?io ?i tamen fremdas al la komisio, al kiu vi sendis min, kaj tre ver?ajne estos tre seninteresa al via severe praktika menso. Mi da?re memoras vian kompletan indiferenton pri tio, ?u la suno rivoluas ?irka? la tero a? la tero ?irka? la suno. Mi revenu do al la faktoj koncernantaj kavaliron Henriko Baskervilo.
Ke vi ne ricevis raporton dum la pasintaj kelkaj tagoj, tion klarigas ke ?is hodia? okazis nenio sufi?e grava por priskribo. Poste okazis tre surpriza cirkonstanco, kiun mi rakontos al vi siatempe. Sed unue mi devas kontaktigi vin al iuj aliaj faktoroj en la situacio.
Unu el ili, pri kiu mi ?is nun diris malmulton, estas la eskapinta bagnulo sur la erikejo. Ekzistas nun forta motivo supozi, ke li komplete eskapis, kio konsiderinde mal?ar?as la izolitajn lo?antojn en tiu ?i distrikto. Jam pasis du semajnoj post lia fu?o, dum kiuj li ne estas vidita kaj oni a?dis pri li nenion. Estas nekredeble, ?u ne, ke li povis elteni sur la erikejo dum tiom da tempo. Kompreneble, kiom koncernas lian ka?i?on, tute ne ekzistas malfacilo. Iu ajn el la ?tondomoj havigus al li ka?ejon. Sed trovi?as nenio man?ebla, krom se li kaptus kaj bu?us unu el la erikejaj ?afoj. Ni supozas, ke li foriris, kaj la dislo?antaj farmantoj dormas pli profunde pro tio.
Ni estas kvar fortikaj viroj en tiu ?i domanaro, do ni povus tre bone defendi nin, sed konfesinde mi pasigis momentojn maltrankvilajn pensante pri la Stepeltonoj. Ili lo?as mejlojn for de ajna helpo. Ili estas unu servistino, maljuna vira servisto, la fratino kaj la frato, inter kiuj la lasta estas viro ne tre forta. Ili estus senhelpaj en la manoj de senskrupululo tia, kia tiu notingmonteta krimulo, se li sukcesus eniri. Kavaliro Henriko kaj mi amba? estis maltrankvilaj pri ilia situacio, kaj estis sugestite ke Perkinso, la grumo, iru dormi tie, sed Stepeltono tute rifuzis tion.
Estas fakto, ke nia amiko kavaliro komencis vidigi konsiderindan intereson pri nia ?arma najbarino. Tio ne estas miriga, ?ar la tempo tre peze pasas en tiu ?i izolita loko por aktivulo kia li, kaj ?i estas virino tre fascina kaj bela. ?irka? ?i ?vebas io tropika kaj ekzotika, kiu elstare kontrastas al ?ia aplomba kaj senemocia frato. Tamen li anka? donas ideon pri ka?itaj fajroj. Li certe tre forte influas ?in, ?ar mi vidis ?in sen?ese ekrigardi al li dumparole, kvaza? ser?ante aprobon pri tio, kion ?i diris. Mi esperas, ke li traktas ?in bonkore. En liaj okuloj estas seka ekbrilo, kaj liaj maldikaj lipoj firme formi?as, kio akompanas pozitivan kaj eble malmildan karakteron. Vi trovus lin interesa studa?o.
Li venis viziti Baskervilon je tiu unua tago, kaj la sekvan matenon li gvidis nin por montri la lokon, kie la legendo pri la misfara Hugo supozeble originis. Temis pri promeno kelkmejla trans la erikejoj ?is loko tiel morna, ke ?i povintus sugesti la historion. Ni trovis mallongan valon inter krudaj rokmontoj kiu kondukis al aperta herba loko aspergita per la blankaj kotonherboj. En ties mezo levi?is du ?tonegoj, trivitaj kaj akrigitaj ?e la supra ekstremo, ?is ili aspekte similis la enormajn korodajn dentegojn de iu monstra besto. ?iurilate ?i konformis al la sceno de la malnova tragedio. Kavaliro Henriko multe interesi?is, kaj pli ol unufoje li demandis al Stepeltono, ?u tiu vere kredas pri ebleco de enmiksi?o de la supernaturo en la homajn aferojn. Li parolis le?ere, sed estis evidente, ke li tre seriozas. Stepeltono respondis singarde, sed facile videblis, ke li diris malpli ol li povis, kaj ke li ne volis esprimi sian tutan opinion pro komplezemo al la sentoj de la kavaliro. Li rakontis al ni pri similaj okazoj, kiam familioj suferis je la misinfluo, kaj li postlasis al ni impreson ke li akceptas la popularan vidpunkton pri la afero.
