привлекательность,
добродетель,
достоинство».
Махбуб(а)— а. «любимая, возлюбленная».
Мсисбубе— н.-п. Махбуба.
Махбуббике — тат. (а.-п.) Махбуб + Бике.
Махбубджамал — тат. (а.) Махбуб + Джамал.
Махбубджихан—-тат. (а.-п.) Махбуб + Джихан.
Махбубзада— тат. (а.-п.) «любимый ребенок (о девочке)».
Махбубкамал — тат. (а.) Махбуб + Камал.
Махвар— н.-п. «красавица, подобная луне».
Махваш— п. «красавица, подобная луне».
Махджабин — п. Мах + Джабин.
Махджубе— н.-п. «скромная».
Махдийа— а. «ведомая правильным путем», жен. ф. от Махди.
Махдохт— н.-п. «девушка, подобная луне».
Махдума— а. «та, которой служат».
Махи— п. КСИ «лунная, луноподобная, луноликая».
Махианвар — тат. (п.-а.) Мах + Анвар.
Махиасма — тат. (п.-а.) Мах + Асма.
Махиба— тадж. (а.) жен. ф. от Махиб.
Махибадар — тат. (п.-а.) Мах + Бадар.
Махибанат — тат. (п.-а.) Мах + Банат.
Махибану — тат. (п.-а.) Мах + Бану.
Махибике — тат. (п.-т.) Мах + Бике.
Махивафа — тат. (п.-а.) Мах + Вафа.
Махигаухар — тат. (п.) Мах + Гаухар.
Махигул — тат. (п.) Мах + Гул.
Махигулъсум — тат. (п.-а.) Мах + Кулсум.
Махиджамал — тат. (п.-а.) Мах + Джамал.
Махиджихан — тат. (п.) Мах + Джихан.
Махидилбар — тат. (п.) Мах + Дилбар.
Махизавар — тат. (п.-а.) Мах + Завар.
Махизада— тат. (п.-а.) «луноподобная девочка».
Махизар — тат. (п.) Мах + Зар.
Махикамал — тат. (п.-а.) Мах + Камал.
Махин— п. КСИ «подобная луне».
Махиназ — тат. (п.) Мах + Наз.
Махинбану — тат. (п.) Махин + Бану.
Махинбону — тадж. (п.) Махин + Бану.
Махингул — тадж. (п.) Махин + Гул.
Махиндохт— н.-п. Махин +Дохт.
Махиниса— тат. (п.-а.) Мах+ Ниса.
Мсисинур— тат. (п.-а.) Мах+ Hyp.
Махипарваз— тат. (п.) «летящая луна».
Махира— а. «искусная, умелая, умелица»; жен. ф. от Махир.
Махираджаб— тат. (п.-а.) Мах+ Раджаб.
Махизавар— тат. (п.-а.) Мах + Завар.
Махисара— тат. (п.-а.) «луноподобная девушка [женщина]».
Махисарвар— тат. (п.) Мах+ Сарвар.
Махисафа— тат. (п.-а.) Мах + Сафа.
Махисултан— тат. (п.-а.) Мах+ Султан.
Махисурур— тат. (п.-а.) Мах+ Сурур.
Махисылу— тат. (п.-т.) Мах+ Сулу.
Махитап— тат. (п.) «лунный свет; лунный луч, лунное сияние».
Махихаят — тат. (п.-а.) Мах + Хайат.
Махишакар — п. «сахарная луна».
Махлега — н.-п. Махлика.
Махлика — п. Мах + Лика.
Махлуса— а. «та, в чьей душе живут дружба, чистота». Махмуда
— а. «прославляемая, восхваляемая, хвалимая»; жен. ф. от
Махмуд.
Махмудат ан-Ниса— а. «самая восхваляемая из женщин».
Махмутниса — тат. (а.) Махмудат ан-Ниса.
Махмуза — тат. (а.) искаж. ф. Махмуда.
Махназ — п. Мах + Наз.
Махнигар — п. «луноликая красавица».
Махнур — п. (п.-а.) Мах + Hyp.
Махпара— н.-п. «подобная луне», букв, «кусочек луны».
Махпейкар— н.-п. Мах+ Пейкар.
Махпират— тадж. узб. Магфират.
Махрох—н.-п. Махрух.
Махруй— п. КСИ «луноликая».
Махруйбике— тат. (п.-т.) Махруй + Бике.
Махруйджамал— тат. (п.-а.) Махруй + Джамал.
