Сустрэча лiдэраў дзвюх дзяржаў не клеiлася. Японскi прэм'ер выказаў асабiстыя спачуваннi амерыканскаму Прэзiдэнту па загiнуўшаму сыну, а Прэзiдэнт - свае спачуваннi японскаму народу за тыя ахвяры шасцiдзесяцiгадовай даўнiны.

Нарэшце Накасонэ перайшоў да галоўнай тэмы:

- Спадар Прэзiдэнт! Нашы продкi казалi, што вецер здольны абляцець вакол Зямлi i набыць моц буры, - гора таму, хто гэтага не ўлiчвае...

- Я разумею Вашу занепакоенасць, спадар прэм'ер... Але той вецер, якi вы маеце на ўвазе, даўно сцiх.

- Паважаю Вашу думку, спадар Прэзiдэнт, але пагадзiцца з ёй не магу, бо менавiта той вецер сёння набiрае моц. З ветрам змагацца лягчэй, чым з бурай...

- Магчыма, спадар прэм'ер, другому субяседнiку я адказаў бы больш рэзка, а Вам я спачуваю, бо аднойчы напужаны чалавек баiцца свайго ценю ўсё жыццё.

- У Японii занадта многа ценяў, якiя застылi назаўсёды... Яны далучаюцца сёння да майго голасу, i не чуць iх нельга! Я ўпэўнены, што дастаткова аднаго Вашага слова, спадар Прэзiдэнт, i вецер сцiхне - пачнуцца перамовы. Аднымi ваеннымi намаганнямi, без дыпламатыi, магчыма дасягнуць толькi самазнiшчэння.

Амерыканскi Прэзiдэнт павысiў голас:

- Вы лiчыце мяне галоўным знiшчальнiкам?! Звярнiцеся з такiмi словамi да Масквы - магчыма, там Вас i зразумеюць...

Накасонэ адчуў, што яго прапановы не жадаюць прымаць да ўвагi, таму падняўся з месца i пакланiўся:

- А я, спадар Прэзiдэнт, адсюль i лячу ў Маскву...

Але Масква, як i Вашынгтон, адгарадзiлася ад Накасонэ агульнай рыторыкай. Ген рабiў сваю разбуральную справу.

* * *

- Спакойнай ночы, дзiцятка! - чулася на адным баку зямнога шара на ангельскай мове. - Няхай прыемныя сны атуляюць цябе i казачныя феi спяваюць да ранiцы цудоўныя мелодыi!..

- Добрай ранiцы, мая крывiнка! - чулася на другiм баку зямнога шара па-расейску. - Расплюшчвай вочкi, усмiхнiся сонейку i зашчабячы сваiм анёльскiм галаском разам з птушкамi!..

- Якое шчасце! У нашага карапузiка прарэзалiся зубкi!..

- Расцi шчаслiвым, крошка!..

- Ляцi на крылах сваiх мараў!.. - чулiся на блакiтнай планеце Зямля галасы ўсiх нацый i народаў...

А ў гэты час з розных бакоў зямнога шара ўзрынулiся ў неба i разразалi гарачымi джаламi паветра сотнi ядзерных ракет як асноўны аргумент амбiцыёзных палiтыкаў i авантурыстаў.

Чалавецтву заставалася жыць лiчаныя хвiлiны...