki samorodny talent. Mia? w?wczas lat czterdzie?ci. Wysoki, mocno zbudowany, lekko pochylony do przodu, jakby szykowa? si? do skoku, z zadziornym spojrzeniem – po prostu kozak. Tam, „na dole", na Czerniakowie -jak sam m?wi? – tylko kozaki si? liczy?y. Zarabia? piosenkami warszawskiej ulicy, sta? si? modny, ludzie ch?tnie go s?uchali.

W 1959 roku napisa? ksi??k? o latach swego dzieci?stwa i m?odo?ci BOSO, ALE W OSTROGACH. „Wiesz, jaki jestem – m?wi? o sobie -boso, ale w ostrogach". Przywo?a? w niej ?wiat przedwojennej Warszawy, ukaza? histori? obyczaju z przedmie?cia, namalowa? barwne postaci swojej grandy, w kt?rej „kapowa? nie wolno, skar?y? nie wolno, odegra? si? wolno". „Grzesiuk lubi popisywa? si? krzep?- pisa? Wojciech ?ukrowski – prostuje si? wewn?trznie, mog?c komu? da? po ?bie, sam te? bierze ci?gi, ale nie skomli, tylko idzie w k?t liza? rany i poprzysi?ga? wyr?wnanie rachunku. Jest w nim jaka? romantyczna szlachetno??. Nie odgrywa si? za swoje niepowodzenia na s?abszych, przestrzega zasad walki. Czytaj?c niekt?re karty, ma si? ochot? go u?ciska?, klepn?? po przyjacielsku, doda? otuchy: Nie daj si?, trzymaj si? twardo". I trzyma si?!

BOSO, ALE W OSTROGACH mia?o ju? kilkana?cie wyda? i wci?? zdobywa czytelnik?w.