"Jest powiedzenie, które zaprzecza temu przekonaniu: „Mężczyzna to nie pies, na kości się nie rzuca”. Mimo to wiele światowych modelek jest bardzo szczupłych, co może pośrednio podtrzymywać dyskutowany stereotyp."

Mit, że mężczyźni preferują tylko szczupłe kobiety, wielokrotnie został obalony przez badania naukowe, fakty historyczne i współczesne trendy społeczne. W różnych epokach ideały kobiecego piękna znacznie się różniły. Na przykład w epoce renesansu pełniejsze kształty były symbolem bogactwa i zdrowia. Kobiety o pełniejszych kształtach były przedstawiane na obrazach wielkich artystów tamtych czasów, takich jak Rafael i Rubens. Jest to jaskrawym przykładem, że męskie preferencje co do wyglądu kobiet nie zawsze sprowadzały się do szczupłości.

Psycholodzy i socjolodzy przeprowadzili wiele eksperymentów i ankiet, aby dowiedzieć się, jakie kobiece kształty przyciągają mężczyzn. Wyniki tych badań pokazują, że mężczyźni preferują różne typy sylwetek, a wybór nie zawsze pada na szczupłe kobiety. Na przykład badanie przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu Teksasu wykazało, że mężczyźni preferują kobiety o figurze "klepsydry", niezależnie od ich wagi.

We współczesnej modzie coraz większą uwagę przywiązuje się do kobiet o pełniejszych kształtach. Modelki plus-size, takie jak Ashley Graham i Tess Holliday, zdobywają popularność i stają się ikonami stylu dla wielu kobiet. Są one dowodem na to, że mężczyźni i społeczeństwo jako całość doceniają piękno w różnych jego przejawach, a nie tylko w szczupłości.

Przykłady znanych mężczyzn, którzy wybrali na żony kobiety o pełniejszych kształtach, mogą służyć jako obalenie mitu, że płeć męska preferuje tylko szczupłe panie. Na przykład słynny francuski malarz Pierre-Auguste Renoir był szczęśliwie żonaty z Aliną Charigot, posiadaczką pełniejszych kształtów, która niejednokrotnie była jego muzą i pojawiała się na jego obrazach. Renoir w swojej twórczości gloryfikował kobiecą piękność we wszystkich jej przejawach, dowodząc, że prawdziwa atrakcyjność nie zależy od rozmiaru ubrania. Innym przykładem jest Mel Brooks, legendarny reżyser i aktor, który był żonaty z aktorką Anne Bancroft przez ponad 40 lat. Anne nie odpowiadała powszechnie akceptowanym standardom szczupłości, ale to nie przeszkodziło jej stać się ukochaną żoną i muzą dla swojego męża. Warto też wspomnieć o Johnie Goodmanie, znanym aktorze, który od wielu lat jest szczęśliwy w małżeństwie z Anną Beth, kobietą, która również nie dąży do ideałów szczupłości. Te przykłady jasno demonstrują, że dla mężczyzn ważniejsze są duchowe cechy partnerki, jej charakter i talenty, a nie jej zgodność z modnymi trendami i standardami piękna.

W ten sposób mit, że mężczyźni kochają tylko szczupłe kobiety, nie odpowiada rzeczywistości. Mężczyźni cenią różnorodność kobiecych kształtów, a ich preferencje nie ograniczają się tylko do szczupłości.

To stwierdzenie podzielają nie tylko mężczyźni, ale i wiele kobiet. Panuje powszechny mit, że mężczyźni potrzebują seksu tak samo, jak powietrza. Jednak warto się zastanowić: jaka jest cena tego mitu dla kobiet? Ile z nich wybaczyło swoim partnerom to, co w rzeczywistości nie zasługiwało na wybaczenie, kierując się właśnie tą ideą, usprawiedliwiając tym samym ich postępowanie i poniżając siebie, skazując się na urazę i ból na całe życie? W końcu nie każdy zwróci się do psychologa, aby wyrazić całą paletę emocji związanych z urazą, a bez tego prawdziwe przebaczenie jest praktycznie niemożliwe. Najczęściej uraza jest tłumiona, co może prowadzić do chorób na zasadzie psychosomatyki. Dla prawdziwego przebaczenia osoba, która ucierpiała, musi przeżyć takie emocje, jak strach, gniew i smutek. Ale to trudne, i najczęściej te emocje są tłumione nieświadomie, co z biegiem czasu może prowadzić do konieczności zwrócenia się nie tylko do psychologa, ale i do lekarza. W dziedzinie psychosomatyki istnieje przekonanie, że tłumiona uraza może prowadzić do chorób onkologicznych, a wiele udanych przypadków wyleczenia wiąże się z pracą pacjenta nie tylko z lekarzem, ale i z psychologiem. Jedno z najczęstszych psychosomatycznych objawów – uczucie guza w gardle – często wiąże się właśnie z urazą. Ja, jako psycholog z wieloletnim doświadczeniem w dziedzinie psychosomatyki, trochę odbiegłam…

Więc wróćmy do tematu. „Mężczyźni nie mogą żyć bez seksu” – przyjrzyjmy się bliżej temu, o czym zwykle nie myślimy, gdy akceptujemy to stwierdzenie za pewnik.

Zacznijmy od katolickich księży, którzy dobrowolnie rezygnują z seksu. To ich świadomy wybór, podjęty na drodze służby kościołowi. Nawiasem mówiąc, w ramach chrześcijaństwa można przejść z katolicyzmu na prawosławie i tym samym pozwolić sobie na życie seksualne, ale wielu wciąż woli pozostać w celibacie. Według danych Wikipedii, na koniec 2014 roku na świecie było 5 237 katolickich biskupów, 415 792 księży i ponad 44,5 tysiąca stałych diakonów. Wszyscy oni to mężczyźni, którzy dobrowolnie zrezygnowali z seksu. Ten fakt już skłania do innego spojrzenia na przekonanie, że mężczyźni rzekomo nie mogą żyć bez seksu. Ale kontynuujmy!

Nasi prawosławni bracia, wielu z nich może być żonatymi i być duchownymi, również często wybierają drogę wstrzemięźliwości. Według prawosławnej strony https://azbyka.ru/, na początku 2019 roku w męskich klasztorach mieszkało 5 883 mnichów.

W Chinach, w Tybecie, według danych konsulatu generalnego Chińskiej Republiki Ludowej z 2004 roku, było 46 tys. buddyjskich mnichów. Nie będę wnikać głębiej w ten temat, ale myślę, że mój punkt jest jasny: wszyscy ci mężczyźni XXI wieku dobrowolnie zrezygnowali z seksu z własnej, dobrej woli i bez żadnego przymusu.

Текст предоставлен ООО «Литрес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на Литрес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.