Али моЌ лик ниЌе дете -
НиЌе ни чудо што ме Ќе чамац тукао док Ќе предавао!
Сви су имали таблу - Ќа сам бри ирао,
А гусарски капетан рече:
- Храбро се оваЌ млади· борио,
Храбро Ќе показао дух корсара!
Прим ен у поморско братство - то Ќе сре·а,
Остваре®е сна скоро од рође®а!
Сада можете узвратити било коме
Трговац у журби престиже и разбиЌа!
Било Ќе новца - великодушан плен,
Спуштали су доста, такође без икакве гужве...
Десило се, са сре·ом, знаЌ готовину,
Али злато ·е лепршати као врабац...
Смрт ниЌе била весела;
Џелат Ќе возио тешку - скелу.
Луксуз обнове Ќе негде отишао,
Од глади у тамници стомак Ќе спавао!
У гомили пирата гласно псуЌу,
Лети: Ќезгра, кости, ципеле!
Ми смо слуге пакла - наравно да ру а зна
Не можеш сам да видиш море!
Пет а, аваЌ, срамна смрт,
Да ли Ќе моЌ живот готов...
У оковима посе·ена туга-трпез,
Давно заборав ени одбегли рођаци!
Али нисам хтео да висим у омчи,
Узео Ќе ногом испод стомака - ¤елат Ќе пао!
Уосталом, Руси су увек умели да се боре,
А ако Ќе корсар, бори се и не плачи!
Послед®а борба Ќе наравно наЌтежа,
У рукама секира коЌу Ќе ¤елат носио!
Кад си ут, притисак ниЌе мали,
И страх, ко коприве коси!
Други момци су упали у борбу,
Откуд агилност у гонерима!
Вероватно од оца Руса воЌника,
Кога су власти одлучиле да издаЌу!
И ру а Ќе одЌедном променила мисли,
Сада су корсари одлични -
Овде Ќе цео трг ве· узаврео од нереда,
Борци су кренули у напад са улице!
Десило се нешто што Ќе ретко, али се дешава;
Опет су прекинули пет у на ко®у!
А какав Ќе богат човек, мучи сироти®у -
Не знаЌу·и какав Ќе то рат!
Брод поново зароб ен - Црни Ро¤ер поново,
Опет смо заЌедно, море Ќе крма!
Да, Ќа сам убица - само веома убазан,
А мени Ќе Ќадник као брат!
Па хаЌде да певамо док Ќе пет а слободна,
Делите са сиромашнима и живите у забави!
Корсар душе жели да постане племенит,
НиЌе ти по во и кад си игра у кавезу!
Дечак Ќе завршио са пева®ем и лупкао своЌим босим, исклесаним дечиЌим стопалима, коЌа су, иако отврднута, била окретниЌа од ногу маЌмуна.
И фрегата Ќе коначно заостала. И ®егова Ќедра су нестала на хоризонту.
Капетан девоЌке се насмеЌао и приметио своЌим месождерским осмехом:
- Па шта - ниЌе ово бекство, ве· стратешки маневар! Па шта могу бити девоЌке, нешто ре·и на ово?
ДевоЌка са зеленом косом затресла Ќе раскошне бокове и одговорила:
"Можда смо ово требали пропустити. Толико мушкараца на Ќедном месту. Узели бисмо их и забавили се. И то би нам причинило задово ство!
ДевоЌка капетан Ќе певала:
