Gardiyan sert bir şekilde cevap verdi:
- Komutanın özel emri! Siyasi bir mahkumun özel tehlikesi nedeniyle, gözaltındayken ayakkabı giymeniz yasaktır, çünkü bunları askeri silah olarak kullanabilirsiniz veya nesneleri fırlatabilirsiniz!
Rose iç çekerek şunları söyledi:
Ama hapishanede çok soğuk! Üşütüp hastalanabilirim!
Başhemşire ona güvence verdi:
- İyi bir revirimiz var! Ve her neyse, tartışmayı bırak. Ve sana iyi bir dayak atacaklar!
Devrimci şaşırdı:
- Şaplaklar iptal değil mi?
Gardiyan başını salladı.
- Savaş sırasında yeniden tanıtıldılar! Kendini alçakgönüllü güzellik - daha bütün olacaksın! Ve mahkumlar çıplak ayak pahasına buna hızla alışırlar. Ve yakında dışarısı ısınacak, çoktan bahar geldi ve kendinizi daha iyi hissedeceksiniz. Ve vahşi doğada arkadaşlarınız varsa, daha fazla erzak göndermelerine izin verin. Yani sadece küçük bir kısmı mahkumlara ulaşıyor!
Rose şiddetle başını salladı.
- Bunu biliyorum! Yolsuzluk Almanya'yı yok edecek!
Gardiyan mırıldandı:
- Rusya gibi!
Genç kadın tekrar bileklerine kelepçelendi ve hapishane koridorlarında Spartaküs döneminden kalma bir köle gibi kısa bir elbise giymiş, yalınayak olduğuna inandılar.
Kamera artık Rose'u bekliyordu. Ayrıca, tek bir tane yerine ortak olanı tercih ederdi. Ortak bir hücrede hava daha sıcak ve konuşacak biri var. Üstelik kadınlar erkeklerden çok daha hoş kokar ve onlarla arası iyi olur.
Acıdan, aşağılanmadan, çıplak, soğuktan, beton zeminden donan kadın ayaklarından düşenleri en azından biraz yükseltmek için Rose şarkı söyledi:
Kış çoktan soluyor
İşte bahar güneşi...
Bilgelik doğayı fethetti,
Bilimsel arama ve yürüyüşte!
Akarsular çalıyor - kar yığınları eriyor,
Gümüş halının bir dere olduğu yer.
Karanfiller mayıs ayında bereketli bir şekilde çiçek açar,
Ve arkadaşlığımız dökülmüyor!
Doğanın kızlarını seviyoruz
İlkbaharda mantarlar büyüdüğünde...
Hayır, bilirsin kötü hava
Mesih'in lütfu nasıl yağar!
Doğa baharda canlanır
Kristal buz çatladı.
Gezegen olacak, inanıyorum ki cennet,
Kötü ateş dünyayı tutuşturmasın!
Sonuçta her çiçek bir evrendir,
Böcek de yaşamak istiyor.
Herkesin kaderi daha iyidir - yaratma,
Ama zavallı tavşan, sen bir oyunsun.
Anlaşıldığı üzere, çok fazla korku var,
Güzellikle çok acı var ...
Bazen inleyerek Tanrı'ya sorarız -
Bize mutluluk ve hayal konusunda yardım et!
Ama dünyada öfke nedir,
Bizi bir kasırga gibi döndürmeye başlayan şey,
Ama Tanrı cevap verdi - bu,
Bir ayı gibi tembel olmadın!
Sonuçta, muzun kendisi düşerse,
Sabanı bile çalıştırmayacaksın.
Simgelerdeki azizlerin yüzleri sallanıyor,
Ananas yok - çavdar ekin!
Eh, bu çalışma başarıya götürür,
Irkımızı güçlendirecek!
Ve refah acelesi yok,
Kedilerin cimriliğine gerek yok!
Ödül gelecek - güç olacak,
Ve savaşta düşenleri dirilteceğiz!
Ceza gelecek, bil Yahuda,
Yalan ve aldatmanın intikamı alınacak!
Rosa nihayet uğursuz "13" sayısının çalındığı devasa kapıya getirildi. Kelepçeler çıkarıldı ve genç kadın bitkin, morarmış bileklerini ovuştururken kendini rahatlamış hissetti. Evet, kelepçeli ve aynı zamanda acı verici ve aşağılayıcı.