Махруйкамал— тат. (п.-а.) Махруй + Камал.
Махруса— а. «береженая, здоровая, живая, благополучная»;
жен. ф. от Махрус.
Махрух— п. «луноликая».
Максима— п. «подобная луне».
Махсума —тат. (а.) Ма'сума.
Махтаб— п. «лунный свет».
Махтума— а. 1. «с оттиском печати»; 2. «завершенная».
Махуб(а) — а. Махбуб(а).
Махуббану — тат. (а.-п.) Махбуб + Бану.
Махуббике — тат. (а.-т.) Махбуб + Бике.
Махубджамал — тат. (а.) Махбуб + Джамал.
Махубджихан — тат. (а.-п.) Махбуб + Джихан.
Махубзада — тат. (а.-п.) Махбуб + Зада.
Махубкамал — тат. (а.) Махбуб + Камал.
Махфират — тадж- узб. Магфират.
Махфуза— а. «хранимая».
Махшад — п. Мах + Шад.
Махшид— н.-п. «светлая луна».
Мачтура — тат. (а.) Мастура.
Машиа— а. «желание [Аллаха]».
Машкура— а. «благодарная».
Машруфа— а. «удостоенная почестей».
Ма'шук(а) — а. «возлюбленная, любимая».
Мащхуда— а. «видимая».
Мейманат—н.-п. (а.) Маймана(т).
Менли — туркм. Минле.
Меруерт—каз. (п.) «жемчужина».
Мехинбану — тадж. (п.) Махинбану.
Мехр— тадж. узб. 1. «солнце»; 2. «любовь, доброта,
милосердие».
Мехрангиз— п. «одарающая любовью».
Мехрбану — п. Мехр + Бану.
Мехри— п. 1. «солнечная»; 2. «добрая».
Мехригул— тадж. Мехр + Гул.
Мехрнигар — п. Мехр + Нигар.
Мехрнуш— п. «одаренная любовью и добротой».
Мехрунниса (Мехринниса) — п. (а.) Мехр + Ниса.
Мехрия— п. ф. от Мехри.
Мива— п. «плод, фрукт, ягода».
Мина— п. 1. «глазурь»; 2. название долины и Мекке, где
проходит часть обрядов хаджжа.
Миляуша— баш. тат. (п.) Бинафша.
Мин— т. КСИ «родинка».
Минле— т. КСИ «с родинкой»; в значении: «счастливая».
Минлеасма — тат. (т.-а.) Минле + Асма.
Минлебадар — тат. (т.-а.) Минле + Бадар.
Минлебанат — тат. (т.-а.) Минле + Банат.
Минлебану — тат. (т.-п.) Минле + Бану.
Минлебаян — тат. (т.) Минле + Баян.
Минлебика — тат. (т.) Минле + Бика.
Минлевасила — тат. (т.-а.) Минле + Басила.
Минлевасима — тат. (т.-а.) Минле + Васима.
Минлевафа — тат. (т.-а.) Минле + Вафа.
Минлегайша — тат. (т.-а.) Минле + Аиша.
Минлегарифа — тат. (т.-а.) Минле + 'Арифа.
Минлегул — тат. (т.-п.) Минле + Гул.
Минледжамал — тат. (т.-а.) Минле + Джамал.
Минледжаннат — тат. (т.-а.) Минле + Джаннат.
Минледжихан — тат. (т.-п.) Минле + Джихан.
Минлезада — тат. (т.-п.) Минле + Зада.
Минлезила — тат. (т.-а.) Минле + Зила.
Минлезиряк — тат. (т.-п.) Минле + Зиряк.
Минлезифа — тат. (т.-п.) Минле + Зиба.
Минлекамал — тат. (т.-а.) Минле + Камал.
Минлекамар — тат. (т.-а.) Минле + Камар.
Минлекарима — тат. (т.-а.) Минле + Карима.
Минлекаусария — тат. (т.-а.) Минле + Каусар.
Минлелатифа — тат. (т.-а.) Минле + Аатифа.
Минлемаръям — тат. (т.-а.) Минле + Марйам.
Минлениса — тат. (т.-а.) Минле + Ниса.
Минленур — тат. (т.-а.) Минле + Hyp.
Минлерайхан — тат. (т.-а.) Минле + Райхан.
Минлерафика — тат. (т.-а.) Минле + Рафика.
Минлерахима — тат. (т.-а.) Минле + Рахима.
Минлеруй — тат. (т.-п.) «лицо с родинкой».