2 Στην προσευχή να επιμένετε καρτερικά, να αγρυπνείτε σε αυτή με ευχαριστία, 3 να προσεύχεστε συγχρόνως και για μας, για να μας ανοίξει ο Θεός θύρα για το λόγο του, ώστε να μιλήσουμε για το μυστήριο του Χριστού, για το οποίο και είμαι δεμένος, 4 για να το φανερώσω όπως πρέπει να το μιλήσω. 5 Με σοφία να περπατάτε προς τους έξω, εξαγοράζοντας για τον εαυτό σας τον καιρό. 6 Ο λόγος σας να είναι πάντοτε με χάρη, με αλάτι αρτυμένος, ώστε να ξέρετε πώς πρέπει σε καθέναν ξεχωριστά να αποκρίνεστε.

7 Όλα τα σχετικά μ’ εμένα θα σας τα γνωρίσει ο Τυχικός, ο αγαπητός αδελφός και πιστός διάκονος και σύνδουλος σε σχέση με τον Κύριο, 8 τον οποίο έστειλα προς εσάς ακριβώς γι’ αυτό, για να γνωρίσετε τα σχετικά μ’ εμάς και για να ενθαρρύνει τις καρδιές σας, 9 μαζί με τον Ονήσιμο, τον πιστό και αγαπητό αδελφό, ο οποίος είναι από τους δικούς σας· όλα όσα συμβαίνουν εδώ θα σας τα γνωστοποιήσουν. 10 Σας χαιρετά ο Αρίσταρχος, ο συναιχμάλωτός μου, και ο Μάρκος, ο εξάδελφος του Βαρνάβα (για τον οποίο λάβατε εντολές, αν έρθει προς εσάς, να τον δεχτείτε), 11 και ο Ιησούς, ο λεγόμενος Ιούστος, οι οποίοι είναι από τους περιτμημένους. Αυτοί είναι οι μόνοι συνεργάτες μου στη βασιλεία του Θεού, οι οποίοι μου έγιναν παρηγοριά. 12 Σας χαιρετά ο Επαφράς, που είναι από τους δικούς σας, δούλος του Χριστού Ιησού, που πάντοτε αγωνίζεται για σας στις προσευχές, για να σταθείτε τέλειοι και πλήρως βεβαιωμένοι σε κάθε θέλημα του Θεού. 13 Γιατί μαρτυρώ γι’ αυτόν ότι έχει πολύ πόνο για σας και γι’ αυτούς που είναι στη Λαοδίκεια και γι’ αυτούς που είναι στην Ιεράπολη. 14 Σας χαιρετά ο Λουκάς, ο γιατρός ο αγαπητός, και ο Δημάς. 15 Χαιρετήστε τους αδελφούς που είναι στη Λαοδίκεια, και τη Νύμφα και την κατ’ οίκο της εκκλησία. 16 Και όταν διαβαστεί μπροστά σας η επιστολή, κάντε ώστε να διαβαστεί και στην εκκλησία των Λαοδικαίων, όπως και την επιστολή από τη Λαοδίκεια να διαβάσετε κι εσείς. 17 Και πείτε στον Άρχιππο: «Πρόσεχε τη διακονία που παράλαβες μέσω του Κυρίου, για να την εκπληρώνεις». 18 Ο χαιρετισμός γράφεται με το δικό μου χέρι, του Παύλου. Να θυμάστε τα δεσμά μου. Η χάρη ας είναι μαζί σας.

1 Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος προς την εκκλησία των Θεσσαλονικέων που είναι ενωμένη με το Θεό Πατέρα και τον Κύριο Ιησού Χριστό. Χάρη σ’ εσάς και ειρήνη.

