De groeiende omvang, complexiteit en internationaliteit van zijn bedrijf bracht Mayer Amschel Rothschild in 1810 ertoe zijn bedrijf naar een bredere basis te brengen. In de nieuwe partnerschapsovereenkomst heeft hij zijn zonen als volwaardige zakenpartners in het bedrijf opgenomen. Hoewel zijn vader aan het roer van het bedrijf bleef staan, viel de last van het dagelijkse werk nu op de schouders van zijn zonen. Vanaf nu, als een zichtbaar teken van innovatie van buitenaf, droeg het bedrijf de aanduiding "Mayer Amschel Rothschild and Sons".

Nu kon Mayer Amschel meer voor iets anders zorgen: de emancipatie van de Frankfurter Joden. Herhaalde schriftelijke interventies in de zaken van de Groothertog van Frankfurt, Karl Theodor von Dahlberg, benoemd door Napoleon, leidden uiteindelijk tot de bekendmaking van het decreet van bevrijding op 7 februari 1811. De Joden die de Joden van Frankfurt verdedigden, werden dus wettelijk gelijkgesteld met andere burgers. Maar voordat het decreet rechtskracht kon krijgen, moest de Joodse gemeenschap aanzienlijke bedragen aan de stad Frankfurt betalen. Uiteindelijk, kort voor zijn dood op 16 September 1812, werd Mayer Amschel toch lid van het Kiescollege van Frankfurt.

In zijn testament besloot Mayer Amschel Rothschild het familiebedrijf als geheel te behouden. Hij stelde strikte regels voor het leiderschap van de laatste.:

Alle sleutelposities moeten worden ingevuld door familieleden.

Alleen mannelijke familieleden kunnen deelnemen aan transacties.

De oudste zoon van de oudste zoon wordt beschouwd als het hoofd van het gezin, tenzij de meerderheid van het gezin anders beslist.

Er wordt aangenomen dat er geen wettelijke inventaris en publicatie van activa zal zijn.

De opstand onder leiding van Nathan Mayer Rothschild

Mayer Amschels zoon Nathan Mayer Rothschild, die in 1799 naar Engeland emigreerde, speelde een sleutelrol bij de oprichting van de grootste Europese financiële instelling. Nathan Rothschild bracht de eerste tien jaar door in het Verenigd Koninkrijk, voornamelijk in de nieuw geïndustrialiseerde noordelijke regio van Engeland, waar hij Textiel kocht en naar Duitsland exporteerde. Hij begon pas in 1811 met bankieren en was deels te wijten aan het feit dat de meeste activa van het Kiescollege Britse staatsobligaties waren. De jaarlijkse rente op hen werd echter in Londen betaald en kon alleen met grote moeite worden overgedragen aan het Kiescollege als gevolg van de oorlog en de continentale blokkade. De continentale blokkade was een economische blokkade van de Britse eilanden, uitgeroepen door Napoleon in Berlijn op 21 November 1806 en van kracht tot 1814. Nathan kreeg in 1809 een contract om de rentebetalingen die tijdens de oorlog verschuldigd waren, te herinvesteren vanwege beperkte geldoverdrachtsopties.

Nathan Rothschild kon ook zijn diensten aanbieden door de Britse troepen te betalen. De Britse regering had echter voldoende financiële middelen door de verkoop van obligaties. In de landen waar hun troepen vochten, werden echter Britse fondsen niet geaccepteerd, dus werd de regering gedwongen haar commandant Wellington van gouden munten te voorzien. Het contract voor de aankoop van munten werd gesloten met Nathan Rothschild in januari 1814. Op dat moment had het Rothschild huis al connecties in heel Europa. De deal was echter een moeilijke financiële en logistieke taak voor de Rothschilds. Het risico werd betaald met commissies van twee tot zes procent van de opgehaalde fondsen. Volgens de schatting van de toenmalige Britse Penningmeester John Charles Herries bedroegen de munten die in juni 1814 namens de Britse kroon werden gekocht en overgedragen, ongeveer 12,6 miljoen frank.

Toen Napoleon op 1 maart 1815 uit de ballingschap op het eiland Elba kon ontsnappen en aan het hoofd van het leger dat naar hem was gestuurd (20 maart 1815) naar Parijs kon terugkeren, begon het Huis van Rothschild opnieuw goud te kopen in heel Europa voor Britse troepen. Tegelijkertijd ging Nathan Mayer Rothschild uit van de veronderstelling dat de komende oorlog, zoals alle vorige Napoleontische oorlogen, lang zou duren. Aanvankelijk behaalde Napoleon ook enig succes, maar met de nederlaag bij Waterloo op 18 juni 1815 eindigde de regering van de Honderd Dagen en bijgevolg de macht van Napoleon in Europa. Het goud dat door de Rothschilds werd verzameld als gevolg van een onjuiste waardering dreigde te dalen, wat leidde tot financiële verliezen voor het huis. Om dit te voorkomen, gebruikte Nathan Rothschild goud om Britse staatsobligaties te kopen. Hij stelde voor dat na het einde van de oorlog en de vermindering van de financiële behoeften ook minder Britse obligaties zouden worden uitgegeven, wat zou leiden tot hogere prijzen voor reeds geplaatste obligaties. Aangezien de meeste beleggers in die tijd een Britse nederlaag vreesden, kon Nathan Mayer Rothschild goedkoop Britse staatsobligaties kopen. Rothschild ' s veronderstelling was juist, en tegen de tijd dat hij de effecten twee jaar later verkocht, waren ze met meer dan 40 procent gestegen. Volgens Niall Ferguson, dankzij dit bedrijf, maakte het Rothschild huis een winst die in 2009 gelijk zou zijn geweest aan 600 miljoen Britse Pond.

Текст предоставлен ООО «Литрес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.