Аліса ѓзяла і праспявала:
Для душмана будзе труна,
Захаваць здароѓе каб...
Дзеѓкі бегаюць зімой распранутыя!
І ламаюць спіны маджахедамі!
І ваяѓніцы разам узялі і паказалі мовы!
І потым стрэльнула Аліса, ужыѓшы пры націску кнопкі пунсовы сасок грудзей. І выбіла тузін талібаѓ.
Аліса ѓзяла і прачырыкала, выскаліѓшы зубкі:
- За Айчыну і свабоду да канца,
Дзеѓкі босыя ѓ бікіні,
Вы такія гераіні...
Прымушаючы ва ѓнісон стукаць сэрцы!
Анжаліка пацвердзіла:
- Стукаць ва ѓнісон! Гэта крута!
. РАЗДЗЕЛ Љ 2.
Вайна паміж талібамі і Расіяй працягвалася. Аѓганістан - гэта вялікае насельніцтва, шмат моладзі - галоднай, злы, агрэсіѓнай.
І яны ѓ Таджыкістане ваююць, пакуль у Расіі рукі звязаныя з вайной на Украіне, якую падтрымлівае большая частка свету.
І талібы гэтым карыстаюцца.
Але на баку Расіі ваююць вельмі нават босыя і прыгожыя дзяѓчынкі. Баі ідуць хвалямі.
Наташа страляе па маджахедах. Яны выкарыстоѓвае забойнай сілы кулямёт тыпу цмок. І сыпле на талібаѓ кулі.
І тыя падаюць наседая на дзяѓчынкай. Вось упадзе збіты з самаробнай, зенітнай устаноѓкі расійскі верталёт. Яго збілі талібы. Праѓда на верталёце не дзеѓкі, а мужчыны, і іх не надта шкада.
А Наташка дзяѓчына і яшчэ басаногая ѓ бікіні. А калі ты амаль галышом, то цябе канкрэтна ніхто не ѓтрымае, і не спыніць.
Наташка шпурнула босымі пальчыкамі точаных ножак забойнай сілы падарунак анігіляцыі. Раскідала ѓ розныя бакі талібаѓ і праспявала, скалячы жамчужныя зубкі:
Вось зіма, зіма, зіма,
Пачалася раптоѓна...
Люта мяце, мяце -
Будзе лепш заѓтра,
Заѓтра, заѓтра, заѓтра!
А сягоння новы год!
Сапраѓды ѓ Таджыкістане на Новы гады выпаѓ сняжок. І зараз рускія дзяѓчыны пакідаюць босыя, точаныя сляды, на снезе, і гэта выглядае вельмі прыгожа.
Зоя ѓзяла і праспявала:
Раз два тры -
Працэсары працяры!
Чатыры, восем пяць,
Пайшлі ѓ лапту гуляць!
І дзяѓчынка босымі пальчыкамі ножак як запусціць забойнай сілы прэзент смерці.
Зоя ѓзяла і заспявала, выскаліѓшы зубкі:
Раз, два, тры, чатыры, пяць,
Выйшаѓ зайчык пагуляць...
Вось дзяѓчынка выбягае,
Маджахеда забівае!
І Зоя ѓзяла і паказала сваю доѓгую мову.
А вось агонь вядзе і Аѓгусціна. Такая дзяѓчынка, страмчэй якой не бывае. І піша з забойным апломбам. Скошвае маджахедаѓ без лішніх цырымоній. Пасля чаго пачынае спяваць;
Калі нікчэмны тыл -
Не дапаможа ратны запал...
Ну, а калі запалу няма,
Тыл пойдзе ворагу ѓ абед!
І рудая Аѓгусціна як возьме, так і шпурне прэзент анігіляцыю, босымі пальчыкамі ножак. І рэальна столькі душманаѓ разарве, што проста жах.
Аѓгусціна, вядома, не прапусціла магчымасці праспяваць:
Я голая бывала,
Па полі так скакала!
Па полі так скакала ...
Кулацкі падпявала!
І дзяѓчынка возьме і вочкамі што зіхацяць сапфірамі так і блісне. А вочы ѓ яе прыгожыя. А мова вельмі нават гарэзлівая. І такі спрытны, і такі завадны. Ну проста нібы гэта нейкі сакавіты апельсін.
Святлана таксама б'ецца. І босымі пальчыкамі ножак шпурляе прэзенты анігіляцыі. Якія такія забойныя і разбуральныя.
А побач талібы ѓзялі і падбілі расейскі танк. І машына войска Расіі стала рвацца на часткі, дэтанаваѓ баявы камплект. І зноѓ гінуць мужчыны.
Але Святлане смярдзючыя мужчыны не патрэбны. Іх трэба катаваць. І дзяѓчына ѓзяла і праспявала:
Мужчыны, мужчыны, мужчыны,
Вы проста вялікія скаціны,
Калі дзеѓкі вас забіваюць,
Яны зямлю так чысцяць!
Сапраѓды талібы - гэта звяры.
