Тым не менш, стэлзаны вельмі самаѓпэѓненыя, а пушчаныя з зоркалёта промні адключылі ѓсю прымітыѓную кібернетыку суперніка, таму зараз бездапаможнага ворага можна ѓзяць голымі рукамі.

  Магутныя зеніткі раптам выскокваюць з замаскіраваных ніш на паверхню, спрабуючы ѓсадзіць 150-мілеметровыя снарады ѓ іншапланетных захопнікаѓ. Гэта ѓжо не электроніка, а простая механіка.

  Стэлзаны рэагуюць значна хутчэй: гіперплазменныя імпульсы разносяць артылерыю і ледзь паспеѓшыя вырвацца са ствалоѓ трасіруючыя аскепкава-фугасныя гасцінцы. Ліра здзекліва прыстрашыла пальчыкам:

  - Дурныя малпы! Вас чакае абед з адбіѓных ва ѓласным соку з гіперядзерным падагрэвам!

  Генадзь Паліканаѓ падрыхтаваѓся да апошняй бітвы. Ён ужо і сам разумеѓ, што канец блізкі. З самага пачатку гэта была няроѓная сутычка несупастаѓных рэсурсаѓ і тэхналогій. Планета Зямля была бяссільнай, нібы мурашнік пад гусеніцамі танка. Што ѓ такой сітуацыі заставалася зрабіць маршалу? Толькі памерці, але памерці так, каб нашчадкі з гонарам успаміналі аб гібелі апошняга прэзідэнта Расіі. Хаця, магчыма, памінаць іх не будзе і каму.

  Тоѓстыя тытанавыя дзверы паваліліся, разрэзаныя прамянямі бластэр. У шырокую залу стратэгічнага камандавання ѓляцеѓ ружаваты шарык. Целаахоѓнікі і генералы спешна скокнулі за браніраваныя шчыты. Толькі прэзідэнт Паліканаѓ застаѓся, ганарліва стаяць, гатовы прыняць смерць. Смерць, якая цяпер здавалася лекамі ад усіх праблем, спосабам здушыць невыносны душэѓны боль, які мучыць кожную часціцу змардаванага цела. Злая старая з касой набыла абрысы казачнай феі, а яе ледзяное дыханне нагадвала ласкавы ветрык. Але вясёлкавы пераліѓны шарык працягваѓ спакойна ляжаць, а затым пачулася мелодыя, аддалена якая нагадвае дзіцячую калыханку. Пад меладычныя гукі спакойнай і чыстай музыкі здзяйсняѓся апошні акт касмічнай трагедыі. У залу плаѓна ѓвайшлі іншапланецяне, пачварныя, у грувасткіх боекасцюмах. Абвешаныя рознатыпной зброяй зорныя захопнікі адкідалі злавесныя цені, нібы лютыя дэманы ѓ святле партатыѓных пражэктараѓ. У самым яркім агніста-аранжавым убранні знаходзілася атаманша касмічных тэрарыстаѓ.

  Знаёмы здзеклівы смех разарваѓ злавесную цішыню:

  - Вось яны, бравыя, але нікчэмныя ваякі адсталай планеты голых прыматаѓ! І гэтае мізэрнае войска яшчэ нешта спрабуе запярэчыць нашай нязломнай моцы! Для вас прыгатаваная клетка ѓ малпавым гадавальніку.

  Збялелы Паліканаѓ затросся ад гневу.

  - Вы проста...

  Але ён не змог дагаварыць - бракавала слоѓ, каб выказаць усё сваё стаѓленне да гэтых гідкіх зорных монстраѓ. Начальнік аховы генерал-лейтэнант зрэагаваѓ хутчэй.

  - Забіце іх! Кінджальны агонь з усіх відаѓ гармат!

  І па прышэльцах быѓ адкрыты адчайны істэрычны агонь. Кожны з людзей, якія стралялі, быѓ шчыры ѓ сваёй нянавісці да пачвар, якія забіваюць усё жывое. Стралялі з аѓтаматаѓ, гранатамётаѓ, буйнакаліберных кулямётаѓ і нават з эксперыментальных лазерных аѓтаматаѓ. Але ѓсё гэта было бескарысна, як дзіцячая хлапуха супраць танка "Гладыятар". Сілавое поле лёгка адбівала баявыя чалавечыя зарады. Агонь у адказ нядбайнай хваляй спапяліѓ байцоѓ, ад якіх засталіся толькі падпаленыя шкілеты. Любімы сабака прэзідэнта Энергія (сумесь нямецкай аѓчаркі і мастыфа) скокнуѓ у бок браніраваных сілуэтаѓ. Разбежны шырокай хваляй зялёны прамень абвугліла сабаку, на пакрыты пластыкам жалезабетонны падлогу паваліѓся счарнелы касцяны каркас некалі прыгожага жывёлы. Паліканаѓ страляѓ адначасова з абедзвюх рук, разраджаны 30-радныя электрамагнітныя пісталеты з уранавымі стрыжнямі і плазменным напампоѓкай. Калі патроны скончыліся, ён адкінуѓ бескарысныя цацкі і скрыжаваѓ на грудзях рукі.

