- Ды ѓ нас выдатна! Усе мары збіваюцца! Жадаеш, Гітлера пабіць?

  Марат Казей згодна кіѓнуѓ:

  - Хачу!

  Перад імі ѓзнік чалавек сярэдняга росту і з вусікамі. Хлапчук Марата ѓдарыѓ яго босай нагой у жывот. Чалавек падобны на Гітлера са стогнам сагнуѓся. Марат сунуѓ яму сваю дзіцячую нагу ѓ твар і зароѓ:

  - Цалуй пятку!

  Аліса Селязнёва адмоѓна пакруціла галавой:

  - Хоць Гітлер і мярзотнік, але гэта ѓжо перабор!

  Марат ударыѓ фюрара яшчэ раз і зароѓ:

  - Што ты ведаеш? Ты хоць бачыла, як сёлы жыѓцом спальвалі? І як вылі абгарэлыя людзі?

  Аркаша Сапожкаѓ бразнуѓ не да месца:

  - Тэарэтычна!

  Белабрысы хлапчук пстрыкнуѓ пальцамі. Узнікла ѓ паветры некалькі нямецкіх танкаѓ. У Марата ѓ руках узнік баявы бластэр, і стаѓ лупіць з гарматы па непрыяцелю. І нямецкія танкі ѓзрываліся фантанамі, і з іх зносіла вежы.

  Знішчыѓшы ѓ пару секунд тузін машын, хлопчык зароѓ:

  - Як я фашыстаѓ ненавіджу!

  Аліса са смяшком адказала:

  - І я іх не надта люблю! Але нельга жыць толькі нянавісцю мінуѓшчыны! Столькі ѓ гэтым свеце задавальнення!

  Леха Цецераѓ кіѓнуѓ:

  - Вядома! Можа, пабудуем што-небудзь?

  Марат Казей кіѓнуѓ:

  - Ды пабудуем камунізм! Але спачатку па ваюем!

  У небе ѓзніклі касмічныя караблі. Дакладней гэта былі галаграмы баявых зоркалётаѓ. Яны былі абцякальных формаѓ, паходзячы на глыбакаводных рыб. Яны ладзілі бітву.

  Вонкава гэта былі цудоѓных маштабаѓ эскадры. Некаторыя зоркалёты дасягалі трохсот кіламетраѓ у дыяметры. І гэта глядзелася проста дзікай і страшна.

  Касмічныя караблі мігацелі нібы паплаѓкі на вадзе. І ствалы гармат і антэны выпраменьванняѓ, вагаліся ѓ хвалях вакууму.

  Марат Казей убачыѓшы мільёны зоркалётаѓ зараз, свіснуѓ:

  - Вось гэта да! Гэта проста каласальна!

  Аліса Селязнёва падміргнула і праспявала:

  - Космасу раѓніна,

  Смерці покрыва...

  Цёмная дрыгва -

  Смачна засмактала!

  Няѓжо гонару,

  У небе не знайсці...

  Сэрца прагне помсты -

  Жадае мір выратаваць!

  І вечная дзяѓчынка ператварылася ѓ мульцяшную вавёрачку і падскочыла, пераварочваючыся і выгінаючыся, махаючы аранжавым і пышным хвастом.

  Леха Цецераѓ таксама змяніѓся ѓ мульцяшнага зайчыка. І заскакаѓ, а ягоныя вушкі круціліся нібы лопасці прапелера.

  Марат Казей свіснуѓ і спытаѓ:

  - Я таксама хачу ператварацца!

  Лёшка-зайчык вымавіѓ, пасмейваючыся:

  - Гэта проста! Вось глядзі!

  Цяцераѓ пстрыкнуѓ пальчыкамі сваёй заечай лапкі. І Марат зараз змяніѓся замест хлапчука чатырнаццаці гадоѓ, узнікла прыгожая дзяѓчына, з пышнымі, залацістымі валасамі і ѓ бікіні.

  Лёшка аблізнуѓ вусны, і тут жа замест зайчыка атрымаѓся воѓк з "Ну пачакай!", такі вось худы, у джынсах, а ѓ зубах тырчыць цыгарэта.

  Аліска піснула, крутануѓшы хвастом:

   - Вау!

  Воѓк-хлапчук выпусціѓ колца дыму, якое атачыла дзяѓчынку ѓ бікіні.

  Марат сталых дамай, правішчаѓ:

  - Не хачу быць бабай!

  Лёшка хіхікнуѓ, і дзяѓчынка мядовая бландынка апынулася ѓ вялізным, залатым фужэры з шакаладным марожаным. Яе босыя ножкі кранулі ледзяной паверхні. Як ні дзіѓна гэта супакоіла Марата і ён заѓважыѓ:

  - Я як Зоя Касмадзям'янская!

  Лёшка-воѓк ахвотна пацвердзіѓ:

  - Ва ѓсякім целе ёсць свае любаты!

  Аркаша, які ператварыѓся ѓ двухногага тыгра, паказаѓ на неба заѓважыѓшы:

  - Тут вы гуляеце ѓ стратэгію?

  Лёша і Марат кіѓнулі, галовамі цудоѓнай бландынкі і ваѓка з ікламі.

  І прабуркавалі:

  - Так!

  Аліса адзначыла са смяшком:

  - Пацешыцца!

  Зьявілася, нібы чорцік з табакеркі і яшчэ адна дзяѓчына. Вельмі прыгожая і з сяміколернай прычоскай.

  Аркашка піскнуѓ: