Rozo skarlata pro honto kaj kolero. Kiel ili humiligas ŝin, kaj ĉu vere eblas trakti junulinon, kiu jam fariĝis vera legendo tiamaniere. Tamen eble tial oni traktas ŝin tiel por humiligi la gvidanton de la germana maldekstro.

  La tempo pasis malrapide, kaj Rozo komencis kanti:

  Ni detruos la tutan mondon de perforto,

  Malsupren kaj poste...

  Ni konstruos novan, novan mondon,

  Kiu estis nenio, fariĝos ĉio!

  La virino en la blanka surtuto severe komentis:

  - Jen vi nun estas neniu - nur kaptito!

  Ŝi pinĉis la nudan cicon de Rozo. Rozo staris pala kaj brilanta pro malvarma ŝvito, kantante:

  - Ĉi tio estas nia lasta

  Kaj decida batalo...

  Sen ia dubo -

  Uloj sekvu min!

  Fine, la reverkado de signoj finiĝis. Kaj oni kondukis ŝin en la apudan ĉambron. Tie, virino en uniformo ordonis etendi la manplatojn. Kaj la manojn de Roza estis ŝmiritaj per nigra farbo. Post tio, la tuta manplato unue estis presita, kaj poste ĉiu fingro individue. Tiam ankaŭ la oreloj de Roza estis ŝmiris - unue la dekstran, kaj poste la maldekstran. Kaj ĝi ankaŭ estis presita. Poste la lipoj. Kio estas sufiĉe naŭza. Kiam viaj lipoj estas ŝmiritaj per malhela kaj akre odora. Kaj aplikita al folio de blanka papero.

  Ĉe la fino, ili prenis presaĵojn de la nudaj piedoj de bela virino. Unu post la alia. Ne plu estas tiel abomena.

  Ili viŝis la plandumojn per speciala spongo, por ke ne estis markoj.

  Tiam Roza estis denove gvidita. Ŝi estis perdita en diveno kion alian la skrupulaj kaj pedantaj germanaj prizonestroj farus kun ŝi.

  Ĉi-foje ŝi estis kondukita al la rentgena ĉambro. Kaj ili prenis bildon de la stomako kaj intestoj, kio ĝenerale povas esti komprenita, estas kaŝejoj. Kaj ili ankaŭ kontrolis la naztruojn en la bildo. Do ili foje kaŝis kapsulojn kun veneno aŭ multekostaj ŝtonoj.

  Kiam ĉio finiĝis, Rosa sentis en si ian trankviliĝon. Ĝi ne doloris, ĉiuokaze. Kaj vi alkutimiĝas iel promeni tiel nuda.

  Sed post ĉio, Eva ankaŭ iris nuda, kaj havis kompleksojn, do ŝi ne sentis la okazon. Kaj ŝi estas kvazaŭ nenio okazos.

  Prefere, la proceduroj estus finiĝintaj. Kaj tial ŝi vere estis prenita sub longan koridoron al la duŝĉambro. Tie, sub la kontrolo de la gardistoj, Roza finfine lavis sin. La akvo estis varma, agrabla, kaj vi forlavas de vi moralan kaj fizikan malpuraĵon. Nu, ankaŭ la gardistoj donis al ŝi oficialan sapon.

  Rozo eĉ gajiĝis: senpage ŝi lavas per sapo. Tiam ili donos al ŝi tegmenton super ŝia kapo senpage, kaj ankaŭ prizonan porcion. Kompreneble, estas malagrable, ke la gardistoj tiel rigardas ŝin, sed ŝi estas bela kaj ŝi havas nenion por honti.

  La virino lavis siajn nudajn piedojn per nigra farbo. Ŝi havas tre bonan figuron danke al sia atleta vivmaniero - kiel juna knabino kun firmaj mamoj, sed ŝia vizaĝo montras, ke ŝi estas multe pli maljuna. Tamen, ne pli ol tridek en aspekto. Rosa estis fiera aspekti tiel bone.

  Do ŝi lavis sin, ili kriis al ŝi:

  - Sufiĉe, ĉesu!

  Ŝi eliris. Kaj la gardisto metis la fingrojn en ŝian buŝon, kvazaŭ Roza povus ion forporti aŭ ŝteli ion. Kaj la alia virina karceristo ankoraŭ piedfrapas en la brusto kaj anuso. Kio estis humiliga kaj abomena. Kaj verŝajne ne nur Roza, do la gardisto grimpis per siaj nudaj fingroj sen ĝeni meti gantojn sur ŝiajn manojn.

  Rozo eltenis, kvankam ŝi estis humiliga, honta kaj eĉ vundita. La ungoj de la matrono tre gratis ŝiajn tenerajn, intimajn lokojn en la utero kaj kvinan punkton.

  Sed fine finiĝis la agoniaj horoj de jam tute nenecesa serĉado.

  Kaj Roza estis mankatenita kaj denove gvidita. Junulino eĉ pensis kun surprizo: ĉu ili vere enŝlosos ŝin kaj la ĉelon nuda? Sed ĝi ne povas esti. Malliberuloj ne rajtas esti tenataj nudaj. Jes, almenaŭ kelkajn ŝuojn ŝi estas devigata doni.

  Sed ili vere kondukis ŝin al la vestoŝanĝejo. Kie ili devus eldoni oficialajn vestaĵojn, se ne estas permeso, portu viajn proprajn. Rozo ricevis nur striitan robon sur nuda korpo. La robo havis numerojn surkudritajn anstataŭ ŝia familia nomo.

  Rosa demandis:

  - Kio pri kalsono kaj mamzono?

  La matrono respondis severe:

  - Estas speciala ordono de la komandanto, ne donu al vi oficialajn kalsonojn kaj mamzonon!

  Rozo demandis surprizite:

  - Kial estas tio?

  La prizonestro respondis severe:

  - Vi povas pendigi vin sur ili!

  La juna revoluciulo etendis la manojn:

  - Kial mi estas malsaĝulo pendigi min? Maksimume post kelkaj monatoj mi estos liberigita!

  La matrono kolere kapjesis.

  - Ĉiuj diras tiel, sed ili sidas dum jaroj!

  Roza estis nun nur en striita robo super la genuoj, kaj kun nudaj, nudaj piedoj.

  La juna virino rigardis la breton. Estis multaj diversaj ŝuoj, ne tre allogaj en aspekto. Sed ŝiaj nudaj piedoj estis malvarmaj. Ŝi estos ŝokita de la humiligo de la serĉado kaj aliaj proceduroj, ŝi ne atentis la malvarman, malsekan, betonan plankon de la malliberejo. Sed nun ŝi nur tremas.