Литмир - Электронная Библиотека
A
A

Саиткамал — тат. (а.) Сайд + Камал.

Саиткарим — тат. (а.) Сайд + Карим.

Саиткул— тат. (а.-т.) Сайидкул.

Саитмагруф — тат. (а.) Сайд + Ма'руф.

Саитмахмут — тат. (а.-п.) Сайд + Махмуд.

Саитмулла — тат. (а.) Сайд + Мулла.

Саитмурат — тат. (а.) Саидмурад.

Саитмурза — тат. (а.-п.) Сайд + Мурза.

Саитмухаммет — тат. (а.) Саидмухаммад.

Саитнаби — тат. (а.) Сайд + Наби.

Саитнагим — тат. (а.) Сайд + Наим.

Саитназар — тат. (а.) Сайд + Назар.

Саитнур — тат. (а.) Сайд + Hyp.

Саитрасул — тат. (а.) Сайд + Расул.

Саитрахим — тат. (а.) Сайд + Рахим.

Саитрахман — тат. (а.) Сайд + Рахман.

Саиттимер — тат. (а.-т.) Сайд + Тимер.

Саиттуган — тат. (а.-т.) Сайд + Туган.

Мусульманские имена - i_209.jpg

Саитхабиб—тат. (а.) Сайд + Хабиб.

Саитхази — тат. (а.) Сайд + Хади.

Саитхан — тат. (а.-т.) Сайд + Хан.

Саитхузя — тат. (т.-п.) Сайд + Ходжа.

Саитчура — тат. (а.) Сайд + Чура.

Саитшариф — тат. (а.) Сайд + Шариф.

Саитшсис — тат. (а.-п.) Сайд + Шах.

Саитъяр — тат. (т.) Сайд + Йар.

Сайад—а. «ловец, охотник».

Саййаф— а. «рубака, вооруженный мечом»; «палач».

Саййаф ад-Дин (Сайафуддин) — а. Л. Саййаф + Дин.

Сайбек — тат. (т.) Саин + Бек.

Сайдали — тадж. (п.) Сайидали.

Сайдар— тат. (т.) «источник красоты, добра».

Сайидали— п. (а.) Саййид + 'Али.

Сайидамир— п. (а.) Саййид + Амир.

Сайидахмад—п. (а.) Саййид + Ахмад.

Сайидим — т. (а.) «мой Саййид».

Сайидкул{и) — узб. тадж. (а.-т.) Саййид + Кул.

Сайидмурад — п. (а.) Саййид + Мурад.

Сайидмурод — тадж. узб. (п.) Сайидмурад.

Сайидмухаммад— п. (а.) Саййид + Мухаммад.

Сайидрахмон— тадж. узб. (а.) Саййид + Рахман.

Саййид (Сайид, Сайд) —а. «господин, вождь племени»; 1. титул

потомков Пророка Мухаммада уважительное обращение к

суфийским шейхам.

Сайлан— п. «мелкие разноцветные жемчужины».

Саймуддин—тадж. (а.) стяж. ф. Сайид + Исам ад-Дин.

Саймурза— тат. (т.) Сайн + Мурза.

Саймурод— тадж. стяж. ф. Сайидмурод.

Саймухаммет— тат. (т.-а.) Сайн + Мухаммад; Сайд +

Мухаммад.

Сайрахмон — тадж. Сайидрахмон.

Сайф — а. «меч, клинок, сабля».

Сайф Аллах (Сайфуллах) — а. Сайф + АЛЛАХ (1).

Сайф ал-Бари — а. А. «меч Творца».

Сайф ад-Даула (Сайфуддавла)— а. Л. «меч государства».

Сайф ад-Дин (Сайфуддин) — а. Л. «меч религии».

Сайф ал-Ислам (Сайфулислам) — а. Л. «меч ислама».

Сайф ал-Мулк (Сайфулмулк) — а. Л. «меч царства».

Сайф ал-Мулук (Сайфулмулук) — а. Л. «меч царей».

Сайфали — п. (а.) Сайф + 'Али.

Сайфегази — тат. (а.) Сайф + Гази.

Сайфегали — тат. (п.) Сайфали.

Сайфегалим — тат. (а.) Сайф + 'Алим.

Сайфегани — тат. (а.) Сайф + Гани.

Сайфеислам — тат. (а.) Сайф ал-Ислам.

Сайфемулук — тат. (а.) Сайф ал-Мулук.

Сайфетдин — тат. (а.) Сайф ад-Дин.

Сайфи— а. «вооруженный мечом, клинком; человек с мечом».

Сайфиддин — тадж. узб. (а.) Сайф ад-Дин.

Сайфисаттар — тат. (а.) Сайф + Саттар.