2 Ευχαριστούμε το Θεό πάντοτε για όλους εσάς, κάνοντας αναφορά στις προσευχές μας, αδιαλείπτως 3 μνημονεύοντας μπροστά στο Θεό και Πατέρα μας το έργο της πίστης σας και τον κόπο της αγάπης σας και την υπομονή της ελπίδας σας στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, 4 επειδή ξέρουμε, αδελφοί αγαπημένοι από το Θεό, την εκλογή σας. 5 Γιατί το ευαγγέλιό μας δεν έγινε σ’ εσάς με λόγο μόνο, αλλά και με δύναμη και με Πνεύμα Άγιο και με πολλή πλήρη βεβαιότητα, καθώς ξέρετε τι είδους άνθρωποι ήμασταν μεταξύ σας για χάρη σας. 6 Και εσείς γίνατε μιμητές δικοί μας και του Κυρίου, γιατί δεχτήκατε το λόγο του Θεού μέσα σε θλίψη πολλή μαζί με χαρά Πνεύματος Αγίου, 7 ώστε να γίνετε πρότυπο σε όλους όσοι πιστεύουν στη Μακεδονία και στην Αχαΐα. 8 Γιατί από εσάς ήχησε προς τα έξω ο λόγος του Κυρίου, όχι μόνο στη Μακεδονία και στην Αχαΐα, αλλά σε κάθε τόπο η πίστη σας που είναι προς το Θεό έχει εξέλθει, ώστε εμείς να μην έχουμε ανάγκη να λέμε τίποτα. 9 Γιατί αυτοί οι ίδιοι διηγούνται για μας τι είδους είσοδο είχαμε προς εσάς και πώς επιστρέψατε προς το Θεό από τα είδωλα, για να υπηρετείτε ως δούλοι σε Θεό ζωντανό και αληθινό, 10 και να αναμένετε τον Υιό του από τους ουρανούς, τον οποίο έγειρε από τους νεκρούς, τον Ιησού, που μας σώζει από την οργή που έρχεται.

1 Οι ίδιοι βέβαια ξέρετε, αδελφοί, ότι η είσοδός μας που έχει γίνει προς εσάς δεν ήταν μάταιη, 2 αλλά αφού υποφέραμε προηγουμένως και μας έβρισαν, καθώς ξέρετε, στους Φιλίππους, είχαμε την παρρησία μέσω του Θεού μας να μιλήσουμε προς εσάς το ευαγγέλιο του Θεού μέσα σε πολύ αγώνα. 3 Γιατί η προτροπή μας δεν προήλθε από πλάνη ούτε από ακαθαρσία ούτε έγινε με δόλο, 4 αλλά καθώς έχουμε δοκιμαστεί από το Θεό, ώστε να μας εμπιστευτεί το ευαγγέλιο, έτσι μιλάμε, όχι για να αρέσουμε σε ανθρώπους, αλλά στο Θεό που δοκιμάζει τις καρδιές μας. 5 Γιατί ούτε ήρθαμε ποτέ με λόγια κολακείας, καθώς ξέρετε, ούτε με πρόφαση πλεονεξίας – ο Θεός είναι μάρτυρας – 6 ούτε ήρθαμε ζητώντας δόξα από ανθρώπους ούτε από εσάς ούτε από άλλους, 7 αν και μπορούσαμε να σας επιβληθούμε ως απόστολοι του Χριστού. Αλλά γίναμε ήπιοι μεταξύ σας, σαν μητέρα που θηλάζει και περιθάλπει τα δικά της παιδιά: 8 έτσι σας λαχταρούμε και ευαρεστούμαστε να σας μεταδώσουμε όχι μόνο το ευαγγέλιο του Θεού, αλλά και τις δικές μας ψυχές, γιατί μας γίνατε αγαπητοί. 9 Γιατί θυμάστε, αδελφοί, τον κόπο μας και το μόχθο μας: νύχτα και ημέρα εργαζόμασταν, για να μην επιβαρύνουμε κανέναν από εσάς, και κηρύξαμε σ’ εσάς το ευαγγέλιο του Θεού. 10 Εσείς και ο Θεός είστε μάρτυρες πως όσια και δίκαια και άμεμπτα συμπεριφερθήκαμε σ’ εσάς που πιστεύετε, 11 καθώς ακριβώς το ξέρετε, πως καθέναν από εσάς ξεχωριστά, όπως ένας πατέρας κάνει στα δικά του παιδιά, 12 σάς προτρέπαμε και σας παρηγορούσαμε και σας εξορκίζαμε στο να περπατάτε άξια του Θεού, ο οποίος σας καλεί στη δική του βασιλεία και δόξα. 13 Και γι’ αυτό κι εμείς ευχαριστούμε το Θεό αδιάλειπτα, γιατί όταν παραλάβατε το λόγο του Θεού, που ακούσατε από εμάς, τον δεχτήκατε όχι ως λόγο ανθρώπων, αλλά, καθώς είναι αληθινά, ως λόγο Θεού, ο οποίος και ενεργεί μέσα σ’ εσάς που πιστεύετε. 14 Γιατί εσείς, αδελφοί, γίνατε μιμητές των εκκλησιών του Θεού που είναι στην Ιουδαία ενωμένες με το Χριστό Ιησού. Γιατί τα ίδια πάθατε κι εσείς από τους δικούς σας ομοεθνείς καθώς και αυτοί από τους Ιουδαίους, 15 οι οποίοι σκότωσαν και τον Κύριο Ιησού και τους προφήτες, και εμάς εκδίωξαν και στο Θεό δεν αρέσουν και σ’ όλους τους ανθρώπους είναι ενάντιοι, 16 εμποδίζοντάς μας να μιλήσουμε στα έθνη, για να σωθούν, ώστε να γεμίσουν με τις αμαρτίες τους πάντοτε το μέτρο της ανοχής του Θεού. Έφτασε όμως πάνω τους η οργή στο τέλος.

