Адамзат баласының өмірінде өткізетін қилы-қилы заманның белестерін бастан өткіздім. Мен ғалым, не жазушы, оқымысты емеспін, тек жастарға білім берген жай ғана ұстазбын. Өткен өмірдегі қиыншылығым мен қуаныштарымды еске алып «Өмір естелігі» деген альбом кітапша шығаруды жөн көрдім. Қазақ елі қаншама зұлматты жылдарды басынан кешірсе де, еңсесін түсірмей елдігін сақтады, жетімдерін жылатпай пана болды. Міне осындай зұлматты жылдардың зауалы мен жетімдіктің қамытын қоса киіп, өмір тауқыметін көп көргенмін. Бағыма қарай Кеңес Одағы кезінде мектеп- интернатта тегін білім алып, тегін киім киіп, тегін тамақ ішіп, өкіметтің қамқорлығында болдым. Əйтпесе мен сияқтылар біреудің  құлы не жалшысы болып кетер еді. Қазір құдайға шүкір, еңбек етіп, төзімділік, шыдамдылықтың арқасында жақсы өмірге қол жетті. Егеменді ел болдық. Келешекте қой үстінде бозторғай жұмыртқалайтын «Мəңгілік ел» болатынына сенемін. Əр бір ел өз халқына жақсы өмір сүруіне жағдай жасауына ықпал жасаса құба-құп болар еді. Мен нағыз ашаршылық жылы (1932 жылы) тудым, одан соғыс жылына (1941 жылы) тап болдым. Өмірдің нағыз аурытпашылық жылдарында өмір сүрдім.  Мен сияқты талайлары көрді. Осы қиыншылықта өмір сүргендерге үкімет тарапынан ескерсе мерейіміз өсереді.