Ja sciu, ke la rekompenco estas afero de gajno!
Ankaŭ la knabinoj tretis kaj aplaŭdis la manojn. Kaj iliaj nudaj piedoj estas tiel lertaj. Kaj nudaj kalkanoj brilas en la suno.
Gulivero estas kun ili, en la korpo de nudpieda knabo, tiel vigla kaj gaja.
Sed ili dancis sur la unua numero.
Tiam ni decidis ludi kartojn. Kaj ĉi tio ankaŭ estas tre bonega laboro.
Kaj vi vere povas preni kaj sanktolei vin mem. Kaj kun la knabinoj ĝis la kolero petolas.
La piratknabino prenis la nudan, infanecan piedon de Gulivero en sian manon kaj komencis masaĝi lian rondan, rozkoloran kalkanon.
La kajutisto ridis kaj ronronis pro plezuro. Ĝi estis tiel bonega. Ĉi tio vere estas nur mirakla knabo.
Kaj liaj nudaj, tre belaj kruroj estas nur miraklo.
Gulivero kantis kun rideto:
Barefoot, nur nudpiede
Sub la julia tondro kaj sub la sono de la surfo ...
Barefoot, nur nudpiede
Ni dancos, ni estas kun vi!
Ĉi tiuj estas kelkaj amuzaj kantoj. Kaj estas bone esti ankoraŭ knabo. Kaj samtempe vi montras kolosajn heroaĵojn.
Sed kompreneble, tio ne estas ĉio. Kion nur Gulivero ankoraŭ ne faris.
Kaj li kantis kaj dancis, kaj faris fendojn per nudaj infanaj kruroj. Kiu ankaŭ aspektis tre malvarmeta kaj iagrade abomena.
Ĉi tie estis knabo-kapitano, kiu vojaĝis al multaj landoj, kaj pli ol unu fojon plugis la oceanon.
Jes, kaj lia humoro, sincere, estas tre agresema.
Sed tial ankoraŭ ne preni la knabinon sur pirata flago kaj pafi ŝarkojn de malgrandaj pafiloj. Ne estas facile eniri, sed tio estas la beleco de ĝi.
La knabo Gulivero, ripozigante siajn nudajn piedojn, prenis siajn infanajn krurojn kaj pafis. La kerno trafis la ŝarkon. Kaj rompis ŝian dorson, batante ŝiajn intestojn. La infano kriis:
- La knabo kaptis malvarman kuraĝon,
Kaj la ŝipanaro estis pelita en la ĉerkon!
La knabino, la kapitano de la piratoj, prenis kaj kaptis la kajuton per la nudaj piedfingroj je la nazo de la infano kaj muĝis:
- Nu, tomboy, vi volas preni mian lokon. Mi vidas multe da ambicio en vi!
La knabo Gulivero respondis:
- konvenas al mi esti almenaŭ malgranda, sed tamen viro. Kaj la virino estas...
Alia ruĝhara militisto kantis:
Vi ne povas vivi sen virinoj en la mondo, ne,
La suno de majo estas en ili, amo floras en ili!
Gulivero proponis kun tre ĉarma rideto, kiu estas samtempe infaneca kaj samtempe kuraĝa:
La lando estas en malfacila tempo.
Sango fluas kiel torento!
Batalu ĝis via lasta spiro
Kaj venu feliĉo, paco, amo!
Ni estas infanoj de petola komunismo
Patrujo senlimaj filoj...
Kvankam la hordoj de revanĥismo venas -
Ni estu fidelaj al nia lando!
En la granda kaj kosma epoko,
Kvazaroj devas esti kreitaj de la fingro ...
Aferoj estas sufiĉe bonaj ĉe ni, kredu min,
Kvankam la armeo de malbona infero atakas!
Ni mortigos la armeon de la agresanto,
Kaj ni kreos laserojn el kvarkoj ...
Kaj viro fariĝos iu ajn heroo,
Super ni estas orflugila kerubo!
Kvankam nuboj flamas super la Patrujo,
Preta batali kontraŭ la malamiko...
Taĉmento de batalantoj tiaj kredas volatilaj,
Ne tretu la randon de la mondo per boto!
Ni scias, ke la malamiko estas potenca kaj insida,
Ni ne donos al li teron nek interspacon...
Kaj la homo estas forta kun glora progreso
Kaj kredu nur unu Sinjoron!
Ni konstruos grandan komunismon,
La naskiĝlando prosperos...
