І пацалунак у яе вусны,
Саладзейшы за мёд аказаѓся!
Яна адказала яму -
Целы ѓ экстазе бурным зліліся...
Не, не кляніце сатану -
У граху хлопцы з'явіліся!
Бог выгнаѓ іх з раю, але...
Планета стала ім жыллём.
Хоць сонца ѓ людзей адно,
Затое патомства сталі тысячы !
Ды было вельмі цяжка -
Патопы, засухі і зімы.
Але розум магутнае вясло,
Стаѓ чалавек тварэннем моцным!
Як анёл можа ён лётаць,
Як дэман гор рэльеф разбурыць!
Стварыць дарогу, там, дзе грэбка -
Дасягнуць любую кропку сушы.
А трэба космасу прастора
Мы таксама пакарыць здолеем.
Дык вось наш грэх не прысуд,
Не, не нясі поп ахінею!
Не будзь граху - прагрэсу няма,
Рух думкі спараджаюць!
На пропаведзь адзін адказ:
Не трэба нам чужога раю!
Хлопчык-тэрмінатар праспяваѓ, і пачаѓ працаваць весялей. Ужо зусім крыху засталося. І іншыя дзеці працуюць. Усё ж такі дзіѓны народ рускія. Напрыклад, самыя звычайныя хлопчыка, а не несмяротныя, здольныя ѓ студзеньскі мароз Чукоткі, працаваць басанож і з аголеным тулавам, што дзіѓна.
А босыя, дзіцячыя ножкі пакідаюць хупавыя, прыгожыя сляды на снезе. Тут і дзяѓчынкі працуюць у адных туніках, і таксама без абутку.
І што дзіѓна хаця б адна чхнула!
Алег Рыбачэнка ѓсміхаецца і напявае з энтузіязмам, скалячы дзіцячыя, але трывалыя і вострыя як у ваѓчаняці зубкі:
Мой пастамент - вялікі нерукатворны;
Хоць крывёю сцеле стаптаная сцежка!
Народ Расіі магутны, непакорны;
Вось сіла рускіх Рэйх на клок рвала!
Айчыне дакладна віцязі служылі,
Перамог адкрылі бясконцы рахунак!
Усё дзеля матухны святой Расіі,
Што вал з апраметнай разнясе!
Чым можа воін рускі спалохацца?
У што яго збянтэжанасць кіне дрыготку!?
Нас не бянтэжыць полымя колеру глянцу,
Адказ адзін - ты Русь маю не чапай !
А з кім яшчэ ваявалі мы пераможна,
Хто быѓ зрынуты ратнаю рукою?
Напалеон біт у бездані беспрасветнай:
Мамай у геене разам з Сатанай!
Мы перамагалі раці Паспалітай ;
Адваявалі хутка Порт-Артур!
З імперыяй Асманаѓ біліся дзікай;
І нават Фрыдрых бой Расіі садзьмуѓ!
Ніхто нас перамагчы, ты ведай, не можа;
Няма шанцаѓ на рэванш у пякельных орд!
І ні адна не ѓ сілах, рыкнуць рожа...
Але вось прыйшоѓ падонак Гарбачоѓ!
Усё, што па драбках продкі збіралі;
Ён без барацьбы паршывы сабака раздаѓ!
Вось пацьмянелі камунізму далі,
Амерыканец заняѓ пастамент!
Але новы ѓрад Расіі,
Здолела свет, парадак абараніць!
Магутнасць Айчыны адрадзілі;
Каб у космас шлях, экспансіі адкрыць!
