Литмир - Электронная Библиотека

Немецкие купцы, ныне пребывающие в Новгороде.

Den erszamenn unde vorsichtighenn, wollwyssenn herren borgermesterenn unde radtmanne der stadt Revell, unssenn giinnstigenn guden frondenn denstlyckenn geschrevenn ect.

Unssenn grut willighenn denst myt abedinghe alles gudenn. Ersame vorsichtighenn woll unssenn heren, wy voeghenn juer alykkenn wysheytt to wettenn, dat wy in an datto Antonio breff geschycket hebben, dar wy dan etlyck(e) gebrecke bomaldenn, dat wy dan in borordenn van des vorkopes halvenn Jochem Warmbeches, dat he sick tho Dorpte vor antwort hefft, dat he geyn vorkop gedan hefft und wyll den genenn anseyn, de em dat overseggenn sail. So ffoeghe wiy jver alycken wisheit tho wetten, dat hyr twe russenn seynn gewest unde hebben seyn hantschrifft gethoget, dat he myt enem russen gekopslagett hefft, dat em de russe tholeveren xxm wesses; des sail he den russen widder tho leveren lxxx last soltes, unde dat soit lycht by Jochem unde dat was sollen se tho leveren tho Derppt unde it gewynst van dem solte sail Jochem med genetten, so erer beyd hantschryff vormeldet. Duyt latte wy erkennen jwer alycken wissheit, offt duyt ock eynn forkop is, na dem in der schraghenn steyt geschrevenn, de eyn vorkop gedan hefft, he de hoeve nicht genetten sail. So duyh nycht gewandelt wert, so denkket syck de kopmann tho rychten na der schragenn; wente de copman nu tor tyt so starck is unde hebben ir samptlycken geslotten, offt hyr geyn gesworen olderlude quemen, so dar woll were, de teghen der schraghen gedan hadde, so sail men den solffen strack van dem hoeve vorwyssenn. Duyt is den dorpschenn by Jochem torbe ock geschreven, dat see hyr nemans her eynn schycken, de teghenn de schraghenn gedan hefft, de kopmann denkett it nycht tho lydden; all were et meyn drey, sollen se en vorwyssenn. Duyt hefft de copman samtlychey bolevett unde so se uns enen hyr schycken, der den kopman nycht drechlych en is, dencket syck de copmann tho boclagen an der stat van uns et sy, dat he dem kopman devet unde dat em de copman nycht drowe denen, so de kopmann don sail, dat dem knechte tho behort, so behove von geynn hoewes knecht. Ock habbe wy in unde en it gebreck van der kerckenn ock unb eynn tuychtigen prister teghen de ffaste sail syck de copmann woll erkennen. So wy jenyghe sacke tho donde hebben over de becke tho gande, so hefft de copmann nemand, de met em overgeyt tho den heren, wy hebben geyn boeholp van dem knechte offt underknecht, de kopman moyt it stedes solven belopenn, dat denne dem kopman altos nycht drechlyck eyn is. Hyr wert iver erlych(e) wysheyt woll met den besten tho denckenn. So se uns hyr eynn her schycken, de dem kopman drelych is, wyll wy en geme samptlycken anemen; so dem nycht en geschouet, wyll de copmann enen so lange setten, byt wy eynn antwort kryghenn van den oversesschen steden. Hyrmed bofelle wy jver erlycke wysheit gode almeldich in langer (g)luycksalliger wolffurt langhe gesont. Ge(geven) in Nowerden des sondages na mattise a(nno) xix.

De duytsche kopmann tho Nowerden nu thor tyt ressederende.

85

Купцы Немецкого подворья сообщают ревельскому городскому совету о своей переписке с магистратом Дерпта по поводу назначения хофескнехта; Йохен Вармбеке считает себя несправедливо обиженным и хочет прибыть в Новгород для восстановления своих прав.

24 февраля 1519 года.

Опубл.: HR 3. Bd. 7. 184. S. 371.

Почтенным, благоразумным и наимудрейшим господам, бургомистрам и ратманам города Ревеля, следует [это] довести с желанием услужить.