  Ліра наблізілася, працягваючы смяяцца.

  - Ну што, Палкан, адлаяѓся? Цяпер ты, апошні з рускіх генералаѓ, пойдзеш з намі. Павадок і міска з поліѓкай чакаюць цябе.

  Маршал-прэзідэнт цвёрдым голасам( хоць гэтая цвёрдасць і каштавала яму тытанічны намаганняѓ) адказаѓ:

  - Так, вы моцныя сваёй пякельнай тэхнікай, таму і можаце дазволіць сабе здзекавацца над тым, хто ѓсё жыццё служыѓ Расіі, прайшоѓшы гарачыя кропкі ад Афгана, да Аравійскіх пустыняѓ. Цікава, чаго вы стаіце ѓ сумленным баі на роѓных з роѓным зброяй?

  - Значна больш, чым ты, прымат, думаеш! Наша дзіця голымі рукамі задушыць вашага генерала! - Велімара зрабіла пальцамі "казу". - Хлеб...

  - Калі б ты была мужчынам, я б прымусіѓ цябе адказаць за свае словы. - Маршал сціснуѓ кулакі з такой сілай, што косткі пасінелі.

  - А гэта не мае значэння. Я - касмічны генерал, камандзір зорнай ударнай групы. Значыць, я - ваяр. Ну, што, прымат, не баішся біцца са мной?

  Самка-стэлзан маланкаю выслізнула з боекасцюма. Яна была зусім голай. Высокая (два метры з лішнім ростам), шыракаплечая і мускулістая фігура ѓзвысілася над расійскім маршалам. Хударлявы і крыху ніжэйшы па росце, чым стэлзанка Паліканаѓ здаѓся амаль заморышам. Хоць на аголеным рэльефным табары Ліры Велімары не было ні кроплі тлушчу, яна важыла сто дваццаць сем кілаграм і па сіле магла цалкам замяніць не аднаго буйнага калгаснага каня. Пагардліва кіѓнуѓшы назад галаву і выпучыѓшы раскошную грудзі, Ліра рушыла на маршала. Паліканаѓ прайшоѓ выдатную школу баявых мастацтваѓ у вайсковым спецназе і на розных спецкурсах. Ён меѓ чорны пояс - чацвёрты дадзены па каратэ, а нянавісць павялічвала сілы. Маршал, уклаѓшы ѓсю лютасьць, нанёс удар у сонечнае спляценне. Ліра злёгку зрушылася. Удар прыйшоѓся ѓ цвёрдыя пліткі не па-жаночаму магутнага прэса касмічнай фурыі. Паліканава ѓдалося ѓцячы ад свінга правай, але хуткі, як маланка, і цяжкі, як молат, удар каленам адкінуѓ яго да плямістых браніраваных сталоѓ. Рука толькі злёгку змякчыла страшны штуршок бронзавай канечнасці. Зорная лэдзі скокнула, дзіка завішчаѓшы, усадзіла ѓ грудзі ваякі цяжкую нагу. Маршал не паспеѓ ухіліцца, таму пара рэбраѓ зламалася, а блакіруючая рука сагнулася дугой. Жахлівы ѓдар зверху паламаѓ яму ключыцу. Усе рухі касмічнай тыгрыцы былі гэтак хуткія, што ѓладальнік чорнага пояса не паспяваѓ своечасова зрэагаваць. Да таго ж сіла ѓдараѓ Велімары была нібы ѓ шалёнага мастадонты. Лёгка, як дзіця, яна падняла на выцягнутую руку 90-кілаграмовага, знерухомленага Паліканава і зноѓ залілася нястрымным смехам.

  - Ну, доблесная жывёла, як табе змагалася з дамай? Калі хочаш існаваць, выліжы мне тыгрыцу. Тады я гарантую табе добрае харчаваньне ѓ заапарку.