Праціѓнік монстра, не гледзячы на шырокія плечы і рэльефную мускулатуру, быѓ вельмі юны, амаль хлопчык. Рысы румянай асобы тонкія, але выразныя. Калі яны не скажоныя болем і лютасцю, то здаюцца наіѓнымі і далікатнымі. Калі ён з'явіѓся на арэне, па трыбунах нават прайшоѓ гул расчаравання, наколькі мірным і бяскрыѓдным падлеткам, выглядаѓ чалавек-гладыятар. Хоць цяпер, гэта ѓжо не хлопчык, а ашалелы звераня, вочы вывяргаюць такую шалёную нянавісць, што здавалася, спапяляць не горш ультралазера. Ад нанесенага ѓдару хлопец ледзь не зламаѓ нагу, але працягваѓ рухацца з хуткасцю коткі, хоць і крыху накульгваѓ.
Боль не можа зламаць гепарда, яна толькі мабілізуе, усе ѓтоеныя рэзервы юнага арганізма, уводзячы ѓ падабенствы транса!
У галаве хлапчукі нібы б'юць тысячы барабанаѓ, па венах і сухажыллях струменіцца, неѓтаймоѓная энергія. Рушыла ѓслед серыя магутных акцэнтаваных удараѓ па корпусе мастадонты. У адказ пачвара размахвала вострымі ѓ паѓцэнтнера вагой клюшнямі. Звычайна ѓ гэтых звяроѓ рэакцыя жанглёраѓ, але дакладны ѓдар па нервовым вузле запаволіѓ яе. Юны баец, зрабіѓшы сальта, сышоѓ ад страшнага грэбня і апынуѓся за спіной монстра. Падставіѓшы калена і прапусціѓшы руку з клюшнёй, юнак нанёс па ёй удар локцем, уклаѓшы ѓсю сваю масу, і зрабіѓ рэзкі паварот корпуса. Пачуѓся храбусценне зламанай канечнасці. Апынуѓшыся пад няправільным кутом, клюшня паламалася, пырснула маленькім фантанчыкам, смярдзючая, жабінага колеру кроѓ. Хоць дакрананне якая вывяргаецца з стварэння вадкасці, доѓжылася ѓсяго імгненне, юны гладыятар адчуѓ моцны апёк, на грудзях і правай руцэ маментальна ѓспушыліся бледна-барвяныя пухіры. Прыйшлося адскочыць і разарваць дыстанцыю. Звер выкінуѓ болевы лямант - сумесь рову льва, кваканні жабы і шыпенні гадзюкі. У шалёнай лютасці пачвара ірванулася наперад - юнак, пакрыты сумессю крыві і поту, зрабіѓшы каскад сальта, адляцеѓ да браніраванай сеткі. З разбегу, уклаѓшы ѓсю сваю вагу, монстар ударыѓ грэбнем, імкнучыся прабіць грудзі суперніка. Юнак сышоѓ ад удару, і тоѓсты грэбень прашыѓ наскрозь металічную сетку. Працягваючы рухацца па інэрцыі, спараджэнне касмічнай апраметнай усадзіѓ сваю канечнасць у наступную сетку з наймагутным зарадам току. Ад агароджы паляцелі іскры, разрады прайшліся па целе мастадонты, запахла палаючым металам, і няѓяѓна гідкай палаючай арганікай. Любы зямны звер быѓ бы мёртвы, але гэты прадстаѓнік фаѓны адразу відаць, што зусім іншай цялеснай структуры. Пачвара не змагла адразу вырваць свой хобат - і рушыла ѓслед серыя імклівых, як кручэнне лопасцяѓ прапелера, удараѓ. Аднак электрастатычны зарад, з невялікім спазненнем пераадолеѓшы супраціѓ чужароднай плоці, вельмі балюча гваздануѓ юнага байца. Адскочыѓшы, стрымаѓшы крык, ад якая рве пранізлівую кожную жылку і костачку болю, гладыятар замёр і, скрыжаваѓшы на падрапаных грудзях рукі, прыняѓся медытаваць стоячы. Яго нерухомасць на фоне надсаджанага звера і бушуючай як шторм публікі здавалася незвычайнай, нібы ѓ маленькага бога, які апынуѓся ѓ пекле.
Хлапчук быѓ спакойны, як паверхня замерлага акіяна, ён ведаѓ... Толькі адзін прыём здольны высекчы такога монстра. Вельмі магутны ѓдар.
Разарваѓшы грэбень на шматкі крывавага мяса, дыплароід скокнуѓ усёй сваёй масай на нахабную безвалосы малпу. Няѓжо можна дазволіць нейкаму невялікаму прымату атрымаць над сабой перамогу. Сабраѓшы волю, сканцэнтраваѓшы ѓсе чакры і энергію ѓ адзіны пучок, юнак нанёс наймацнейшы ѓдар у скачку. Гэты найстаражытны прыём Хаара-Марада, даступны нешматлікім, здольны забіць і таго, хто яго наносіць. Удар прыйшоѓся ва ѓжо зрынуты нервовы асноѓны цэнтр гіганцкага байца. Яго ѓласная вага і хуткасць павялічылі сілу кінетычнай энергіі, і, на гэты раз, нервовы вузел быѓ не проста разбіты - ад страсення разарвалася некалькі асноѓных нервовых сцеблаѓ. Крышталя-металічны гігант быѓ канчаткова паралізаваны.