[Примите] наше желание услужить с пожеланием всего доброго. Почтенные, наимудрейшие господа, да будет известно вашей почтенной мудрости, что мы получили письмо почтенного совета Дерпта, написанное во вторник после начала Великого поста, в котором они нам написали о деле Йоахима Вармбеке по поводу продаж, о чем мы вашу почтенную мудрость много раз уведомляли. Так вот, они пишут нам, что мы отвергаем одного хофескнехта за другим и сходимся во мнении, что его должны отличать опытность в делах и уважение к их старинному порядку правления; мы же по этому поводу писали почтенному совету Дерпта, что ничего предосудительного не делали и никому не думали делать, но лишь часто писали им по поводу хофескнехта, который был бы купцам приемлем и ничего не предпринимал вопреки шре. Потом мы бы все хотели, руководствуясь своей доброй волей, предложить, чтобы вы вместе с нами решили это в Вольмаре на съезде [ландтаге], который состоится в четвертое воскресенье Великого поста, куда прибудут [представители] шести вендских городов и городов ливонских, чтобы послать нашим полномочным господам предписание для нас. Невзирая на всяческие оправдания Йоахима Вармбеке, всяк полагает его виновным в тех делах, от которых он обязан был держаться в стороне, а он открыто всем рассказывает, в частности, Гансу Киххайсу и Якобу Шютте, что мы ему написали в ответ: они [дерптцы] нас очень обрадовали тем, что ни они нам, ни мы его господам [магистрату Дерпта] по его делу не должны были ничего посылать, и что [на тот счет] не было никакого указания, а также что здесь ему нет места, как и в других [ганзейских] конторах. Однако Йоахим Вармбеке сказал кому-то, что будто прибудет сюда на новгородское подворье, поскольку он здесь был несправедливо обвинен и здесь его следует судить согласно шре, и ежели кто-либо сможет его уличить в нечестных делах, лишь тогда его можно будет присудить к изгнанию с подворий без всякой милости. Также пишет нам Йоахим Вармбеке, что хочет прибыть на ландтаг в Вольмар и завершить свое дело относительно продаж, чтобы мы ему потом отписали, поскольку, раз он хочет быть в Вольмаре, ему следует получить выписку из собственной расписки и копию с расписки русского [купца], которая ныне хранится у купцов. А потому мы посылаем вам в этом запечатанном письме две копии, и пусть ваша премудрость даст знать шести вендским городам, имела ли место продажа или нет, и мы надеемся, что вы сумеете наилучшим образом достичь соглашения с шестью вендскими городами по поводу новгородской конторы, поскольку она здесь пребывает без руководства и очень нужно возвести крышу над церковью. С тем да пребудет Господь с вашей почтенной мудростью. Писано в Новгороде во вторник после второго воскресенья Великого поста (15)19 года.

Купцы, торгующие в составе новгородской Немецкой Ганзы.

Denn ersamenn unde vorsichtigenn wolwisßenn hemn borgersmesterenn unde radtmanenn der stadt Revel denstlickenn geforenenn.

Unßenn gudwyligenn denst myt vormoghe erbedinge alleß gudenn. Ersamenn wolwyßenn heren, wy möge juwer erlyckenn wysheit tho wettenn, dat wy van dem erßame(n) rade vann Derppette eynnen breff erlanget hebbe, gesch(reven) des dinstdages imme fastellavende, szo se unß den schrivenn der ßacke halven van Jochgim Wermborcken, des vorkoppess halven, szo wy erlycke wyssheyt vormalß bovallet hebbenn. Szo schriven ße unß, dat wy denn eynnen howesknecht na den anderenn vorwyssen unnde wy enigen, dat enne vor klemchgen jnne donn unnd vor achtingen erer olldenn herlichheyt, dat wy denne erßamen radt van Derppete wedde(r) up gescr(even) hebbenn, dat wy enne genne vorachtinge gedann hebbenn offtte jemandes gedenckenn tho donde, besunders enne vackenn giscr(even) hebbenn umme eynen hovess knecht, de dem koppman drechlick were unnde de tegenn de sragenn nicht gedann hedde. Denn wolde wy ßamptlyckenn gudwilligenn untssagenn, szo samenn szo unns, dat tho Wolmerenn anstande sundagess lettare ann dachvart gheschenn werdt, dat denn de szoss wendesche unn lyfflandesche stede komenn werdtenn, dat ße unsß denn vortschrivenn unssenn vulmechtigenn hern tho schickkenn. Sunder jenigesleye entschuldinghe, dar denn Jochgim Wermbecke ittlycke ghedencket tho beschuldigen mit jdttlicker sacken, de duss wol sulde vor holdenn blivenn, de he dat wist oppebarenn namentlick Hanss Kichgeis unnde Jacub Schütte, dat wy emme den en andwort upgesrevenn hebbenn, dat uns dat ser vann enne beffrowet, dat se uns, dat ann synnen hernn, dat wy dar welke genne senden suldenn unn genne wysße geweßenn is unn hyr ock genne stede lichgeiß em sin, szo inne den anderenn kuntorenn szinn, szo denn Jochgim Wermbecke to jemandess tho saghe(n) hefft, so komme he hyr up den hoff to Nowgardenn, den he denn wysser warheyt beschuldygenn werdt, denn szal inenn richten na der schräge, kan he den jemandesß bestrowenn myt unerlickenn szackkenn, denn sal men richtenn by vorboringe der hove anne genade. So scryfft uns ock Jochgim Wermbecke, dat he syck wyl to Wolmerenn tor dachffart winden latten unn wyl syck synner sacke dess vorkoppes entlechgen, dat wy enne denn up gescr(even) hebbe, wyl he tho wolmeren wesse, so sal he de sacke dar syck scryfflycken vinden enne utscryfft eyner egenn hantscryfft unn de utkoppye dess rusßenn in hantscryfft, de noch tor tydt hyr by dem kopman wol vorwaret is. So sende wy jw in dusßen besclotten breffe dusse beydenn utkoppije unde lattete erkennen den ßoss wendeschen stedenn jw etlycke wysheyt, wer id ock en vorkop iss offtte nicht, unnd wy vorhoppe unss, dat gy wytten bestenn dar wyllenn to vordacht sin, myt denn soss wendeschenn stedenn dess kuntorss halvenn tho Nowgardenn, wente hyr macht anne licht unn de kerke müchtte gedecket werden. Unn godt vann nodenn iß hyr mede jwer erlickenn wyssheyt gode boffollenn. Gescrevenn tho Nowgardenn desß dinstdags remyßere a(nn)o xix.

48
{"b":"938820","o":1}