Але міністэрства ѓнутраных справаѓ змагаецца і змагаецца гераічна.
Сталін-Пуцін адзначыѓ:
- Патронаѓ не шкадаваць, але і без лішніх ахвяр!
Берыя суцэль лагічна заѓважыѓ:
- Гэта часова! Абвыкне народ да мірнага жыцця і стане ѓсё нашмат лепш!
Сталін-Пуцін злосна адказаѓ:
- Нам трэба яшчэ доѓга залізваць раны. І, спадзяюся, не хутка будзе новая вайна...
Тут правадыр падумаѓ, што, можа, ён і да новай вайны не дажыве. І што ѓжо давядзецца весці яе іншым. Таму ж Лаѓрэнцію Палычу... І ад гэтага не ѓзнімаецца настрой.
Берыя заѓважыѓ на маѓчанне правадыра:
- Працаваць шмат давядзецца! Але мы спадзяемся справімся і ѓсіх ворагаѓ пераможам! І гэта будзе наша каласальная не згінальная перамога!
Сталін-Пуцін жорстка кіѓнуѓ:
- Ды гэта будзе наша немалая і крутая перамога!
І паклаѓ трубку. У краіне разруха і вельмі цяжка, але народ стараецца, і ѓкалываюць усё, у тым ліку і школьнікаѓ. А што за жыццё школьнае, дзе кожны дзень кантрольнае.
Сталін-Пуцін патэлефанаваѓ Вазнясенскаму і далей яму пару парадаѓ.
Але не надта разумных... І адчуѓ стомленасць.
Хацелася спаць...
І Сталін-Пуцін пайшоѓ на канапу. Лёг на яго і пагрузіѓся ѓ сон...
Яму снілася што ён стаѓ хлопчыкам гадоѓ дванаццаці. І ѓ піянерскім гальштуку ён ідзе басанож па вострых камянях горнай дарогі. І яго дзіцячыя ступні так агрубелі, што амаль
не адчуваюць вастрыню камянёѓ. Ён ідзе хутка, і час ад часу пераходзіць нават на бег. Яму трэба данесці ліст ад аднаго камандзіра партызанскага атрада ѓ гарах Грузіі
да іншага. І тут хлопчык ловіць сабе на думцы, што ён носіць піянерскі гальштук. І за гэта фашысты возьмуць і распяты на пяціканцовай зорцы. І што будуць біць пялкамі па
пяткам... І тут хлопчык раптам убачыѓ сябе прывязаным да лаѓкі. І яму і сапраѓды лупяць палкамі па голых, круглых, дзіцячых пятках, і гэта так балюча...
Воѓчык заскуголіѓ і заспяваѓ:
- Гэта будзе так добра, што стане яшчэ лепш!
Хоць дадзеная фраза была бессэнсоѓнай. А дубовая пятка б'е хлопчыка па босых, агрубелых пятках. І боль пранізвае, і аддаецца ѓ патыліцы. І пры гэтым ты яшчэ і ѓзбуджэнне
адчуваеш, і ѓ цябе перад вачыма мільгаюць дзяѓчаты.
А праз хвіліну Сталін-Пуцін зноѓ бяжыць па дарожцы ѓ гарах. І яе адчувае, як гудуць і сажняць пасля ѓдараѓ палкамі, босыя, дзіцячыя пяткі. ды і ты зноѓ бяжыш сабе.
І адчуваеш сябе лёгка і радасна.
Вось гэта юнацкасць. Як добра быць хлопчыкам. І наколькі гэта лепш і прасцей і прыгажэй, чым быць старым.
Вось Уладзіміру Уладзіміравічу Пуціну ѓлада абрыдлая. Ды ён і Расіяй кіраваѓ фактычна больш за дваццаць гадоѓ. І СССР таксама ѓжо кіруе нямала з 30 траѓня 1942 гады.
І стаміѓся ад гэтага і псіхалагічна і фізічна. І наколькі ж лепш быць простым, басаногім хлопчыкам-піянерам, чым кіраѓніком жорстка разбуранай вайной краіне.
Ды гэта вельмі цяжка.
А так прыемна босымі ножкамі па вострых каменьчыках, пляскаць, калі падэшва агрубела ад сталай хадні басанож. Бо на Каѓказе зімы мяккія і загартаваны хлапчук.
можа абыходзіцца без абутку практычна круглы год. І ножцы дзіцячыя амаль не мерзнуць у зіму, хутка абвыкаючы да цяжкасцяѓ і перападам тэмпературы.
Сталін-Пуцін і ён жа піянер заспяваѓ, для бадзёрасці, і каб хоць крыху падоѓжыць адчуванні такога цудоѓнага сну, калі ты звычайны, здаровы, басаногі хлапчук.
І табе так хочацца жыць і дыхаць на поѓныя грудзі;
Саюз непарушны рэспублік свабодных
Аб'яднала навекі Вялікая Русь.
Няхай жыве створаны воляй народаѓ
Адзіны, магутны Савецкі Саюз!
Прыпеѓ:
Слаѓся, Айчына наша свабодная,
Дружбы народаѓ надзейная апора!
Сцяг савецкі, сцяг народны
Няхай ад перамогі да перамогі вядзе!
Скрозь навальніцы ззяла нам сонца свабоды,
І Ленін вялікі нам шлях азарыѓ.
Нас выгадаваѓ Сталін - на вернасць народу
На працу і на подзвігі нас натхніѓ.
Прыпеѓ:
Слаѓся, Айчына наша свабодная,
Шчасця народаѓ надзейная апора!
Сцяг савецкі, сцяг народны