17 Εμείς όμως, αδελφοί, όταν ορφανέψαμε από εσάς πρόσκαιρα, στο πρόσωπο όχι στην καρδιά, φροντίσαμε περισσότερο να δούμε το πρόσωπό σας με πολλή επιθυμία. 18 Γιατί θελήσαμε να έρθουμε προς εσάς, εγώ βέβαια ο Παύλος και μια και δυο φορές, αλλά μας εμπόδισε ο Σατανάς. 19 Γιατί ποια είναι η ελπίδα μας ή η χαρά ή ο στέφανος της καύχησής μας – ή δεν είστε βέβαια εσείς; – μπροστά στον Κύριό μας Ιησού κατά την παρουσία του; 20 Εσείς πράγματι είστε η δόξα μας και η χαρά μας.

1 Γι’ αυτό, επειδή δεν αντέχαμε πια, προτιμήσαμε να εγκαταλειφτούμε στην Αθήνα μόνοι, 2 και στείλαμε τον Τιμόθεο, τον αδελφό μας και συνεργάτη του Θεού στο ευαγγέλιο του Χριστού, για να σας στηρίξει και να σας ενθαρρύνει για το καλό της πίστης σας, 3 ώστε κανείς να μη σείεται μέσα στις θλίψεις αυτές. Γιατί εσείς οι ίδιοι ξέρετε ότι γι’ αυτό το πράγμα είμαστε τοποθετημένοι. 4 Και πράγματι, όταν ήμασταν κοντά σας, σας προλέγαμε ότι μέλλουμε να θλιβόμαστε, καθώς και έγινε και το ξέρετε. 5 Γι’ αυτό κι εγώ, επειδή δεν άντεχα πια, έστειλα να μάθω για την πίστη σας, μήπως σας πείραξε ο Πειραχτής και έγινε μάταια ο κόπος μας. 6 Αλλά μόλις τώρα ήρθε ο Τιμόθεος προς εμάς από εσάς και μας ανάγγειλε καλά νέα για την πίστη και για την αγάπη σας, και ότι έχετε αγαθή ανάμνηση για μας πάντοτε, ποθώντας πολύ να μας δείτε καθώς ακριβώς κι εμείς εσάς. 7 Γι’ αυτό, αδελφοί, παρηγορηθήκαμε εξαιτίας σας, πάνω σ’ όλη την ταλαιπωρία και τη θλίψη μας, μέσω της πίστης σας, 8 γιατί τώρα ζούμε αν εσείς στέκεστε στον Κύριο. 9 Γιατί ποια ευχαριστία μπορούμε να ανταποδώσουμε στο Θεό για σας, για όλη τη χαρά που νιώθουμε για σας μπροστά στο Θεό μας, 10 καθώς δεόμαστε υπερβολικά νύχτα και ημέρα, για να δούμε το πρόσωπό σας και να καταρτίσουμε τις ελλείψεις της πίστης σας; 11 Και ο ίδιος ο Θεός και Πατέρας μας και ο Κύριός μας Ιησούς είθε να κατευθύνουν την οδό μας προς εσάς. 12 Κι εσάς ο Κύριος είθε να σας αυξήσει και να σας κάνει να περισσέψετε στην αγάπη ο ένας προς τον άλλο και προς όλους, καθώς ακριβώς και εμείς έχουμε προς εσάς, 13 ώστε να στηρίξει τις καρδιές σας άμεμπτες μέσα στην αγιοσύνη μπροστά στο Θεό και Πατέρα μας κατά την παρουσία του Κυρίου μας Ιησού μαζί με όλους τους αγίους του. Αμήν.