Kaj post la importo, la knaboj estis senditaj labori en sukerkanplantejo. Ili laboris de tagiĝo ĝis krepusko. Kaj kiam venis la tagoj liberaj de kamplaboro, ili turnis la muelŝtonojn, muelante la grenon.
Kaj ili batis la knabojn la tutan tempon. Kelkaj mortis pro trolaboro kaj batado.
Jaĉjo, kompreneble, nun havis ŝtalan sanon, kaj estis tre obeema. Sed tamen li estis konstante batita. Eĉ la kontrolistoj ŝatis bati la submetiĝeman knabon, kaj ili vere volis, ke li kriu.
Sed Jaĉjo eltenis, li estis kvazaŭ somnambulo kaj por li ne estis doloro.
Kaj la jaroj preterflugis nerimarkite. Kaj ĉiuj komencis demandi, kial li ĉiam restas dekdujara knabo? Kaj bela knabo samtempe?
Do naskiĝis la ideo vendi Jim Hawkins al la haremo de iu araba reganto. Bela, helhara, muskola knabo, kaj eĉ eterna! Jen la amanto!
Kaj li estis ŝarĝita sur ŝipo kaj sendita el Jamajko al Mezoriento, aŭ almenaŭ al Alĝerio. Sed survoje, teamo de piratknabinoj atakis sur la brigantino. Ili ŝajnis esti el alia mondo. Ili ankaŭ ne maljuniĝis, kaj ilia brigantino evoluigis enorman rapidecon en naĝado. Kaj neniu povis atingi ilin kaj mallevi ilin.
Kaj la knabinoj mortigis ĉiujn kaptitojn. Kaj la bela knabo estis konservita por amuzo. Do ili tiklas Jaĉjon kaj nudajn kalkanojn kaj sub la brakojn. Kaj ĉi tio estas kaj amuza kaj dolora.
Kiam infano estas tiklata tiel, estas miksaĵo de gajeco kaj sufero en li. Kaj la strutaj plumoj pasas, kaj la nuda plando de Jaĉjo sentas miksaĵon de feliĉo kaj ĝeno.
La knabo, la iama kajutisto, kantis malespere;
Maroj, oceanoj, grandaj vastaĵoj -
Ni plugis ilin sub la trikolora flago!
La batalantoj konkeris la pruntajn montojn,
La agloj resonis per muĝado de venko!
La planedo rekonis la rusajn militistojn,
Glavoj, bajonetoj trafis la malamikojn!
Ni povis forĵeti la jugon de faŝismo de duono de la mondo,
Finis la paŝadon kun venko en Berlino!
La nazioj alpinglitaj sur ĝibaj tankoj,
Ili minacas detrui ĉiujn rusajn kampojn!
Sed la malbenitaj frenezuloj estas forte draŝataj,
Vivi feliĉe por niaj infanoj sen jugo!
Ni estas la infanoj de la Patrujo, kiu estas super ĉio en la mondo,
Ili naskiĝis, knedante kumaĥon per siaj nudaj piedoj!
La Ĉiopova propetis por ni en batalo,
Kaj Dio floris Majon en ĝojo!
Ne estas parto de batalanto, kaj pli alta koro,
Kio donas sonĝon, kaj novan naskiĝon!
Malfermu la gloran pordon al senmorteco,
Sed se vi sidas en embusko, silentu!
Estas lupoj kaj ŝafoj, sed vi estas la paŝtistoj de la universo,
Kaj la parton, kiun vi devas transdoni al la posteuloj de la ordo!
Fari komercon, ĝis la fino de kreado,
Por ke la eterna fajro en via amokoro ne estingu!
Kiu scias, kie la kuglo de la malamiko haltigos la soldaton,
Sed tamen, en batalo, morto estas pli bona ol putraj malsanoj!
Kaj se li mortos, tiam via amiko premos la kontraŭulon,
Ŝi ne eltenos ĝin, ĉar nudpiedaj knabinoj estas pelataj en kaptitecon!
Ho rusa sorto, milito kaj fajro post milito,
Kiu volas ripozi, ne estas loko por tiuj, sciu en la paradizo!
Ĉi tie la infera Sam interkonsentis kun Satano,
Minaci: Mi faligos la atomon kaj rompos la hajlon!
Sed kontraŭ misiloj ankaŭ estos protekto,
Kaj atombombo ne batos Moskvon ...
Ni povas akiri la paraziton sur la tankojn,
Kaj enuigaj kantoj pri la falintoj kondukas min en deprimon!
Vendado por penco ne estas rusa parto,
Post ĉio, ĉiu el ni estas granda militisto!
Ne kredu, ke Dio jam metis nin en la rolon,
Fakte, vi mem hurlas decidas kiom mojosa!
