Навуменка Іван Якаўлевіч

Іван Якаўлевіч Наву́менка[2] (16 лютага 1925, Васілевічы, Рэчыцкі павет, Гомельская губерня — 17 снежня 2006, Мінск) — беларускі пісьменнік і АН БССР, доктар філалагічных навук, прафесар. Член Саюза пісьменнікаў СССР (з 1957 года). Псеўданімы: Кляшторны С.; Кляшторны Сідар; Цыбук Яўхім; Якаўлеў Н.[3]

Нарадзіўся 16 лютага 1925 года у вёсцы Васілевічы Рэчыцкага павета Гомельскай губерні (цяпер — горад у Рэчыцкім раёне Гомельскай вобласці) ў сям’і чыгуначніка. Са студзеня 1942 года — удзельнік камсамольскага падполля, пасля — партызан, удзельнічаў у вызваленні Васілевічаў. У снежні 1943 года прызваны ў Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях на Ленінградскім і 1-м Украінскім франтах. Пасля дэмабілізацыі ў снежні 1945 года — карэспандэнт мазырскай абласной газеты «Бальшавік Палесся», а з 1951 года — рэспубліканскай газеты «Звязда». Завочна скончыў філалагічны факультэт БДУ (1950) і аспірантуру пры БДУ (1954). Быў загадчыкам аддзела прозы часопіса «Маладосць» (1953—1958 гады), загадваў кафедрай беларускай літаратуры БДУ. У 1973—1982 гадах — дырэктар Інстытута літаратуры імя Я. Купалы АН БССР, з 1982 года — віцэ-прэзідэнт АН БССР. Старшыня Вярхоўнага Савета БССР (1985—1990 гг.).

Памёр 17 снежня 2006 года ў Мінску. Пахаваны ў Мінску на Кальварыйскіх могілках[4].