Туша адляцела ѓ адзін бок, юнак - у іншы.
Кібернетычны суддзя нізкім голасам адлічваѓ:
- Раз два тры...
Ён лічыѓ на мове стэлзанаѓ.
Абодва байца ляжалі нерухома, апошнім ударам юнак скрышыѓ монстра, але сам зламаѓ нагу. Аднак прытомнасць не паспела да канца панікнуць гладыятара, і па-атлетычнаму складзены хлапчук, перамагаючы боль, устаѓ, падняѓшы сціснутыя ѓ кулакі скрыжаваныя рукі (знак перамогі на мове жэстаѓ Імперыі стэлзанаѓ).
- Дванаццаць!.. Трынаццаць!.. Перамог баец, ураджэнец планеты Зямля - Леѓ Эраскандэр. Яго ѓзрост 20 туземных гадоѓ ці 15 стандартных. Гэта дэбютант на байцоѓскай арэне. Прайграѓ яму чэмпіён галактычнага сектара Ихенд-16 па версіі SSK баёѓ без правілаѓ, удзельнік з рэйтынгам 99:1:2 - Аскезам верд Асанета, узрост якога 77 стандартных гадоѓ.
Дзесьці зверху ѓспыхнула рознакаляровая гульня святла, раствараючыся ѓ неверагодных, якія ѓвабралі ѓ сябе ѓсю бясконцую гаму космасу, калейдаскапічных адценнях вясёлкі.
Галаграма, на якой паказваѓся бой, вырасла да сямі тысяч кіламетраѓ над купалам былога старажытнага тэатра. Юнак уяѓляѓ сабой займальнае відовішча. Твар у крыві. Зламаная сківіца распухла, нос расплюшчаны. Торс у сіняках, апёках і драпінах, барвовая кроѓ сцякае разам з потам. Грудзі калыхаецца ад напругі, кожны ѓздых аддае моцным болем зламаных рэбраѓ. Касцяшкі рук разбіты і апухлі, адна нага зламаная, у другой выбіты вялікі палец. Выгляд - нібы цябе прапусцілі праз мясасечку. Не па ѓзросце выпуклыя мышцы гуляюць як шарыкі ртуці. Ім пакуль не хапае масы, але затое цудоѓны рэльеф і глыбокая прамалёѓка кідаюцца ѓ вочы. Прыгажун - нічога не скажаш. Апалон пасля бітвы тытанаѓ!
Гучыць аглушальны роѓ сотняѓ мільёнаѓ глыток, у асноѓным гэта гуманоідныя істоты з крылцамі, хобатамі і іншыя. Яны выдаюць незлічонае мноства гукаѓ - ад нізкачашчынных да ѓльтрагукавых дыяпазонаѓ. Пякельная какафанія раптам перарываецца стабільнымі громападобнымі гукамі. Гучыць гімн найвялікшай Імперыі стэлзанаѓ. Музыка глыбокая, выразная, грозная. Хоць Леѓ і не кахаѓ акупацыйны гімн, музыка, змадэляваная гіперплазменным кампутарам і выкананая на тысячах музычных прыладах, узрушала ѓяѓленне.
З пераможанай абмежавана разумнай жывёлы выцекла цэлая лужына смуроднай, атрутна-зялёнай крыві. З рухомай дарожкі (колеру хакі) плаѓна саскочылі павукападобныя робаты-смецшчыкі, саскрабаючы пабітую пратаплазму. Мабыць, зараз монстар быѓ прыдатны толькі для другаснай перапрацоѓкі.
Да выматанага юнака падбеглі чатыры вялізныя салдаты ѓ баявых касцюмах. Яны нагадвалі велізарных вожыкаѓ з ракетамі і рулямі замест іголак (такі вялікі быѓ у іх арсенал).
Губернатар Крос баязліва схаваѓся за іх шырачэнныя спіны. Ён, відавочна, быѓ разгублены, ён не чакаѓ, што "непераможны" мясцовы чэмпіён будзе пабіты нейкім зямным чалавекам. Яго тоѓстыя рукі трэсліся ад хвалявання, калі ён уручаѓ ланцуг з медалём у форме пачвары, які нагадвае казачнага трохгаловага дракона. Губернатар нават каб не дакрануцца да прадстаѓніка нікчэмнай расы прыматаѓ, пры ѓручэнні ѓзнагароды выкарыстоѓваѓ пальчаткі з тоненькімі высоѓнымі шчупальцамі, так і не выйшаѓшы з прычынення неабсяжных туш ахоѓнікаѓ. А затым Крос хуценька рэціраваѓся, заскочыѓшы ѓ крылаты танк, узляцеѓшы са імклівасцю выкінутага з дальнабойнай гарматы артылерысцкага снарада.