Сайфисултан — тат. (а.) Сайф + Султан.

Сайфихан — тат. (а.-т.) Сайф + Хан.

Сайфияздан — тат. (а.-п.) Сайф + Йаздан.

Сайфияр — тат. (а.-п.) Сайф + Йар.

Сайфулло — тадж. узб. (а.) Сайф Аллах.

Сайяд — аз. (а.) Сайад.

Сайяр— а. 1. «идущий, странствующий, движущийся»; 2.

«спутник, планета».

Сайяф — п. (а.) Сайаф.

Сакиб— а. «проникающий, рассекающий, остроумный,

сообразительный, резкий, проницательный».

Сакит— п. (а.) «молчаливый, спокойный».

Сакиф—а. «умелый, искусный, опытный»; название арабского

племени.

Сакр— а. «сокол».

Салабат— п. (а.) «упорство, твердость».

Салабати Джанг— инд. «несгибаемый в битве».

Салабатхан — т. (а.) Салабат + Хан.

Салават— (а.) «восхваление, прославление, молитвы».

Салават Аллах— (а.) «благословение Аллаха».

Салам— а. «мир, покой, благополучие».

Саламан— а. порода дерева; Салман.

Саламат— п. (а.) «благополучие, невредимость, здоровье».

Саламатали — п. (а.) Саламат + 'Али.

Саламат Аллах (Саламатуллах) — п. (а.) Саламат + АЛЛАХ (1).

Саламулла — п. (а.) Салам + АЛЛАХ (1).

Салар— п. «глава, предводитель».

Салах—а. 1. «добро, благо»; 2. «благочестие, праведность».

Салах aд-Дин (Салахуддин)— а. Л. «благо веры». Султан Салах

ад-Дин Йусуф ал-Аййуби — мусульманский правитель,

освободивший Иерусалим от крестоносцев в 1187 г. В Европе

он известен как Саладин.

Салахетдин — тат. (а.) Салах ад-Дин.

Салахиддин — п. (а.) Салах ад-Дин.

Салджук(Селджук, Сельджук) — т. название тюркской

династии.

Салех—т. (а.) Салих.

Салик—п. (а.) «путник».

Салим— а. «мирный, невредимый, здоровый».

Салим ад-Дин (Салимуддин) — а. А. Салим + Дин.

Мусульманские имена - i_210.jpg

Салим аз-Заман — а. Л. Салим + Заман.

Салим Аллах (Салимуллах) — а. Л. Салим + АЛЛАХ (1).

Салимбай — тат. (а.-т.) Салим + Бай.

Салимбек — тат. (а.-т.) Салим + Бек.

Салимгарай — тат. (а.-т.) Салим + Гарай.

Салимджан — тат. (а.-п.) Салим + Джан.

Салиметдин — тат. (а.) Салим ад-Дин.

Салимзада — тат. (а.-п.) Салим + Зада.

Салимкурде— тат. (а.-т.) «родился здоровый ребенок».

Салимхан — тат. (а.-т.) Салим + Хан.

Салимхузя — тат. (а.-п.) Салим + Ходжа.

Салимшах — тат. (а.-п.) Салим + Шах.

Салимъяр — тат. (а.-п.) Салим + Йар.

Салит —а. «сильный, твердый, крепкий, острый».

Салих— а. КСИ «благой, праведный».

Салихалишах — п. Салих + 'Али + Шах.

Салихбай — тат. (а.-т.) Салих + Бай.

Салихбек — тат. (а.-т.) Салих + Бек.

Салихджан — тат. (а.-п.) Салих + Джан.

Салихкул — тат. (а.-т.) Салих + Кул.

Салихмулла — тат. (а.-п.) Салих + Мулла.

Салихмурза — тат. (а.-п.) Салих + Мурза.

Салиххан — тат. (а.-т.) Салих + Хан.

Саллыбай— тат. «здоровый, крепкий, сильный бай».

Салм— п. имя старшего сына легендарного иранского

правителя Фаридуна.

Салман— а. «благополучный»; Салман ал-Фарси —

известный сподвижник Пророка Мухаммада

Салмон— тадж. узб. (а.) Салман.

Салом— тадж. узб. (а.) Салом.

Саломат— тадж. узб. (а.) Саламат.

Салох—тадж. узб. (а.) Салах.

Салохиддин— тадж. узб. (а.) Салах ад-Дин.

Салтай— тат. «обладающий крепким здоровьем».

Салтуган— тат. «родился здоровый, крепкий ребенок».

Салтык— тат. (т.) 1. «хранитель порядка, традиций»; 2.

«хромой».

Сама ад-Дин (Самауддин) — а. Л. «высота веры».

49
{"b":"154635","o":1}