Revenvoje ni restis por tagman?i en Meripita Domo, kaj tie kavaliro Henriko konati?is kun fra?lino Stepeltono. Ekde la unua renkonti?a momento li ?ajnis forte allogita al ?i, kaj mi tre eraras, se la sento ne estis reciproka. Li menciis ?in multfoje dum nia promeno hejmen, kaj ekde tiam apena? pasis tago, dum kiu ni ne vidis la gefratojn. Ili vesperman?os ?i tie hodia? vespere kaj oni priparolas, ke ni iru al ili en la venonta semajno. Oni supozus, ke tia pari?o estus tre bonvena al Stepeltono, kaj tamen pli ol unufoje mi ekvidis esprimon forte malaproban sur lia viza?o, kiam kavaliro Henriko direktis atenton al lia fratino. Sendube li multe ?atas ?in kaj pasigus solecan vivon sen ?i, sed ?ajnus la zenito de egoismo se li kontra?starus tian brilan edzini?on por ?i. Malgra?e mi estas certa, ke li ne deziras, ke ilia intimeco maturi?u ?is amo, kaj mi plurfoje observis, ke li klopodis malhelpi, ke ili restu inter kvar okuloj. Cetere, via instrukcio, ke mi neniam permesu, ke kavaliro Henriko eliru sola, i?os multe pli peniga, se la amafero aldoni?os al niaj aliaj malfacila?oj. Mia populareco rapide forvelkus, se mi la?litere plenumus vian ordonon.
Je alia tago — ?a?de, se diri precize — doktoro Mortimero tagman?is ?e ni. Li prifosadas dolmenon ?e Longa Monteto, kaj trovis prahoman kranion, kiu plen?ojigas lin. Neniam ekzistis entuziasmulo tiel sendevia kiel li! La Stepeltonoj alvenis poste, kaj la afabla doktoro kondukis nin ?iujn al la taksusa aleo, pro peto de kavaliro Henriko por montri al ni precize kiel okazis ?io dum tiu fatala nokto. La taksusa aleo estas longa morna promenejo inter du altaj bariloj el tondita he?a?o, kun mallar?a strio da herbo amba?flanke. ?e la fora ekstremo estas malnova kaduka somerdometo. Duonvoje la?longe estas la pordeto al la erikejo, kie la maljuna sinjoro postlasis sian cigaran cindron. ?i estas blanka ligna pordeto kun klinko. Post ?i etendi?as la vasta erikejo. Mi memoris vian teorion pri la afero kaj provis bildigi al mi ?ion, kio okazis. Dum la maljunulo staris tie li vidis ion venanta trans la erikejon, ion kio terurigis lin tiel ke li perdis la sagacon kaj kuris, kuregis ?is li mortis pro timego kaj el?erpi?o. Jen estis la longa ombreca tunelo tra kiu li fu?is. Kaj de kio? ?u ?afhundo de la erikejo? A? fantoma ?ashundo, nigra, silenta kaj monstra? ?u en la afero estis homa interveno? ?u la pala atenta Barimoro scias pli, ol li diris? ?io estis malklara kaj malpreciza, sed ?iam malanta? ?i estas la malhela ombro de krimo.
Unu alian najbaron mi renkontis post kiam mi lastfoje skribis. Tiu estas sinjoro Frenklendo de Laftera Halo, kiu lo?as proksimume kvar mejlojn sude de ni. Li estas maljuneta homo, ru?viza?a, blankhara kaj kolerema. Lia ?efintereso estas la brita juro, kaj li elspezis grandan hava?on je procesado. Li luktas pro la nura plezuro lukti, kaj egale pretas subteni unu a? la alian flankon de demando, tiel ke ne estas mirige, ke li trovis tion distro multekosta. De tempo al tempo li baras rajtigitan trairejon, kaj defias la paro?on devigi lin remalfermi ?in. Aliam li propramane detruas pordeton de aliulo kaj deklaras, ke ekzistis tie rajtigita trairejo ekde la pratempo, kaj defias la posedanton procesi kontra? lin pro senrajta trairo. Li estas klera pri malnovaj bienaj kaj komunumaj rajtoj, kaj li utiligas sian kleron kelkfoje favore al la vila?anoj de Filikindo kaj kelkfoje kontra? ilin, tiel ke de tempo al tempo oni a? portas lin triumfe tra la vila?a strato a? bruligas lian figura?on, depende de lia plej lasta heroa?o. Oni diras, ke li havas proksimume sep procesojn aktualajn, kiuj probable glutos la resta?on de lia hava?o, kaj tiel senpikiligos lin kaj lasos lin sendan?era en la estonteco. Escepte de la juro li ?ajnas bonkora afabla persono, kaj mi mencias lin nur ?ar vi insistis, ke mi sendu priskribon pri la homoj en nia ?irka?a?o. Li estas unike okupata nuntempe, ?ar, estante amatora astronomo, li posedas bonegan teleskopon, kun kiu li ku?as sur la tegmento de sia propra domo kaj observas la erikejon dum la tuta tago, esperante ekvidi la eskapintan bagnulon. Se li limigus sian energion al tio, ?io estus en ordo, sed disfami?as onidiroj, ke li intencas procesi kontra? doktoro Mortimero, ?ar tiu malfermis tombon sen konsento de la heredinto, pro tio ke li elfosis la neolitikan kranion en la dolmeno sur Longa Monteto. Li helpas malmonotonigi niajn vivojn kaj havigas iom da komika malstre?o, kie tio estas ur?e bezonata.
