Quoad epistulas scribendas, ecce libellus quidam: ***. Sed multo melior est Iosephi Jimenez Delgado symbola, quae continetur collectaneis «Latine scriptis» (pag. 215-232).
Quid plura? Perge audacter, ut coepisti. Ceterum te admoneo, ut scribas ad Alexandrum Suppopulinum (Podosinov) et Gregorium Belikov (qui apud Universitatem Pozarskianam Latine docet).
Optime vale!
Epistolae Maratum Nigmatulinum ad Alexius Slednikov.
Salve!
Gratias ago, quo Vos lexi libri meam et scribo de erroris meam!
Me accipi Vestrum epistolae et lege de grammaticis erratis in mea libri. Me oportet dixi, quo certi (sed non omnes) erratis me facere in textum consulte; haec est proprietas stilis et generis libri. Me νόμιζα sic: se omni viri in libri indoctis multo, – illum decet scribere cum erratis in litterarum. Me scire, quo oportet scribe «Salve», sed non «Salvate»; sed in primum «Epistolae obscurorum virorum» (1517 anno) omnes homies scribo totum «Salvate» vel «Salutant», et non «Salve». Etsi aliquid erroris me facere per accidens, – haec erratis me utique correcti cito.
Celeriter me mitto ad Vos aliquid carmina suam. Haec carminis decet erit appendix ad libri.
Iterum gratias ago et vale!
Epistolae Alexium Slednikov ad Maratus Nigmatulinus.
Alexius Amorathi sal. pl.
Sententiam tuam, cum ipse similiter atque tu unquam senserim, bene intellego. Attamen, amice, non omnia hercle decursu tot saeculorum conscripta, quaeque eo magis apud posteriores leguntur, sunt nobis imitabilia. Participes enim I Latinitatis Vivae Conventus (anno 1956 Avennione celebrati), viri huius nostrae aetatis Latinissimi, solam grammaticam classicam nobis Latine scribentibus normativam esse decreverant. Idem decenniis post P. Caelestis Eichenseer confirmavit hisce verbis:
«Norma autem Latinitatis est ipsa antiquitas Latina, maxime aetas Latinitatis «classicae» quae dicitur, id est auctorum optimorum. Haec normae condicio imprimis ad grammaticam spectat...» (Eich. Us. 5).
Et denuo: «Iterum iterumque graviter monendum est solam Latinitatis antiquitatem esse normativam, non ita medium (quod dicitur) aevum neque tempus humanismi neque tempora posthumanistica» (Eich. Hod. 85).
Si igitur hoc praeceptum observare nolumus, sumus quasi Latinitatis vivae adversarii, inimici quidam, nonne? Tales similesque Iohannes (sive Ianus) Novak salse irridebat carmine «O Latinitas!»:
«Studia Latina, Latina,
qui colit non fideli – deliter,
ima in latrina, latrina,
dispereat crudeli – deliter...»
Sed istuc iam satis est. Ecce novos tibi libros mitto, inspicias hanc quoque paginam ***, ubi optimum lexicon Russico-Latinum invenies.
Quidnam de Mosquensibus, iamne responderunt?
Vale!
Epistolae Maratum Nigmatulinum ad Alexius Slednikov.
Salve!
Gratias ago multo quo mitto ad me novum libri.
Scilicet, me legere haec decretum de Latinitatis Vivae Conventum, quod erat in Avinionum in anno 1956. Certe, me memorari bene haec loci ex haec documenti. Sed nos decet memorari, quo «Viva Latina» – est non publicum ordo, non motio, non factio politicam, sed hic est informalis grex.
Ergo decreti Conventum non habeo potentiam iuridicae, sed habeo totum commendationis character. Ergo nos non debere parere haec decretum, et nos habeo libertas in quaestiones grammatici. Et nemo non possunt nos iudicare!
Me scribere ad omnes homines, inscriptiones quae Vos dare me, sed respondi totum dominus Belikov.
Nuper me inveni aliquantum iuvenes pueri et παίδι in scholae meam, et in die Mercuri me inceptum docere eorum Latina linguae.
Etiam gratias de bonum libri. Si Vos possum, mittere ad me, amabo, duo libri: «Epistolae novae obscurorum virorum ex Francofurto Moenano ad Dr. Arnoldum Rugium rubrum nec non abstractissimum datae» (me legere haec libri retro, sed nunc me non habeo eorum) et «Epistolae obscurorum virorum de concilio Vaticano» (haec libri me non possum invenire in Interratum absolute).
Cum haec epistolae me mitto meam carmina et etiam aliquantum epistolae ex meam libri «Novae epistolae obscurorum virorum...» (haec epistolae maxime obscenum est).
