Iulius audacter respondit;

  - Si sic, quid ergo?

  inquit Brutus;

  - Vestis tua luxuriosa est, sed tu pedibus, non equo. Et quare hoc?

  Respondit marchio puer ironice:

  Sed quid,

  Fieri non potest, ut in mente vivam

  Sed quid,

  Non potes credere quis

  Cur vita nihil nos docet?

  quare, quam ob rem?

  Gromila notavit;

  - Comprehendemus te et mitto te ad tor- cellarium. Ibi cognoscent carnifices qui sis. Forsitan etiam speculator!

  Iulius sono duro respondit:

  - Im Marchio de Caesare!

  Caput satellitum murmuravit;

  - Ostende mihi documentum!

  Puer ad balteum pervenit. Tunc sciebat quod in hoc mundo esset marchio ex nobili familia. Sed hoc etiamnum probari debet. et documentum cum siglis exhibet.

  Sed non erat documentum. Sicut equus albus pulcher. Puer recordatus est se reliquisse equum et tabellam et arma pro pignore apud Hess lamia. Quare?

  Captivos pro hac lamia dimisit. Et depositum reddere debebat si Iulius emblematum magicam inveniret, quem magus ille sanguinarius alicubi in hac urbe seminavit.

  Iulius eum viderit sed missio eius caput eius volavit. Id quomodo factum est.

  Iamque puer in arto positus erat. Sine litteris nemo credet. Et potest furari vestimenta, sicut aurum.

  Custodes, videntes tumultum Iulii, de equis desiluerunt. Raptim quaesivit puer aurum. Etiam carissimum camisolum et caligas captiosas diripuerunt. Postea ligaverunt puerum.

  Et discalceati in una camisia et braccis involuti, fune circa collum eius, eum ad castrum duxerunt.

  Iulius se humiliari sensit. Ut canis ducitur, vel servus in copulam. Manus autem post dorsum ligantur, quod nocent, et manus, et cubita, et scapulae torpent et dolens dolent.

  Etiam et platea civitatis mediaevalis valde sordida est, et equus et liba bovis dispersa sunt per eam. Quod est foedissimum.

  Plantae nudae pueri elasticae et callidi sunt. Nondum tempus erat mollire et mollire. sed magis laborat dispendio pretiosarum et lucidas ocrearum moralium quam corporalium.

  Sed putidum est sentire raptum. Et quasi iam non sis marchio, sed plebeius.

  Ambulabat puer, nudis pedibus feriens, maior non erat modus eius.

  Modum tamen ut aliquantulum levare possit, cantare potuit. Sed nihil in mentem venit. Inspiratio similis est avertitur. Omnique ardore carentia.

  Iulius etiam gravius ingemuit. Senex, puella lacerna, depauperata veste repente ad eum accurrit et pipiabat;

  - Esne captivus?

  Clamaverunt ad puerum:

  - Recede! Nos exploratorem interrogandi afferimus!

  Murmuravit puella;

  - Proh! Sed suus interesting!

  Praesidium in capite dixit:

  - Si carnifex calcibus tuis torrere vis, tunc nobiscum venire potes. Socius fortasse es eius?

  Puella respondit:

  - Minime! eum primum video. Sed adhuc puer est, et antas eius igne torrebis?

  Caput militiae adnuit.

  - Profecto! Carnifices nostri sunt professionales. et exspectes puerum et eculeum et flagellum et forcipem candentem!

  Puella pipiabat;

  Sed tam crudele est!

  - Nunc te verberabimus! - Et flagello torsit satellitum puellam. Illa se insiliit, et currit ad currendum, nudam coruscantem calcibus roseis.

  Iulius altum spiritum tulit. Maior non erat modus eius. Nunc omnino messa est.

  Hic puer acutis hastis super saepem adductus est. Hie carcer urbis aedificatio fuit. et hoc castellum verum est. In carcere carceris mox puellam verberaverunt. Pulchra admodum erat, quamquam aliquantum tenue et ossea. Et flagellum carnificis nudum dorsum eius flagellavit. Ipse tortor in tunica rubra et carnosus et ingens erat.

  Et dura feriunt. Tota puellae terga et latera secantur, sanguisque fluxit. Clamavit in summo pulmonis dolore.

  Iulius aegrotum sensit et avertit. Mores hic feri sunt. Sed mox, ut videtur, flagellum ibit per dorsum ejus musculosum, sient, nervosum.

  Julius winced. Post amoenum calorem silices pavimenti et atrii in sole calefacti, nudi pedes pueri frigus et humidum intra carcerem senserunt.

  Iulius cecinit;

  Taganka, tuus sum captivus permanens;

  Amissa juventute et ingenio...

  Intra muros tuos!